ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ
Είναι γνωστό ότι η Υπεραγία Θεοτόκος εορτάζεται με λαμπρότητα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Οι εθνικές επέτειοι συνδέονται με την Παναγία. Η 25η Μαρτίου με τον Ευαγγελισμό και η 28η Οκτωβρίου με την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.
Κάθε χρόνο γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της Αγίας Σκέπης. Ας δούμε πώς καθιερώθηκε αυτή η γιορτή.
Τον 5ο μ. Χ. αιώνα ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας. Μια νύχτα γινόταν στην Παναγία των Βλαχερνών αγρυπνία. Εκεί ήταν ο όσιος Ανδρέας με το μαθητή του Επιφάνιο, που αργότερα έγινε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Στη διάρκεια της αγρυπνίας είδαν με τα μάτια τους την Παναγία να μπαίνει μέσα στο ναό από την κεντρική πύλη. Τη συνόδευαν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στο σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε με δάκρυα αρκετή ώρα υπέρ της σωτηρίας των πιστών.
Αφού προσευχήθηκε η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της (μαντήλι). Το πήρε στα χέρια της, βγήκε έξω από το ιερό και το άπλωσε πάνω από τους πιστούς. Με τον τρόπο αυτό έδειξε ότι τους σκεπάζει και τους προστατεύει.
Το γεγονός αυτό έδωσε την ευκαιρία στην Εκκλησία μας να καθιερώσει τη γιορτή της Αγίας Σκέπης προς τιμή της Θεοτόκου, η οποία με τις προσευχές της μας προστατεύει.
Η αγάπη της Υπεραγίας Θεοτόκου για την πατρίδα μας πολλές φορές έχει φανεί. Κατ’ αρχήν η ίδια επέλεξε ένα τμήμα της χώρας μας (το Άγιο Όρος) για ν’ αποτελέσει το περιβόλι της.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η 25η Μαρτίου είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Έχουμε το διπλό ευχάριστο μήνυμα. Ελευθερία για τον κόσμο ( απ’ τα δεσμά της αμαρτίας ) και ελευθερία για την πατρίδα μας.
Επανερχόμαστε τώρα στην Αγία Σκέπη για να δούμε με μαρτυρίες πώς συνδέεται ζωντανά και άμεσα με την 28η Οκτωβρίου.
Σε όλη τη διάρκεια του έπους της Πίνδου ο ελληνικός στρατός πολέμησε υπεράνθρωπα τόσο με τον εχθρό, όσο και με το βαρύ χειμώνα. Έπρεπε να είναι υπεράνθρωποι οι Έλληνες στρατιώτες για να αντέξουν, ή να έχουν την προστασία μιας ανώτερης δύναμης.
Στο μέτωπο πολλοί Έλληνες στρατιώτες βλέπουν όραμα μια ψηλόλιγνη γυναικεία μορφή να βαδίζει κατά μήκος όλου του μετώπου. Όπως και στο όραμα του οσίου Ανδρέα έχει στα χέρια της ριγμένη την καλύπτρα της από το κεφάλι και σκεπάζει τους Έλληνες στρατιώτες. Είναι η Παναγία που τους προστατεύει. Όπως η νεφέλη της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι κι αυτή τους σκεπάζει τώρα.
Υπάρχουν επώνυμες μαρτυρίες για όλα αυτά. Ο Τάσος Ρηγοπούλας το 1940 υπηρετούσε στρατιώτης στην Αλβανία κι έστειλε στον αδελφό του το παρακάτω γράμμα:
”Αδελφέ μου Νίκο! Σου γράφω από μια αετοφωλιά τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την Πάρνηθα. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα και είδα με τα ίδια μου τα μάτια, διότι φοβάμαι αν το ακούσεις από άλλους δεν θα το πιστέψεις.
Λίγο πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μοράβας, είδαμε καμιά δεκαριά μέτρα μπροστά μας μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.
-Τις ει; (ποιος είσαι;)
Ο σκοπός επαναλαμβάνει την ερώτηση και τότε σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα νιώσαμε την παρουσία της Παναγίας.
Εκείνη όρμησε εμπρός λες και είχε φτερά αετού. Εμείς την ακολουθούσαμε. Αισθανόμαστε συνεχώς την παρουσία της. Όταν πήραμε την Κορυτσά η Υπέρμαχος έγινε ένα απαλό νέφος και χάθηκε.
Άλλη ζωντανή μαρτυρία έχουμε από τους στρατιώτες του 51ου τάγματος δεξιά της Κλεισούρας στην κορυφογραμμή του Ροντένη με διοικητή τον ταγματάρχη Πετράκη.
Κάθε βράδυ από τις 22 – 1 – 1941 το ιταλικό βαρύ πυροβολικό βομβάρδιζε το τάγμα Πετράκη. Οι απώλειες ήταν μεγάλες. Ήταν απόλυτη ανάγκη να εντοπισθούν οι ιταλικές θέσεις. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου άρχισαν πάλι οι ιταλικές ομοβροντίες. “Παναγιά μου βοήθησέ μας” είπε αυθόρμητα ο ταγματάρχης.
Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο. Σιγά – σιγά σχηματίστηκε σαν φωτοστέφανο. Κάτω απ’ αυτό μερικά ασημένια συννεφάκια σχημάτισαν τη μορφή της Παναγίας, η οποία άρχισε να γέρνει στη γη και στάθηκε πάνω από ένα φαράγγι. Εκεί ήταν οι θέσεις του εχθρού. Έτσι με τη βοήθεια της Παναγίας το θαύμα έγινε και οι Έλληνες σώθηκαν.
Τέτοιες μαρτυρίες που δείχνουν την παρέμβαση της Παναγίας έχουμε πολλές. Η Παναγία λοιπόν σκέπασε το γένος των Ελλήνων.
Αυτό έγινε διότι ίσως είδε την αδικία από τη μια πλευρά και το δίκαιο αγώνα των Ελλήνων από την άλλη. Ίσως ήταν η επιβράβευση της ενότητας των Ελλήνων, κάτι που σπάνια το βλέπουμε.
Η γιορτή της Αγίας Σκέπης γιορταζόταν την 1η Οκτωβρίου. Μετά τον πόλεμο όμως η Εκκλησία δίκαια τη μετέθεσε στις 28 Οκτωβρίου.
Ένα ακόμα στοιχείο της ψυχοσύνθεσης του Έλληνα στο διάβα του χρόνου.
Χρόνια πολλά σε όλους με την ευχή να μην ξαναζήσουμε πόλεμο και να υπάρξει κάποτε ενότητα μεταξύ μας.
Φουρλάνος Χρ. Γιάννης
Δάσκαλος – Θεολόγος.
