Με ψύχραιμη απόσταση 15 ημερών η αρθρογραφία του σεβαστού κ. Καθηγητή Ξενοφώντα Βεργίνη δικαιολογείται να σχολιαστεί και επιφυλλιδογραφικά, δηλαδή όχι για την επικαιρική μόνο και συγκυριακή σημασία της.
Τα άρθρα οφείλουν σχολιασμό απαλλαγμένον από την επιδερμική έξαψη της επικαιρότητας.
Η ψυχραιμία επιβάλλει να αναγνωρίσουμε ότι στη μνήμη των ενεργών σήμερα στην Ελλάδα πολιτών μάλλον δεν έχει ως τώρα καταγραφεί περίπτωση προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ή και πρωθυπουργού που να απευθυνθούν σε ηγέτη της μετα-σουλτανικής Τουρκίας με ευθάρσεια και να εκφράσουν την άποψη τους με θάρρος και ειλικρίνεια.
Οι ίδιοι έχουν βάλει τις υπογραφές τους και σε νόμους ή διατάγματα που υπονομεύουν καίρια την εκπαιδευτική διάσωση της γλωσσικής συνέχειας και της ιστορικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων ( εννοώ το διάστημα 2015 – 2019)
Με ανάλογη ψύχραιμη νηφαλιότητα αξίζει να αποτολμήσουμε και ένα σχετικό με τις τωρινές συνόδους κορυφής της Ε.Ε., για τις σχέσεις των δύο χωρών, επιπλέον ερώτημα:
Από τα όσα μας μεταδίδουν οι ραδιοτηλεοπτικές καταγραφές οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» μιλάνε με τον Ερντογάν εκείνο το είδος της γλώσσας (την «προοδευτική», τυπικά ιστορικό – υλιστικών προδιαγραφών, διπλωματίας), που προϋποθέτει την Τουρκία και την Ελλάδα σαν δύο γείτονες χώρες , ισότιμες και ισοταγείς, με κάποιες μεταξύ τους αντιγνωμίες και ασυμφωνίες. Ωσάν να επρόκειτο για το Βέλγιο και την Ολλανδία ή για την Ελβετία και την Αυστρία. Οπότε με λίγη καλή διάθεση, ευγενικούς τρόπους και διπλωματική κομψότητα μπορούν να επιλύσουν τις διαφορές τους και να συνυπάρξουν καλοί γείτονες.
Το αυθόρμητο και πηγαίο ερώτημα είναι:
Τα δύο κράτη δεν έχουν «ιστορία», δεν είναι πρωταρχικά η ιστορία που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους και δυσαρμονίες στην συνύπαρξή τους ; Πώς είναι δυνατόν να είναι ελληνικό το νησί και τούρκικη η υφαλοκρηπίδα του ή τούρκικη η ακτή και ελληνική η υφαλοκρηπίδα της; Με ποια λογική τα χωρικά ύδατα μπορεί να ορίζονται στα έξι μίλια και ο εθνικός εναέριος χώρος στα δέκα μίλια από τις ακτές;
Βέβαια, σε τέτοια προβλήματα, τα γείτονα κράτη είναι σήμερα μάλλον εύκολο να βρίσκουν λύσεις: Υπάρχει ένα κοινά αποδεκτό(περισσότερο ή λιγότερο) Διεθνές Δίκαιο, υπάρχουν και Διεθνείς Οργανισμοί με το ρόλο, ακριβώς, μεσολάβησης και διαιτησίας σε περίπτωση που αντίδικα κράτη δεν ομογνωμούν στην ερμηνεία των αρχών του Δικαίου.
Με δεδομένο το νομικό αυτό πλαίσιο και παγιωμένη την απόλυτη κυριαρχία του Ιστορικού Υλισμού στο πολιτιστικό μας «παράδειγμα» είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η επίκληση της Ιστορίας και η παρεμβολή της στο πεδίο της πολιτικής μόνο δισεπίλυτες περιπλοκές και εντάσεις μπορεί να δημιουργήσει. Ενδέχεται να υπονομεύσει την απαραίτητη στην διπλωματία ψυχραιμία. Μεθοδικά λοιπόν και προγραμματικά εξοβελίζεται η Ιστορία από την άσκηση εξωτερικής πολιτικής Χωρίς ΑΙΔΩ ή ΛΥΠΗ.
Διότι αν μιλούσαμε ρεαλιστικά, με καθαρές κουβέντες θα λέγαμε : Μας εξορίσατε , κύριοι γείτονες, από την Ιστορία για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια. Οι εκτάσεις γης όπου σήμερα κατοικείτε, ήταν κάποτε τόσο ελληνικές όσο και η Αθήνα , η Σπάρτη, η Ολυμπία η Πέλλα, η Βεργίνα οι Θερμοπύλες. Στην Ιωνία γεννήθηκε ότι πιο ελληνικό: ο Όμηρος, το κεφαλάρι της γλώσσας μας, ο Ηράκλειτος κεφαλάρι κάθε σοφίας και αρετής ελληνικής.
Στη σημερινή σας επικράτεια, ως πριν 99 χρόνια, όλα ήταν ελληνικά : Κωνσταντινούπολη, Ιωνία, Πόντος, Φρυγία, Παμφυλία, Γαλατία, Καππαδοκία, Αιολία κ.α.
Ξέρουμε, πρόεδρε Ερντογάν, ότι η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, οι εθνοκαθάρσεις εξαλείφουν ολόκληρους λαούς από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους, οριστικά, αμετάκλητα.
Προλάβαμε οι Έλληνες να ελευθερώσουμε από το Σουλτάνο κάποιες σπιθαμές γης και στήσαμε κράτος, που δεν έχει τίποτα το ελληνικό –από την πολεοδομία ως την διοίκηση και τα σχολεία, όλα είναι ξιπασμένη μίμηση, καραγκιοζιλίκι «εξευρωπαϊσμού», ξεφτίλα μεταπράτη.
Παραβιάζεις κάθε μέρα τον λειψό ουρανό μας, άρπαξες με ατιμία εσύ ο μπεσαλής, τη μισή Κύπρο, θέλεις και το μισό Αιγαίο για «καλή γειτονία» – που το πας, πες ξεκάθαρα.
Κόψε τουλάχιστον τις απειλές, γίνεσαι κωμικός Ταγίπ Ερντογάν. Άλλαξε ορίζοντες και στόχους εξωτερικής πολιτικής, μην ξεχνάς: σου μεταγγίσαμε κάποτε τον «αέρα» της αυτοκρατορίας. Θα μπορούσες να υπολογίσεις σε εμάς και να στηριχτείς για να μπεις στην Ε.Ε. να σώσουμε μαζί πείρα αιώνων, προτεραιότητα της σχέσης και όχι της χρήσης μέσα στην πεθαμενίλα της Ευρώπης. Αλλά είναι πια για μας αργά και για σένα «ύποπτοι» τέτοιοι πολιτικοί στόχοι.
Αυτά ένας υποθετικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε έναν κατευχήν νηφάλιο Ταγίπ Ερντογάν
