ΟΔΟΣ ΣΤΑΔΙΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΛΟΣ, ΤΡΕΛΛΟΣ, ΤΡΕΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
(Α. Σαμαράκης)
… έκανε δεξιά της Λαχαναγοράς και μπήκε σε κάτι σκοτεινά,
έρημα δρομάκια. Τα πεζοδρόμια γεμάτα λακκούβες, σπασμένες
πλάκες – παγίδες για το διαβάτη. Καλύτερα όχι στο πεζοδρόμιο.
Κατέβηκε στο δρόμο και πήγαινε με το πάσο του, δίχως να βιάζεται.
Και γιατί να βιαστεί; Δεν είχε κανένα πρόγραμμα, εκείνη τη νύχτα –
παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Είχε βρέξει από νωρίς. Η Αθήνα, όπως συμβαίνει σε τέτοιες
περιπτώσεις, αναστατώθηκε. Ευτυχώς που δεν κράτησε πολύ το
κακό, μόνο είκοσι λεπτά. Τότε ακριβώς, προς το τέλος της βροχής,
άρχισε τη δίχως σκοπό περιπλάνηση στους αθηναϊκούς δρόμους.
Ήτανε σε πολύ καλή διάθεση, σε φόρμα. Μόνο που εκείνο το
καπέλο του ερχότανε φαρδύ και μεγάλο. Ολοένα τού έπεφτε χαμηλά
στο μέτωπο, τού μισοσκέπαζε τα μάτια. Στάθηκε να το
ανασηκώσει…Το καπέλο όμως γλίστρησε και κύλησε στο χώμα, μες
στις λάσπες. Γύρισε και το κοίταξε έτσι που είχε βουλιάξει στα νερά.
Έσκυψε μια στιγμή, τελικά το παράτησε και προχώρησε.
Κρύωνε. Η νύχτα, μετά από τη βροχή, είχε υγρασία και φύσαγε
ένας πεισματάρης βοριάς. Πήγαινε ολοένα με ταχύτερο βήμα, σχεδόν
τρέχοντας. Ζεστάθηκε κάπως. Στο βάθος ξεχώριζε πολλά φώτα. Ένα
αυτοκίνητο πέρασε πλάι του με μεγάλη ταχύτητα. Κάτι του φωνάξανε
από μέσα, γελάσανε.
Στη δεύτερη γωνία είχε φως. Πλησίασε. Ένα συνοικιακό
καφενεδάκι, λίγα τραπέζια με μάρμαρο και στο παράθυρο, κολλητά
στο τζάμι, ένα κλουβί μ’ ένα καναρίνι. Τα πουλιά τού δίνανε πάντα
μια αλλιώτικη συγκίνηση. Πλησίασε το παράθυρο, να περιεργαστεί
το καναρίνι που μισοκοιμότανε. Ανέβασε στο πεζοδρόμιο το ένα
πόδι, έπειτα ανέβασε τ` άλλο. Και σχεδόν αμέσως ανέβασε και τ`
άλλα δυο. Τότε τού βάλανε τις φωνές: Ένα άλογο!
Τρέξτε να δείτε ένα άλογο! Δεν τρέξανε πολλοί, δεν ήταν
πολυσύχναστος ο δρόμος, άρχισε όμως να τρέχει αυτό, ξαφνιασμένο
από τις φωνές.
Τρέχοντας μπήκε στην Πειραιώς. Πίσω του άκουγε φωνές και
κλάξον. Δεν ήξερε γιατί όλ’ αυτά. Κάτι πολύ δυνατό μέσα του το
έκανε να τρέχει με όλη του τη δύναμη, με χίλια ζιγκ- ζαγκ να
ξεφεύγει τ` αυτοκίνητα. Έτρεχε προς την Ομόνοια…Τα πολλά
χρωματιστά φώτα, οι μεγάλες διαφημίσεις “νέον”, το ζαλίσανε
κάπως. Όμως, ούτε στιγμή δεν έκοψε το δρόμο του. Ούτε και το
σιντριβάνι της Ομόνοιας, παρ` όλο που είδε τα νερά και δίψαγε κ’
ήθελε να σταθεί να πιει μια-δυο γουλιές.
Μπήκε στη Σταδίου. Άρχισε να την ανεβαίνει.
-Ένα άλογο στη Σταδίου!
Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Αναταράχτηκε το
πλήθος, τ` αυτοκίνητα κορνάρανε συνέχεια…Από τις παρόδους
χύνονταν κι` άλλοι περίεργοι στη Σταδίου. Ούτε προεκλογική
συγκέντρωση να ήταν. Φωνάζανε και χειρονομούσαν αναστατωμένοι
οι χιλιάδες εορταστικοί διαβάτες, ασφυκτικά φορτωμένοι με δώρα και
πολλές έγνοιες.
-Ένα άλογο στη Σταδίου!
Πού να υποψιαζότανε, ότι με τη βροχή φούσκωσε και λύθηκε το
σκοινί που ήταν δεμένο έξω από τη Λαχαναγορά! Πού να
υποψιαζόταν πως θα γινόταν θέαμα, εκείνη τη νύχτα. Το είχε φέρει
νωρίς τ` απόγευμα, απ` τα Μεσόγεια, τ` αφεντικό του. Ξεπούλησε
στα γρήγορα τα λάχανα που είχε φορτώσει. Ύστερα τ` αφεντικό του
τού έκανε μποναμά ένα καπέλο. Ένα φτηνό καπέλο. Γιατί τώρα
τελευταία είχε γίνει ευαίσθητο στο κρύο. Του πήρε το καπέλο τ`
αφεντικό του, το έδεσε σ` ένα στύλο του ηλεκτρικού και πήγε με κάτι
παλιόφιλους για κανένα ποτήρι.
-Ένα άλογο στη Σταδίου!
Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Άγνωστο από πού ερχότανε κι
άγνωστο πού πήγαινε. Ένα όραμα ξεσηκωμένο απ` τα παιδικά χρόνια.
«Το 100! Να τηλεφωνήσουμε στο 100!»
Βρέθηκαν κάμποσοι πρόθυμοι να ειδοποιήσουν το 100 για τον
απροσδόκητο παραβάτη της Τροχαίας. Ήταν πολύ σοβαρή
παράβαση αυτό το άλογο. Μια παράβαση στην καλά οργανωμένη
πολιτεία. Μια παράβαση πνιγμένη στα καυσαέρια και την πολλή
λογική.
-Ένα άλογο στη Σταδίου!
Στα μεγάλα καταστήματα της Σταδίου και στα μικρά
καταστήματα της Σταδίου, καθώς το άλογο περνούσε αστραπή στην
άσφαλτο, μετρούσαν χρήματα, χρήματα… Στις τελευταίου τύπου
ηλεκτροκίνητες αριθμομηχανές υπολογίζανε, υπολογίζανε…Για ένα
δευτερόλεπτο σταμάτησαν να μετράνε και να υπολογίζουν. Μονάχα
για ένα δευτερόλεπτο.
…Βιάζονταν όλοι να το ξεχάσουν το άλογο, να το διαγράψουν
από τα μάτια τους και τις καρδιές τους. Κείνη την ώρα συνέβη και
κάτι άλλο: κυκλοφόρησαν οι πρωτοχρονιάτικες εφημερίδες, με το
μεγάλο τίτλο στην πρώτη σελίδα:
“ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ” και τους μεγάλους
τίτλους στην τελευταία σελίδα. “ΤΟ ΝΟΤΙΟΝ ΒΙΕΤΝΑΜ ΑΠΕΙΛΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΙΡΗΝΗ”, “ΤΟ ΚΟΓΚΟ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΝΕΟΥ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ”, “ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ”,
“ΚΑΤΑ ΤΟ ΛΗΞΑΝ ΕΤΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΠΕΘΑΝΟΝ ΕΚ
ΠΕΙΝΗΣ”, “ΤΕΡΑΣΤΙΑΙ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΣΙΤΟΥ
ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗΣΑΝ ΔΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΑΙ ΤΙΜΑΙ”
Στο μεταξύ, το άλογο πέρασε την πλατεία Κλαυθμώνος κι`
ανέβαινε προς το Σύνταγμα. Τρέχοντας έτσι, δεν είχε βέβαια καιρό να
προσέξει τις πελώριες ρεκλάμες του νέου σινεμασκόπ τριών
διαστάσεων, που έπαιζε ο “Απόλλων”: “ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΛΟΣ,
ΤΡΕΛΛΟΣ, ΤΡΕΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ”!
Προσαρμογή για το «MyLefkada»
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος – Θεολόγος
