ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ & ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!
Του Χρήστου – Γιάννη Φουρλάνου, Δάσκαλου – Θεολόγου
Μια αληθινή ιστορία που συνδυάζει τη χωριάτικη αφέλεια και το λευκαδίτικο χιούμορ σε
παπαδιαμαντικό φόντο.
Τόπος και χρόνος του περιστατικού: Η ιστορία αρχίζει από τα χωριά της Νοτίου Λευκάδας
και η κορυφαία της σκηνή διαδραματίζεται στη Χώρα, όπως έλεγαν την πόλη της Λευκάδας
οι παλιότεροι. Ο χρόνος του περιστατικού τοποθετείται γύρω στο 1970.
Πρωταγωνιστές: Δυο είναι τα κεντρικά πρόσωπα του παρακάτω γεγονότος. Ο πρώτος είναι
ο μπάρμπα – Σπύρος. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία και δεν απέκτησε παιδιά. Ήταν
μπακάλης στο χωριό του και ήταν γνωστός για το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα του. Αν και
έμπορος ζούσε σε πρωτόγονες συνθήκες. Σε ένα τριώροφο σπίτι με δύσκολες σκάλες που
ήταν ταυτόχρονα σπίτι, αποθήκη, κατάστημα και στάβλος.
Ο άλλος πρωταγωνιστής ήταν ο Βαγγέλης, ανιψιός εξ αγχιστείας. Άνθρωπος εργατικός.
Ασχολούταν με πολλά: έμπορος, γεωργός, ψάλτης,… Το χαρακτηριστικό του όμως ήταν το
ανεξάντλητο χιούμορ του και οι φάρσες του που ακόμα και σήμερα πολλοί τις θυμούνται.
Η Ιστορία: Ο μπάρμπα – Σπύρος ήταν περίπου 80 ετών, χήρος, και ζούσε στο Σύβρο. Είχε το
μαγαζί του, τα ζώα του κι ένα σωρό ιδιορρυθμίες. Οι απόψεις περί του προσώπου του ήταν
διχασμένες. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του μεγαλονοικοκύρη, άρχοντα και φυσικά
περιζήτητο γαμπρό. Οι άλλοι δε συμμεριζόταν αυτές τις απόψεις. Τον έβρισκαν
οπισθοδρομικό, ιδιόρρυθμο και δεν έχαναν ευκαιρία να τον πειράξουν και να του
σκαρώσουν κάποια φάρσα.
Κοντά στα ογδόντα του συνειδητοποίησε ότι δεν είχε παιδιά και ότι ήταν καιρός να
αποκτήσει διάδοχο. Άρχισε λοιπόν να αναζητά μια νέα κοπέλα, όχι πάνω από τα είκοσι
πέντε με την οποία θα αποκτούσε παιδί και φυσικά θα ζούσε τον έρωτα της ζωής του.
Εδώ βέβαια χρειάζεται μια διευκρίνηση. Όταν λέμε παιδί εννοούμε αγόρι, διότι έτσι
διαιωνίζεται το όνομα της κάθε «δυναστείας».
Προς εκπλήρωση του ονείρου ο μπάρμπα – Σπύρος αναζητούσε νύφη παντού. Φυσικά
πολλές φορές ήταν το θέμα συζήτησης στο καφενεία και πολλές φορές οι «φίλοι» του για
να τον πειράξουν του έδιναν πληροφορίες για κάποια κοπέλα που «ήξεραν» σε
οποιοδήποτε μέρος της υφηλίου.
Ο Βαγγέλης από το Βουρνικά, ανιψιός εξ αγχιστείας και γνωστός φαρσέρ, προχώρησε την
ιστορία λίγο πιο πέρα. Αφού βρέθηκε «στη φαντασία του» η νύφη, έγραψε κι έστειλε στο
μπάρμπα – Σπύρο το παρακάτω γράμμα.
Κύριε Σπύρο.
Έμαθα από πολλούς γνωστούς μου για το πρόσωπό σας και για τις αρετές σας. Έμαθα ότι
είσαι νοικοκύρης, λεβέντης με ωραίο παρουσιαστικό και ότι ψάχνεις να βρεις μια νέα
γυναίκα για να παντρευτείς και να κάνεις ένα παιδί.
Ε λοιπόν κι εγώ έναν τέτοιο άντρα ονειρεύομαι. Με λένε …. (ονόματα δε λέμε μη συμβεί
τίποτε) και είμαι από… και είμαι 22 χρονών. Φλέγομαι από την επιθυμία να γνωριστούμε
και να προχωρήσουμε τη γνωριμία μας. Έχω ακούσει τόσα καλά για σένα!
Δε βλέπω την ώρα να συναντηθούμε.
Θα σε περιμένω την τάδε του μηνός στη Λευκάδα, ώρα … μπροστά στην Αγροτική Τράπεζα.
Αλλά επειδή δε σε γνωρίζω θέλω να κρατάς μια μαύρη κότα.
Ανυπομονώ ….
Όπως καταλαβαίνετε το γράμμα άναψε φωτιές στο μπάρμπα – Σπύρο. Η ζωή του απέκτησε
νόημα. Ζούσε τώρα για το μεγάλο ραντεβού. Όλα ήταν «όπως τα φανταζόταν».
Ήρθε λοιπόν η ημερομηνία. Ο μπάρμπα – Σπύρος έβαλε τα καλά του πήρε και τη μαύρη
κότα και βρέθηκε στη Χώρα, μπροστά από την Αγροτική Τράπεζα που τότε ήταν κοντά στον
Άγιο Μηνά.
Την ίδια μέρα κατέβηκε στη Λευκάδα κι ο Βαγγέλης, διότι «είχε κάποιες δουλειές» (ήθελε
να δει τι θα γίνει)
Ο μπάρμπα – Σπύρος στέκεται αγέρωχος με τη μαύρη κότα αγκαλιά περιμένοντας.
Αφού πέρασε κάμποσο η ώρα «τυχαία» πέρασε από εκεί ο Βαγγέλης. «Πάμε μπάρμπα;»
(στο χωριό) ρωτάει. «Μπα, θα κάτσω λίγο ακόμα, γιατί έχω μια δουλειά.
Έκανε τη βόλτα του ο Βαγγέλης, ξαναπέρασε από εκεί και το σκηνικό επαναλαμβάνεται.
«Πάμε μπάρμπα;». «Μπα, θα κάτσω λίγο ακόμα, γιατί έχω μια δουλειά.
Αυτό συνέβη ακόμα κάμποσες φορές.
Λέτε να περιμένει ακόμα;
