«Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ … Καληνύχτα»
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Όταν ο τρισμέγιστος Μάνος Χατζιδάκις σιγοτραγουδούσε «Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ …», κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τη σημερινή παγκόσμια ταραγμένη κατάσταση, το σημερινό παγκόσμιο χάος!
Είναι γνωστή στους περισσότερους από εμάς, θέλω να πιστεύω, η ιστορία του θαυμάσιου αυτού ποιήματος – τραγουδιού «Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ …», γραμμένο σε εξαιρετικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου και «ντυμένο» με την εξαίσια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. «Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ …». Είναι πράγματι αυτό το συμπέρασμα της ιστορίας του Σεβάχ; Είναι άραγε αυτή η πικρή αλήθεια;
«Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων….
…..
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα…»
Μερικές, αλλά χρήσιμες διαπιστώσεις
Αναπάντητα τα «γιατί» και τα «πως», αγαπητοί μου αναγνώστες. Όλονών μαζί και του καθένα χωριστά.
«Γιατί;». Ίσως, επειδή ο κόσμος φαίνεται πολύ άσχημος με τη φτώχεια, τη δυστυχία, την εξαθλίωση, τους πολέμους, τις ατέλειωτες φάλαγγες των προσφύγων, τις πνιγμένες ανθρώπινες ζωές στη Μεσόγειο, τώρα με τις πανδημίες, τους θανατηφόρους ιούς και τις μεταλλάξεις τους, αύριο ποιος ξέρει τι άλλο θα μας βρει και τι η μοίρα μας επιφυλάσσει … Ίσως, επειδή τα βάσανα κι οι ανημποριές κατέστρεψαν τα παιδικά όνειρα για ένα καλύτερο κόσμο. Καθένας, αγαπητοί μου αναγνώστες, μπορεί να βρει ένα λόγο για να δικαιολογήσει αυτή την απαισιόδοξη πρόβλεψη. Οι στίχοι λένε ακόμη πως ούτε ο θεός βοηθάει. Τόσο πικρός είναι ο Αλλάχ; Και οι ψυχές των ανθρώπων είναι σκοτεινές, λέει ο Νίκος Γκάτσος. Είναι σκοτεινή άραγε η ψυχή μας;
«Μα πως μωρέ θα αλλάξεις τον κόσμο αν δεν αλλάξεις τον άνθρωπο;», έγραφε ένας άλλος τρισμέγιστος, ο Νίκος Καζαντζάκης στους «Αδερφοφάδες». Και πως ν’ αλλάξουν οι άνθρωποι όταν από τις πρώτες ανάσες που παίρνουν, τους έχουν ξεχωρίσει σ’ εκείνους που ξοδεύουν προκειμένου ν’ αποκτήσουν «προϊόντα» που δεν τα χρειάζονται και στους άλλους τους αναρίθμητους που πεθαίνουν από πείνα και δίψα γιατί τους έχουν στερήσει τα απολύτως απαραίτητα για τη ζωή τους, το νερό και τη τροφή …Πως λοιπόν να τον αλλάξεις, αν δεν αλλάξεις τον άνθρωπο, αναρωτιόταν και δικαίως ο Καζαντζάκης!
Ένας παραμορφωτικός φακός είναι η ζωή μας, εκλεκτοί μου αναγνώστες. Που μεγιστοποιεί κατά βούληση τ’ ασήμαντα και εξαφανίζει τα ενοχλητικά, αλλά σημαντικά … Που αναδεικνύει τους άχρηστους ως άριστους και θάβει στ’ αζήτητα τους όποιους ικανούς, αλλά επικίνδυνους για το σύστημα …
Δύσκολο ν’ αλλάξεις, λοιπόν, τους ανθρώπους όταν τους διαμορφώνουν ακόμα απ’ την κοιλιά της μάνας τους! Καθοδηγώντας τους ολόκληρο το 24 ωρο ακόμα και για το φαγητό που θα μαγειρέψουν! Στόχος να μεταλλάξουν – είναι κι επίκαιρη αυτή η διαδικασία – τους πολίτες σε πελάτες και το καταφέρνουν!
Συνοψίζοντας, αγαπητοί μου αναγνώστες, μπορεί ο λαός να έχει το λόγο, αλλά δεν έχει την ισχύ με αποτέλεσμα στο τέλος να νικιέται και να καταλήγει στην «κρεμάλα». Μπορεί, όμως, ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση; Σύμφωνα με το ποίημα ναι, αν ακούει απ’ το στόμα του Αλλάχ την πικρή συμβουλή : «Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι, πάντα ο κόσμος προχωρεί». Και φυσικά, οι στίχοι στην κατακλείδα του τραγουδιού, αποκαλύπτουν τη τραγική αλήθεια που κυριαρχούσε κι εξακολουθεί να κυριαρχεί – δυστυχώς και πάλι δυστυχώς – ότι : «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ».
ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗ
Υ.Γ. 1 Αυτός, ο τόσο γνωστός και χαρακτηριστικός επίλογος, ενός απ’ τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου, αγαπητοί μου αναγνώστες, υπήρξε η αφορμή για τη σύνταξη του σημερινού μου πονήματος. Ενός πονήματος που καθρεφτίζει κι αντικατοπτρίζει τα κακώς κείμενα στη χώρα μας, αλλά και στο τόπο μας, τη Λευκάδα. Και δυστυχώς για το τόπο μας είναι πολλά και κοινώς «βγάζουν μάτια» που λέει κι ένας μπάρμπας μου.
Υ.Γ. 2 Έχουμε χορτάσει από τα «ευρωπαϊκά οράματα με κινέζικες πλάκες» των παραγόντων, καιρός είναι να αντιληφθούν ότι «ευρωπαϊκή σύγχρονη πόλη με «ανατολίτικες» πρακτικές δεν υπάρχει! Αλλά και ότι η πόλη δεν είναι «πατρική κληρονομιά» κανενός που μπορεί να την κάνει ό, τι θέλει και να πορεύεται «χωρίς σχέδιο, γνώσεις, περίσκεψη, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη γνώμη του δημότη – πολίτη και κυρίως χωρίς να πορεύεται με γνώμονα πάντα τη δικαιοσύνη!!!»…
Υ.Γ. 3 Τώρα που έπιασε, λοιπόν, το καλοκαίρι, ας ξαναπιάσουμε μια «χειμωνιάτικη» ιστορία. Αυτή του σχεδίου πόλης που απασχολεί το νησί από την ύπαρξή του και με κάθε ευκαιρία( ; ) απασχολεί «εμμονικά» κάποιους καλαμοκαβαλάρηδες της εξουσίας που ερήμην του λαού – που περνάει τα πάνδεινα – αποφασίζουν κατά το δοκούν και που λειτουργούν ως άλλοι «Ναπολέοντες!». «Στην υγειά μας ρε παιδιά! …… που θάλεγε κι ο Σπύρος» … …
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
