Γράφει ο Ανδρέας Σταύρακας
ΤΟΥ ΤΥΡΤΑΙΟΥ
Τί τιμή στο παλικάρι, όταν πρώτο στη φωτιά
σκοτωθεί για την πατρίδα με τη σπάθα στη δεξιά.
Πόσο λυπηρό ν’ αφήσει την πατρίδα τη γλυκιά,
τα καλά του τα χωράφια και να ζεί με διακονιά.
Με γονιό να παραδέρνει, με γυναίκα ομορφονιά,
με γερόντισσα μητέρα και μ’ ανήλικα παιδιά.
Κι απ’ τη στέρηση και φτώχεια όπου πάει, όπου σταθεί,
να γνωρίζει ότι είναι σ’ όλους η ζωή του μισητή!
Να ντροπιάζει τη γωνιά του, να ντροπιάζεται κι αυτός,
και ποτέ να μην του λείπει απ’ τα χείλη ο στεναγμός.
(Μετάφραση: Σπ. Τρικούπης)
«Με τη σημερινή μετανάστεψη των νέων είναι σύγχρονο»
«Αγωγιάτης , Α . Σταύρακας »
