Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Έξω η βροχή πέφτει ασταμάτητα κι ο αγέρας λυσσομανάει χτυπώντας με δύναμη πόρτες και παράθυρα. Δείχνει μια απίστευτη δύναμη κι επιμονή, σαν να θέλει ν’ ανοίξει διάπλατα το σπίτι και να εισβάλλει σ’ αυτό. Άλλοτε, δείχνει με έντονο τρόπο τη δύναμή του κι άλλοτε, ησυχάζει για να επανέλθει και να επιτεθεί ύπουλα κι ανυποψίαστα! Όπως ακριβώς, ο κορονοϊός, που εισέβαλε στη ζωή μας ύπουλα και με διάθεση να «σαρώσει» ανθρώπινες ζωές, χωρίς να βρει εμπόδια! «Μας έπιασε στον ύπνο», που λέμε!
Μετά την αβεβαιότητα που δημιούργησε ο συγκεκριμένος φονικός ιός στη ζωή μας, έρχεται η ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Ο προβληματισμός που διαπερνάει όλη την ανθρωπότητα, έρχεται ν’ αντικαταστήσει την αρχική αμηχανία που παρουσιάστηκε. Τα πράγματα «στενεύουν» επικίνδυνα!
Διάβασα με πολλή προσοχή τα δυο εξαιρετικά άρθρα του πρώην Βουλευτή Λευκάδας και Διοικητή του ΟΓΑ κ. Ξενοφώντα Βεργίνη στα «Νέα της Λευκάδας», (αριθμός φύλλου 1579/20-3-2020 με τίτλο : «Σε κίνδυνο η γενική ισορροπία του πλανήτη και η ανθρώπινη ζωή» και 1581/3-4-2020 με τίτλο : «Η Πανδημία διαμορφώνει Νέα εποχή!» και ομολογώ, πως ανοίγουν και παράλληλα φωτίζουν με γλαφυρό τρόπο, το εφιαλτικό αύριο που έρχεται για την παγκόσμια κοινότητα! Τα μηνύματα και τα σχόλια, που πήρα και παίρνω από συμπατριώτες μου και όχι μόνο, εξίσου κολακευτικά και επαινετικά! Προσωπικά, η αρθρογραφία του κ. Βεργίνη είναι εύστοχη, αποκαλυπτική και πολιτικά, οικονομικά και επιστημονικά πλήρως τεκμηριωμένη!
Ας μου επιτρέψει, ο φίλτατος Δάσκαλος κι Ανθρωπιστής, Ξενοφών Βεργίνης, ν’ αδράξω την ευκαιρία που μου έδωσε μελετώντας ενδελεχώς την εξαιρετική του αρθρογραφία – παρέμβαση – παραίνεση και να καταθέσω τη δική μου άποψη μέσα από μια άλλη οπτική γωνία, ξαναδιαβάζοντάς τον και περιμένοντας με αγωνία βέβαια, τη δική του συνέχεια!
Η ζωή μας, αγαπητοί μου αναγνώστες, απ’ δω και πέρα – με την εμφάνιση δηλαδή του φονικού κορονοϊού – έχει μια καθορισμένη πορεία! Μπήκε χωρίς να μας ρωτήσει σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη τροχιά! Δεν σας κρύβω, πως φοβάμαι ότι «κουβαλάει» περιπέτειες, επιφυλάσσει περιορισμούς, που αναμφίβολα θα βάλουν σε δοκιμασία τη συνολική υπόστασή μας! Θ’ απειλήσει τις σταθερές μας, θα κλονίσει τις ισορροπίες μας και θα περικόψει τα δικαιώματά μας! Όπως και νάναι πάντως, θα δοκιμάσει τις αντοχές μας και την πίστη μας στους θεσμούς της χώρας! Θα μας κάνει πιο ευάλωτους και πιο ανίσχυρους, σε μια νέα – αυτή τη φορά πιο ακραία κι επικίνδυνη – παγκοσμιοποίηση που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας! Ανεξάρτητα, αν η επιστημονική και ιατρική κοινότητα κυοφορεί την ελπίδα κι αυξάνει την προσδοκία για την ανακάλυψη του εμβολίου και την αντιμετώπιση του φονικού ιού, το άγχος, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το τι «μέλλει γενέσθαι», έρχονται απ’ το μέλλον …!!!
Η ζωή μας πια, απ’ δω και πέρα, εκλεκτοί μου αναγνώστες, στη μετακορονοϊό εποχή που ξημέρωσε, δεν θα είναι ίδια με την πριν, δεν θα θυμίζει τίποτα την πρότερη ζωή μας! Θ’ αποτελεί μόνο, μια νοσταλγική ανάμνησή της! Η ζωή μας, απ’ δω και πέρα – κανείς δεν ξέρει πόσο διάστημα θα κρατήσει αυτή η κατάσταση – θυμίζει εκκρεμές! Ένα εκκρεμές, που αμφιταλαντεύεται διαρκώς, ανάμεσα στην αισιοδοξία για το πότε θα επουλωθούν τα βάσανά μας και οι «πληγές» που άφησε και το πότε θα «βγούμε» απ’ αυτόν τον ιδιότυπο – πλην όμως επιβεβλημένο συνεχόμενο εγκλεισμό – και τον επερχόμενο φόβο που φαίνεται να περικυκλώνει μελλοντικά τη ζωής μας!!! Οι περιστάσεις, επιβάλλουν να φανούμε δυνατοί και θαρραλέοι! Η πρόκληση να επιβιώσουμε, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, στο σύγχρονο αυτό ανταγωνιστικό περιβάλλον με τις ραγδαίες προκλήσεις και τις τεράστιες γεωπολιτικές ανατροπές, αποτελεί αδήριτη κι επιτακτική ανάγκη!
Ο άνθρωπος, που θέλει «να λέγεται Άνθρωπος», όπως λέει κι ο ποιητής μας, Τάσος Λειβαδίτης, πρέπει να εναρμονιστεί και να «ντυθεί» με το ιδεώδες της λογικής και του μέτρου, πρέπει η αλήθεια των λόγων και των πράξεών του να γίνει απαράβατος κανόνας της ζωής του! Πρέπει να καθορίσει εξ αρχής το εύρος των επιδιώξεών του, ακολουθώντας και υπηρετώντας με πίστη κι αφοσίωση τους νόμους του κράτους. Οδηγός στη συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου, πρέπει να είναι η συνείδηση, η ευθύνη και η αλληλεγγύη! Όπλα του, η θέληση, η πίστη και η αισιοδοξία! Χάθηκε μια μάχη, όχι όμως ο πόλεμος. Για το λόγο αυτό, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν πρέπει να μένουμε απαθείς «πνιγμένοι» στους φόβους μας! Αντίθετα, συνεχίζουμε ν’ αγωνιζόμαστε, συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε! Επιλέγουμε το φως απ’ το σκοτάδι! Επιλέγουμε να ζήσουμε! Μόνο έτσι, προάγεται το συμφέρον της κοινωνίας και του έθνους. Μόνο έτσι, υπηρετούμε τον εαυτό μας και τάχουμε καλά με τη συνείδησή μας…
Πάμε λοιπόν, αισιόδοξα και δυνατά, να κάνουμε πράξη τα θέλω μας!
Όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά, θα τα καταφέρουμε!
Η Μεγάλη Εβδομάδα και οι Άγιες Μέρες που έρχονται, εκλεκτοί μου αναγνώστες, ας αποτελέσουν μέρες θέλησης, πίστης, αγάπης κι εσωτερικής γαλήνης, λίγο πριν την πραγματική Ανάσταση!
Υ.Γ. Κλείνω το σημερινό μου σημείωμα, «με μια υπενθύμιση προς τους «δυνατούς» του κόσμου», κι όλους αυτούς που «νομίζουν» πως κρατάνε τις τύχες μας, στα μυαλά τους και στα χέρια τους, αλλά και σ’ όποιον θέλει να λέγεται – ΑΝΘΡΩΠΟΣ – να διαβάσουν το ποίημα του Μέγιστου ποιητή μας, Τάσου Λειβαδίτη, με τίτλο: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος». Ένας ύμνος, απέναντι στα υπέρτατα αγαθά, όπως είναι η ειρήνη και το δίκαιο! Ένας ύμνος, απέναντι στη στάση ζωής, απέναντι στην ίδια τη ζωή!
Τάσος Λειβαδίτης: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή… … …
