Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Είναι γεγονός, αγαπητοί μου αναγνώστες, πως ολόκληρη η ανθρωπότητα μετρά ακόμη τις πληγές της απ’ τη λαίλαπα του κορονοϊού! Σε κάποιες χώρες, οι πληγές αυτές ακόμη αιμορραγούν και σε κάποιες άλλες, επιδεινώνονται επικίνδυνα!
Στην Ελλάδα, στη χώρα μας, μετά τις τέσσερις του Μάη και ύστερα από 42 μέρες αναγκαστικού εγκλεισμού κι αυστηρών περιοριστικών μέτρων, φαίνεται πως βαδίζουμε στην απαρχή μιας «νέας κανονικότητας(;)». Ο εγκλεισμός αυτός, καθώς κι ο καθημερινός έλεγχος των πολιτών στις μετακινήσεις τους, κάτι που οι ίδιοι οι πολίτες στην πλειοψηφία τους θεώρησαν επιβεβλημένο, απέφερε τα σημερινά αποτελέσματα. Αυτά της χαλάρωσης και της επανεκκίνησης της καθημερινότητας των ελλήνων πολιτών. Κανείς όμως, δεν αμφιβάλλει, ανεξάρτητα αν ο λαός έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του, ότι αυτός ο έλεγχος υπήρξε και καταπιεστικός και βασανιστικός και στέρησε βασικές μας ελευθερίες!
Σ’ αυτές, λοιπόν, τις 42 μέρες της απομόνωσης και της καραντίνας, όλοι κάναμε σκέψεις για τις αλλαγές στη ζωή μας και στην κοινωνία στην μετακορονοϊό εποχή! Ο καθένας από μας, είχε την ευκαιρία να κάνει τη δική του προσωπική ανασκόπηση κι αντίκρυση της κοινωνίας. Μας δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από δύσκολες και τραυματικές εμπειρίες – είναι αλήθεια αυτό – να διαφοροποιήσουμε την αντίληψή μας για πολλά πράγματα της ζωής! Μάθαμε, πως τα απλά πράγματα είναι ξεχωριστά και είναι αυτά που έχουν πραγματική αξία. Νιώσαμε, την αξία της ζωής και πως πρέπει να την έχουμε στο ψηλότερο σκαλί των θέλω μας! Καταλάβαμε, πόση σημασία έχει η υγεία, το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη και την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας! Σφυρηλατήσαμε, την κοινωνική μας συνοχή έστω κι αν μας χώριζαν οι αποστάσεις και μας έσκιαζε ο φόβος! Μας δόθηκε η ευκαιρία, να σμίξουμε ως οικογένειες, ν’ αναζητήσουμε φωνές αγαπημένων μας προσώπων! Διαπιστώσαμε, αυτή τη φορά, με οδυνηρό τρόπο τη ματαιότητα πολλών αγαθών που απέκτησαν υπεραξία στη σύγχρονη εποχή και μας άλλαξαν δρόμους κι επιλογές. Τώρα, όλοι διαπιστώνουμε και λέμε, πως τα πράγματα δεν θάναι πια τα ίδια!
Όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας, σκεφτήκαμε πολλά και είπαμε ακόμη περισσότερα. Ο φόβος για την υγεία μας και η αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, μας έκανε ν’ αναθεωρήσουμε πολλά. Καταλάβαμε, θέλω να πιστεύω, πως οι αξίες που αλλοτριώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες είναι δύσκολο να επανεκτιμηθούν και πρωτίστως να κυριαρχήσουν και πάλι στη ζωή μας. Κι αυτό, επειδή η κοινωνία μας, η ανθρωπότητα ολόκληρη, ήρθε αντιμέτωπη μ’ ένα αόρατο φονικό εχθρό, αυτόν του κορονοϊού!
Στο διάστημα που βρισκόμαστε σε καραντίνα, αγαπητοί μου αναγνώστες, η δομή της κοινωνίας μας ταλαιπωρήθηκε και τραυματίστηκε! Οι πολίτες, οι ίδιοι, συγκρούστηκαν με τα θέλω τους και με καταστάσεις συνήθειας! Νιώσαμε όλοι μας, πως ένας αόρατος και άκρως επικίνδυνος εχθρός έβαλε σε κίνδυνο την υγεία μας, την καλοπέρασή μας, την αλαζονεία μας, την οικονομία των νοικοκυριών, τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, τη σιγουριά των εισοδημάτων μας και τελικά την ίδια τη ζωή μας! Αν η καραντίνα, λοιπόν τέλειωσε (;) και όπως φαίνεται θέσαμε υπό έλεγχο την επίθεση του κορονοϊού εναντίον της υγείας μας, τότε μπορούμε με αισιοδοξία ν’ ατενίσουμε το μέλλον μας. Διαπιστώνουμε, όμως, πως δεν έχουμε την ίδια αισιοδοξία για το μέλλον της οικονομίας μας. Αλλά για το σοβαρό αυτό εθνικό θέμα, το τι θα γίνει δηλαδή με την οικονομία μας, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Ας καταφέρουμε πρώτα να σταθούμε στα πόδια μας ως άτομα και κοινωνία και μετά βλέπουμε για την οικονομία, για την οποία έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Και τώρα, τι κάνουμε, εκλεκτοί μου αναγνώστες; Είναι και πάλι γεγονός, πως μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, 42 μέρες για την ακρίβεια, η καθημερινότητα των ελλήνων πολιτών, όπως και των ευρωπαίων πολιτών, άλλαξε προς μια κατεύθυνση αδιανόητη! Αδιανόητη για την κουλτούρα τους, το αίσθημα της αυτονομίας και των ελευθεριών τους, καθώς και της ασφάλειας και της υγείας τους!
Φαντάζομαι, πως δεν υπάρχει κάποιος η κάποια, που δεν αναρωτήθηκε, τι κάνουμε από δω και πέρα! Στην μετακορονοϊό εποχή! Πως θα κυλήσει η κάθε μας μέρα. Πως θα είναι η δουλειά μας με αποστάσεις και χωρίσματα, το εργασιακό περιβάλλον, η θρησκευτική μας λατρεία, το αντάμωμα με συγγενείς και φίλους, τι διακοπές θα κάνουμε καθώς το καλοκαίρι έρχεται, τα πόδια μας, αν θα καταφέρουμε τον Ιούλη και τον Αύγουστο να τα βρέξουμε στις υπέροχες θάλασσές μας! Κι ευτυχώς, που εμείς στο νησί έχουμε ατέλειωτες παραλίες κι έτσι θα μας δοθεί η ευκαιρία να τις γνωρίσουμε καλύτερα! Κι όχι κάθε καλοκαίρι, να συνωστιζόμαστε στο Κάθισμα και στο Πόρτο Κατσίκι! Επίσης, με τα ταξίδια και τις μετακινήσεις, τι θα γίνει; Είναι κι αυτό ένα μεγάλο θέμα, που αφορά πρωτίστως τον φετινό τουρισμό στο νησί. Τέλος, για φιλιά κι έρωτα, ούτε λόγος να γίνεται, το λέει εξάλλου, κι ο Θάνος Ασκητής!
Βρισκόμαστε λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες, μπροστά σε μια απρόσμενη όσο και δύσκολη κατάσταση στην μετά καραντίνας εποχή! Τα διλήμματα για την επόμενη μέρα ή καλύτερα για τις επόμενες μέρες που έρχονται, ποικίλα κι αχαρτογράφητα! Παρέα μ’ ένα μικροσκοπικό ιό, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο κι απρόβλεπτο, που σ’ άλλους απλά θα λέει ένα «γεια» και θα φεύγει και σ’ άλλους θ’ αφήνει μόνιμα ή παροδικά αποτυπώματα!!!
Για δύο μήνες, σχεδόν, όλοι μας, ήμασταν «καρφωμένοι» στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα και στο διαδίκτυο, αφουγκραζόμενοι την επιστημονική κοινότητα η οποία με τις υποδείξεις και τις οδηγίες της, μας προέτρεπε να παίρνουμε τις ανάλογες προφυλάξεις όσον αφορά την υγεία μας. Όλες οι μέχρι πρότινος συνήθειές μας, η καθημερινότητά μας, η ροή της εργασίας μας, όλα πήγαν «περίπατο» που λέμε! Από τότε, η ενασχόλησή μας έχει ως πρώτο και κύριο θέμα τον κορονοϊό! Όλα τ’ άλλα μπήκαν σε δεύτερη μοίρα!
Είναι, επίσης, γεγονός και μάλιστα αδιαμφισβήτητο, ότι η κυβέρνηση, η χώρα ως έθνος, κατάφερε με συστηματική και επίπονη προσπάθεια να παραμείνει στις τελευταίες θέσεις μεταξύ άλλων χωρών που επλήγησαν σε τραγικό βαθμό, τόσο σε αριθμούς κρουσμάτων, όσο και θανάτων! Το σχέδιο και το στοίχημα του Πρωθυπουργού της χώρας και της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας, πετυχημένο κι επαινετικό, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό!
Στην μετακορονοϊό εποχή, όμως, τα μέτρα εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα κάτω από μια ομπρέλα συγκεκριμένων κινήσεων που είναι υποχρεωτικές για όλους. Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, ν’ ακολουθήσουμε τα πρωτόκολλα οδηγιών της πολιτείας για να νιώθουμε ασφαλείς. Σε κάθε μεγάλη ή μικρότερη κρίση, η πρώτη ένεση ανάτασης του χαμηλού ηθικού μας, έρχεται ως αναφορά και υπενθύμιση στο άμεσο υποστηρικτικό μας περιβάλλον, το οποίο είναι και πρωταρχικής σημασίας! Κοντά, λοιπόν, στα δικά μας κι αγαπημένα μας πρόσωπα, μπορούμε να βρούμε αυτό που μας στέρησε αυτούς τους δυο μήνες ο εγκλεισμός λόγω του κορονοϊού. Όπως και στο ευφυές κι αστείρευτο χιούμορ που μας διακρίνει σαν λαό και το οποίο έχουμε τη δυνατότητα αλλά και τον τρόπο να το μοιραζόμαστε εύκολα και να μας ξορκίζει το κακό, γύρω μας και μέσα μας!
Στην μετακορονοϊό εποχή, στην καθημερινότητά μας δηλαδή, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ούτε μια στιγμή, πως κι αν ακόμη αρθούν τα μέτρα, ο κορονοϊός θα είναι εδώ! Τουλάχιστον, μέχρι η επιστήμη ή η ανοσία να τον τελειώσει μια και καλή! Επομένως, σε κάθε περίπτωση, η κοινωνική μας ζωή θα είναι διαφορετική απ’ αυτή που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Ας ξαναγνωριστούμε πρώτα με τους εαυτούς μας κι ύστερα με τους γύρω μας. Πολύ δε περισσότερο με τον χρόνο, που ζητά μόνο, αλλά ξέρει και να περιμένει, εξασκώντας εμάς τους ανυπόμονους και βιαστικούς στην υπομονή και στην ικανότητα της αναμονής! Για να βγούμε πιο δυνατοί κι ώριμοι, μέσα απ’ αυτή τη σκληρή δοκιμασία που περάσαμε!
Γι’ αυτό λοιπόν, αγαπητοί μου αναγνώστες, ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω την κλεμμένη μας ζωή και να ξαναγνωριστούμε! Ζητώντας βοήθεια αν χρειαστεί κι αυτό, γιατί δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας! Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα, στην οποία θα απαιτηθεί να προσαρμοστούμε. Κι όπως κάθε προσαρμογή, θάχει και κόστος! Για πολλούς και σε πολλά επίπεδα! Ελλοχεύει ο κίνδυνος της αποξένωσης ή ο πανδαμάτορας χρόνος, κατά τον μέγιστο Σοφοκλή, θα «γιάνει» τις πληγές που άφησε ο κορονοίός; Ο χρόνος, θα δείξει! Μαζί όμως με τον χρόνο, που θα δείξει αν επουλωθούν τα τραύματα που άφησε πίσω του ο ιός, καλό είναι η πολιτεία και οι αρμόδιοι να δώσουν και οδηγίες κοινωνικής συμπεριφοράς! Για να προσαρμοστεί, όσο το δυνατόν ταχύτερα και με ελάχιστες δυνατές απώλειες η κοινωνία στα νέα δεδομένα!
Είναι ευθύνη, λοιπόν, της πολιτείας, ν’ αρχίσει …« φροντιστήρια», να συμβάλλει μ’ όλες τις δυνάμεις στην όσο πιο γρήγορη, ανεμπόδιστη κι ανώδυνη προσαρμογή των πολιτών στη νέα πραγματικότητα! Κι αυτό, το οφείλει σε μια κοινωνία που απέδειξε την ανθεκτικότητά της, την ενότητά της, τη στοχοπροσήλωσή της και τη δύναμή της στα δύσκολα! Και που άφησε πίσω της, μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη κι εγγύηση, ότι θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά. Κι όπως με την οικονομική κρίση, προ δεκαετίας, σταθήκαμε στα πόδια μας και προσαρμοστήκαμε σε μια νέα τότε πραγματικότητα, έτσι θα γίνει και τώρα με την πανδημία του κορονοϊού! Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε!!!
