Άρθρο του κ. Θανάση Μελά.
Με αυτό το σημείωμά μου θέλω να αναφερθώ σ΄ένα μεγάλο λάθος που διαπράττει, θελημένα ή αθέλητα, σχεδόν, το σύνολο των νοικοκυριών της πατρίδας μας Ελλάδας, μα και της ιδιαιτέρας μας, της Λευκάδας.
Βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα, παραμονές της 28ης Οκτωβρίου, στο νησί μας και με μεγάλη μου θλίψη, που είναι και πολλών άλλων, είδα ότι στα σπίτια της πόλης και των χωριών δεν είχαν υψωθεί ελληνικές σημαίες, εκτός ελαχίστων, αφού η πατρίδα γιόρταζε τη μεγάλη της γιορτή. Εξαίρεση αποτελούσαν τα δημόσια κτίρια.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα να σκεφτεί αν αυτό που γίνεται είναι πρέπον ή άπρεπον.
Όλοι μας ξέρουμε ότι η σημαία μας είναι το ιερό σύμβολο του έθνους μας, που γι’ αυτό αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας και συμβολίζει την ανεξαρτησία της πατρίδας μας και την εθνική της κυριαρχία.
Νομίζω ότι δεν μπορεί κανένας να ισχυριστεί ότι περνάμε δύσκολες μέρες, ότι όλοι μας έχουν εγκαταλείψει, ότι δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα μεροκάματο για τις καθημερινές μας ανάγκες και γι αυτό δείχνουμε την αδιαφορίας μας ή την απέχθειά μας στη σημαία και κατ’ επέκταση και στο κράτος μας.
Κράτος είμαστε όλοι εμείς, οι οποίοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σ’ αυτόν τον τόπο. ‘Ολοι μαζί θα καταφέρουμε, ενωμένοι, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, όπως τόσες και τόσες φορές.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται ο χωροφύλακας, παραμονές των εθνικών γιορτών, να μας υπενθυμίζει ότι πρέπει στο σπίτι μας ή στο μαγαζί μας να κυματίζει η ελληνική σημαία. Αυτό γινόταν στα παλιότερα χρόνια.
Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε υποχρέωση να εκτελούμε το ιερό αυτό καθήκον, γιατί είμαστε Έλληνες και με το παράδειγμά μας θα διδάξουμε και αυτούς που μας ακολουθούν.-
Θ. Μελάς
