ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Τα «Ν.τ.Λ» και ο υπογράφων, δίνουν βήμα στους νέους καλλιτέχνες, Λευκαδίτες και μη και προτείνουν στο αναγνωστικό τους κοινό, ένα νέο μουσικό και χοροδιδάσκαλο με ξεχωριστό ταλέντο στη τέχνη του και με ζηλευτή παρουσία στα παραδοσιακά δρώμενα της Λευκάδας κι όχι μόνο!
Ο Πέτρος Μήτσου, μέσα από τα «Νέα της Λευκάδας» και τη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Σωτήρη Κων. Κάτσενο, παρουσιάζει αποκαλυπτικά τη μουσική παράδοση της Λευκάδας και μας μεταφέρει παραστατικά σε χρόνους, εποχές, ήθη και συμπεριφορές, άγνωστες ίσως στο ευρύ κοινό. Τα «Ν.τ.Λ.», εισχωρούν και καταγράφουν την συνήθως αθέατη δράση της καθημερινότητας του Πέτρου Μήτσου, εμφανίζοντας μια πολύπλευρη εικόνα και δράση γύρω απ’ τα ουσιώδη ζητήματα της ζωής και της τέχνης, του συμπολίτη μας Λευκαδίτη, μουσικού και χοροδιδάσκαλου.
Πέτρο, σ’ ευχαριστώ που αποδέχτηκες την πρόσκληση να συνομιλήσουμε και σε καλωσορίζω στα «Νέα της Λευκάδας». Σε πρωτοείδα στις εκδηλώσεις του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης & γύρω Δήμων «Η Φανερωμένη», όπου δραστηριοποιήσαι ως χοροδιδάσκαλος παραδοσιακών χορών και ως δάσκαλος μουσικής. Αρχικά, θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια για σένα. Για τις σπουδές σου, την πορεία σου, τις επιλογές σου σε σχέση με το χορό, τη μουσική κ. λ. π.
Σωτήρη σε ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση στα «Νέα της Λευκάδας». Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή μου που βρίσκομαι κοντά σας. Όπως γνωρίζεις γεννήθηκα στη πόλη της Λευκάδας το 1991.
Από πολύ μικρή ηλικία η ενασχόληση μου με τη μουσική και τον ελληνικό παραδοσιακό χορό ήταν έκδηλη καθώς ξεκίνησα τα πρώτα μαθήματα θεωρίας και πράξης στη Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας, σπούδασα τα βαρύτονα μουσικά όργανα (τρομπόνι-ευφώνιο) και συμμετείχα σε πολιτιστικά σωματεία του τόπου όπως η Νέα Χορωδία Λευκάδας, η Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας και η Αγιομαυρίτικη Παρέα. Οι μουσικές και χορευτικές μου επιρροές γύρω από την ελληνική παραδοσιακή μουσική και το χορό ξεκινούν από νωρίς καθώς το οικογενειακό του περιβάλλον και συγκεκριμένα ο πατέρας μου (Ανδρέας Μήτσου)έχει διατελέσει επί σειρά ετών χοροδιδάσκαλος και καθηγητής βυζαντινής μουσικής. Ταυτόχρονα φοίτησα στο Μουσικό Σχολείο Λευκάδας με μια ιδιαίτερη αγάπη για τα έγχορδα μουσικά όργανα του τόπου μου (ιδιαιτέρως το μαντολίνο). Σε ηλικία 18 ετών εισάγομαι στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Σχολή Νομικών-Οικονομικών-Πολιτικών Επιστημών) με κατεύθυνση Διεθνείς και Ευρωπαϊκές σπουδές. Έτσι βρισκόμενος στην Αθήνα για προπτυχιακές σπουδές μελέτησα παράλληλα τα παραδοσιακά πνευστά όργανα (γκάιντα, τσαμπούνα, ασκομαντούρα, καβάλι, ζουρνά) δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους τόσο εντός Ελλάδος αλλά και εκτός, με κύριο δάσκαλο μου τον διεθνούς φήμης καθηγητή γκάιντας και διευθυντή της κρατικής ορχήστρας τη Σόφιας, Ιvan Kostov. Παράλληλα αποτελώ μέχρι και σήμερα μέλος ποικίλων χορευτικών ομάδων-σωματείων, όπως η χορευτική ομάδα παραστάσεων του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών, η Ένωση Ποντίων Σουρμένων και ο Σύλλογος Κρητών Αργυρούπολης όπου και γαλουχήθηκα στο εύρος του ελληνικού παραδοσιακού χορού και της μουσικής. Ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές μου σπουδές συνέχισα μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο “Εθνομουσικολογία και Πολιτισμική Ανθρωπολογία” και τις οποίες ολοκλήρωσα με διπλωματική εργασία που φέρει το τίτλο: “Θρακιώτικη και Βουλγάρικη γκάιντα: Συγκριτική μελέτη και επιτόπια έρευνα”.
Τέλος συνεχίζω έως σήμερα την έρευνα-καταγραφή και προσφορά στη παράδοση και τη λαογραφία με κύριο πεδίο εξειδίκευσης τα λαογραφικά της Λευκάδας μέσα από την έναρξη διδακτορικού κύκλου σπουδών.
Και δυο λόγια, επίσης, ως χοροδιδάσκαλος και μουσικός για την επαγγελματική σου διαδρομή μέχρι σήμερα.
Μπορώ να πω ότι η επαγγελματική πορεία μου στο χώρο της μουσικής και της διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού ξεκίνησε από τα φοιτητικά μου χρόνια. Μέσα από συνεργασίες στο χώρο της ελληνικής παράδοσης με καταξιωμένους μουσικούς-χοροδιδασκάλους και ερευνητές καθώς και μέσα από το Λύκειο των Ελληνίδων Aθηνών γαλουχήθηκα και ως καλλιτέχνης αλλά κυρίως σαν άνθρωπος. Έχοντας παρακολουθήσει επί σειρά ετών κύκλο ποικίλων σεμιναρίων γύρω από την κινησιολογία, ελληνική λαογραφία και ανθρωπολογία του χορού και παράλληλα με τις Μεταπτυχιακές σπουδές μου στη μουσική, ανέλαβα μαέστρος της Μεικτής Τετράφωνης Χορωδίας και Μαντολινάτας του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης και γύρω Δήμων « Η Φανερωμένη» καθώς και χοροδιδάσκαλος του συλλόγου. Μέχρι και σήμερα διδάσκω σε πλείστους πολιτιστικούς συλλόγους των Αθηνών και όχι μόνο παραδοσιακό χορό και μουσική επί σειρά ετών. Ορισμένοι από αυτούς είναι το Ίδρυμα Εκκλησιαστικής και Παραδοσιακής Μουσικής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η Ένωση Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας, το Λύκειον των Ελληνίδων Λιβαδειάς, το Εθνομουσικολογικό Ίδρυμα Πέτρου Ζήση και η Ακαδημία Μουσικής και Τεχνών Λιβαδειάς).Tέλος είχα την ευλογία να συνεργαστώ όλα αυτά τα χρόνια με καταξιωμένους μουσικούς της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής όπως ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ο Γιώργος Κωτσίνης, ο Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, ο Σταύρος Καψάλης, ο Νίκος Φιλιππίδης, ο Κωστας Μήτσης, η Αρετή Κετιμέ κ.α, ενώ έχω πραγματοποιήσει εμφανίσεις στο Ηρώδειο , στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην Unesko στο Παρίσι, στο ιστορικό θέατρο “Δόρα Στράτου”, στο Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ Λευκάδας και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ.
Υπηρέτησες τους περισσότερους πολιτιστικούς συλλόγους στο νησί. Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας, Νέα Χορωδία Λευκάδας, Aγιομαυρίτικη Παρέα κ.α. Γυρίζοντας τις θύμησές σου πίσω, στα πρώτα σου μουσικά – χορευτικά βήματα στη Λευκάδα, ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό;
Από πολύ μικρή ηλικία στο σπίτι μας υπήρχαν διάχυτη μουσικότητα καθώς και μουσικά όργανα. Έτσι ακούγοντας τον πατέρα μου να μελετά αδιάκοπα επί ώρες βυζαντινή μουσική, αντίστοιχα και μένα τα πρώτα μου παιχνίδια ήταν η κιθάρα, το μαντολίνο και τόσα άλλα μουσικά όργανα. Μου κέντριζε πάντοτε το ενδιαφέρον η μουσική στα αυτιά μου και πάντα προσπαθούσα να «κατακτήσω» ένα μουσικό όργανο. Ήταν και είναι μια πρόκληση για μένα μέχρι και σήμερα. Η πρώτη μου σκέψη-μνήμη αναφορικά με τη δομή μελέτης-επιτέλεσης της μουσικής δημιουργίας ήταν η είσοδος μου σε ηλικία 8 χρονών στο δυναμικό της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας. Εκεί έλαβα θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα και αποτέλεσα επί σειρά ετών μέλος της μπάντας στα βαρύτονα μουσικά όργανα.(τρομπόνι-ευφώνιο). Παράλληλα συμμετείχα ως έφηβος σε όλες τις πολιτιστικές δράσεις του νησιού και μέσα από τη φοίτηση μου στο Μουσικό Σχολείο Λευκάδας καθώς και μέσα από την Αγιομαυρίτικη Παρέα. Αναφορικά με το χορό μπορώ να πω ότι ξεκίνησα ενεργά την ενασχόληση μου περίπου 16 χρονών στο δυναμικό της Νέας Χορωδίας Λευκάδας και από εκεί ξεκίνησε αυτό το πολύ όμορφο ταξίδι γύρω από τον ελληνικό παραδοσιακό χορό που συνεχίζει έως σήμερα μέσα από εμφανίσεις, παραστάσεις, συνέδρια και παραδοσιακά γλέντια. Μνήμες όπως η πρώτη μου συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ της Λευκάδας με συντροφεύουν και θα με συντροφεύουν για όλη μου τη ζωή καθώς και όλη η ιεροτελεστία και η καλοκαιρινή προετοιμασία για τη μεγάλη αυτή γιορτή της τέχνης, του πολιτισμού, της συναδέλφωσης των λαών.
Λευκάδα και παράδοση. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία ή οι αφορμές που μπορούν να παρακινήσουν ένα νέο ή μια νέα στο νησί ν’ ασχοληθεί με τη μουσική και ιδιαίτερα με τους παραδοσιακούς χορούς;
Η Λευκάδα αποτελεί φάρο πολιτισμού και κουλτούρας όχι μόνο για τα ιόνια νησιά αλλά και για όλη την Ελλάδα κατά τη γνώμη μου. Το επίπεδο βρίσκεται υψηλά τόσο σε μουσικό αλλά και σε χορευτικό τομέα. Φρονώ ότι η αγάπη για τη τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της ξεκινά από το οικογενειακό περιβάλλον. Μέσα από την οικογένεια πρέπει τα νέα παιδιά να πάρουν τα πρώτα ερεθίσματα για να ξεκινήσει η ενασχόληση τους με οποιαδήποτε μορφή τέχνης τα εκφράζει και αυτά θα επιλέξουν. Κατά τη γνώμη μου η συμμέτοχη σε μουσικά σύνολα και χορευτικές ομάδες παρακινεί τον νέο άνθρωπο στο να κοινωνικοποιηθεί, οξύνει το νου και εχει ευεργετικές συνέπειες στην ανάπτυξη της καλλιέργειας του χαρακτήρα και του ψυχισμού του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ενέτασσαν τη μουσική και το χορό ως ύψιστα μαθήματα για την καλλιέργεια του ενάρετου πολίτη.
Μέσα από αυτά ο νέος άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει καλύτερα και τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του. Μέσα από αυτά μπορεί να γνωρίσει καλύτερα την ιστορία του τόπου του και φυσικά να διαμορφώσει και αυτός την δική του ιστορία ώστε να τη μεταλαμπαδεύσει στις επόμενες γενεές. Εν τέλει όμως για έναν νέο άνθρωπο η χαρά της συμμετοχής, οι δραστηριότητες, η ενέργεια που νιώθει κανείς όταν ασχολείται με τη μουσική και το χορό, η δημιουργικότητα, η σωματική- ψυχική άσκηση και ανάταση είναι πιστεύω τα κυριότερα εφαλτήρια για να γίνει κοινωνός αυτού του πολύ όμορφου ταξιδιού στην ελληνική παράδοση.
Ιδιαίτερα για τους μικρούς χορευτές και μουσικούς, που είναι και μαθητές στο σχολείο κι αποτελούν το μέλλον αυτής της κοινωνίας, αλήθεια πως βλέπεις τη συμμετοχής τους; Υπάρχει ανταπόκριση και σε ποιο βαθμό;
Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια έχει υπάρξει ακμή και μπορώ να πω ότι ειδικά από το νησί μας κατάγονται πολλοί καταξιωμένοι μουσικοί και χορευτές που στελεχώνουν μεγάλα συγκροτήματα της χώρας. Αυτό που βλέπω όλα αυτά τα χρόνια που εργάζομαι και ζω στην Αθήνα είναι ότι είτε στη Λυρική Σκηνή, είτε στη Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων, είτε σε αλλά σπουδαία σύνολα της χώρας πάντα θα βρίσκεται και ένας Λευκαδίτης και χαίρομαι ιδιαιτέρως για αυτό. Με κάνει και νιώθω υπερήφανος και για το νησί μου αλλά και για τους ανθρώπους του. Θεωρώ σπουδαία φυτώρια της Λευκάδας τους πολιτιστικούς συλλόγους της, τη Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας καθώς και το Μουσικό Σχολείο. Μέσα από αυτά ο νέος ή η νέα που επιθυμεί να ασχοληθεί εκτενώς με τη τέχνη θα λάβει όλες τις απαραίτητες γνώσεις για να μπορέσει να εξελιχθεί σε αυτό που θέλει πραγματικά. Είναι αλλιώς οι «βάσεις» για να μπορέσει κανείς να επιτύχει πολλά πράγματα στο χώρο της τέχνης. Σίγουρα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια θεωρώ ότι υπάρχει σε ένα βαθμό μια δυσκολία αναφορικά με την ενασχόληση των παιδιών με τη μουσική και το χορό. Αυτό οφείλεται στα πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα που λαμβάνουν τα παιδιά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πιστεύω ότι μπορεί η τεχνολογία να αντικαταστήσει την εκ του σύνεγγυς κοινωνική επαφή και τη δραστηριότητα καθώς και τις ευεργετικές συνέπειες τους . Θεωρώ ότι αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού η ενασχόληση με τη μουσική και το χορό. Για αυτό καλώ τους γονείς να στηρίξουν τα πολιτιστικά σωματεία του τόπου και το Μουσικό Σχολείο, τα νέα παιδιά να τα στελεχώσουν καθώς δεν μορφώνουν απλά, αλλά παρέχουν ουσιαστική παιδεία και καλλιέργεια του νου και του χαρακτήρα.
Ξεκινώντας με τον παραδοσιακό χορό, αναμφισβήτητα, η συμβολή σου στη διατήρηση της χορευτικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς στη Λευκάδα, έχει θετικό πρόσημο, παρά το νεαρό της ηλικίας σου. Ποια ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή σου με τον ελληνικό παραδοσιακό χορό;
Αφορμή για την ενασχόληση μου με το παραδοσιακό χορό ήταν μια επετειακή εμφάνιση του πρώτου χορευτικού συγκροτήματος της Νέας Χορωδίας Λευκάδας στην οποία είδα το πατέρα μου να χορεύει μετά από χρόνια. Ταυτόχρονα ο καλύτερος μου φίλος που ήδη χόρευε στο σωματείο με παρακίνησε να ξεκινήσω και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι έπειτα από χρόνια όταν ψηφιοποίησα το αρχείο του πατέρα μου έπιασα τον εαυτό μου να έχω ακριβώς την ίδια κινησιολογία με αυτόν, χωρίς να τον έχω δει να χορεύει τους αντίστοιχους χορούς ποτέ.
Θεωρώ ότι λειτούργησε το DNA όταν έπρεπε. Πρέπει να σου πω επίσης ότι ο πατέρας μου ποτέ δεν με πίεσε να ασχοληθώ με κάτι μόνο και μόνο επειδή το έκανε ο ίδιος. Ήμουν πάντα ελεύθερος για τις επιλογές μου. Αυτός μου έδινε κίνητρα και με συμβούλευε να είμαι πάντα δημιουργικός και δραστήριος σε ότι και αν κάνω και τον ευχαριστώ για αυτό.
Στη μετα – μεταμοντέρνα εποχή μας, όπου τ’ ακούσματα είναι πολυποίκιλα και παράταιρα, ο νέος ή η νέα, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρουν τις πραγματικές τους ρίζες μέσα απ’ την παράδοση;
Σίγουρα στη νέα εποχή τα παιδιά λαμβάνουν πολυποίκιλα ερέθισμα καθώς η πληροφορία είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη και διάχυτη. Εξαιτίας αυτής της ευκολίας και της επίδρασης της τεχνολογίας θεωρώ ότι πολλά παιδιά επηρεάζονται από ποικίλα μουσικά και χορευτικά ρεύματα. Η άποψη μου είναι ότι η ενασχόληση με οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι σημαντική και μόνο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει στον άνθρωπο. Θεωρώ όμως λάθος το να έχεις καταγωγή από έναν τόπο με τόσο πλούσια παράδοση και να μην ξέρεις κάποιους παραδοσιακούς χορούς του, τραγούδια του, ποιες μουσικές και χορευτικές μνήμες συντρόφευαν τους προγόνους σου. Η παράδοση δεν είναι κάτι το στάσιμο αλλά κάτι που διαρκώς εξελίσσεται. Μέρα με τη μέρα, γενιά με τη γενιά γράφουμε ιστορία και ο καθένας βάζει τη σφραγίδα του και το λιθαράκι του σε αυτό το οικοδόμημα.
Η ελληνική παράδοση είναι άλλωστε τόσο πολυποίκιλη από μόνη της και πιστεύω ότι ακριβώς αυτός ο πλούτος και ο πλουραλισμός της ανταποκρίνεται απόλυτα στο κάλεσμα και την ανάγκη των νέων για έκφραση και δημιουργικότητα. Κάτι το οποίο παρατηρώ ότι συμβαίνει τα τελευταία χρονια και όλο και πιο νέα άτομα ασχολούνται ερασιτεχνικά και επαγγελματικά με το χώρο.
Ένας χοροδιδάσκαλος, πως μπορεί να «παντρέψει» την παράδοση με το σήμερα και τ’ ακούσματα της εποχής μας;
Τα παλαιοτέρα χρόνια όταν κάποιος ασχολούνταν με το παραδοσιακό κομμάτι είτε θεωρούνταν οπισθοδρομικός είτε υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτό είναι μόνο για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Τα τελευταία χρόνια με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω ότι όλο και πιο νέοι άνθρωποι ασχολούνται με αυτό που λέμε παράδοση. Είτε αυτό είναι χορός, τραγούδι, μουσικά όργανα, βυζαντινή μουσική κ.α. Πιστεύω ότι αυτό που ώθησε και ωθεί τους νέους ανθρώπους είναι η δυναμική και ο πλουραλισμός της ελληνικής παράδοσης. Το «κλειδί» για να παντρέψει κανείς το «χθες» με το «σήμερα» είναι να καταλάβει ότι αυτό που γίνονταν «χθες» δεν είναι μουσειακό είδος, αλλά κάτι που ζει στο «σήμερα» και πρέπει να εξελιχθεί από τους νέους «αύριο». Αυτοί είναι η συνέχεια, αυτοί είναι που με σεβασμό στην ιστορία μας θα πρέπει να βάλουν την υπογραφή τους στο να γνωρίσουν και οι επόμενες γενιές τη μουσική και χορευτική μας παράδοση.
Προσωπικά για μένα η ενασχόληση με τη παράδοση αποτελεί τρόπο ζωής, τρόπο έκφρασης και στοιχείο της ταυτότητας μου που με κάνει να νιώθω ζωντανός, δραστήριος και ευτυχισμένος στο σήμερα. Πάνω από όλα ένας καλλιτέχνης πρέπει να παίρνει ερεθίσματα από κάθε μορφής τέχνη, να είναι πολύπλευρος και να αφουγκράζεται το κλίμα της εποχής του για να προάγει και τη παράδοση στις ανάγκες του σημερινού κοινωνικού ιστού.
Και παλαιότερα, αλλά και τώρα τελευταία, παρακολουθώ ότι η Λευκάδα, τόσο στο χορό όσο και στη μουσική, δέχεται πολλές επιρροές από άλλες μουσικές παραδόσεις κι ακούσματα, όπως αυτές της Μακεδονίας και της Θράκης. Πιστεύεις Πέτρο, ότι αυτές οι μουσικές και παραδοσιακές «προσμίξεις» με την λευκαδίτικη παράδοση και κουλτούρα είναι εφικτό να αφομοιωθούν; Κι αν ναι, σε ποιο βαθμό και με ποιο αποτέλεσμα;
Καταρχάς να πούμε ότι η Λευκάδα ήταν πάντοτε σταυροδρόμι πολιτισμικών επιρροών. Τόσο η ενετικές επιδράσεις όσο και η επαφή μας με την ηπειρωτική Ελλάδα έχουν επηρεάσει το χαρακτήρα του Λευκαδίτη και τη Λευκαδίτισσας αναφορικά με το παραδοσιακό χορό, τη μουσική και τη κουλτούρα του ευρύτερα.
Θεωρώ ότι ενώ το Φεστιβάλ μας έκανε πολύ καλό αναφορικά με το ότι το επίπεδο των χορευτικών ανέβηκε κατακόρυφα ως προς τον πλουραλισμό των γνώσεων των γεωγραφικών διαμερισμάτων της Ελλάδας στο χορό και τη μουσική, το «φολκλόρ» και ο «εντυπωσιασμός» από την άλλη μας επηρέασε σε ένα βαθμό ως ρεύμα. Το φολκλόρ ορίζεται ως «αναπαράσταση» επιστημονικά. Στη προσπάθεια μας να αναπαραστήσουμε και να αποτυπώσουμε ένα δυναμικό χορευτικό πρόγραμμα πραγματοποιούσαμε χορογραφίες αντί της ουσίας και τη ρίζας του χορού που μπορεί να φαινόταν «πιο απλή». Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει ασάφεια μέχρι σήμερα στο τι συνιστά χορογραφία και τι παραδοσιακό είδος χορού όπως επιτελούνταν βιωματικά στα παλιά γλέντια και τα πανηγύρια της Λευκάδας. Αυτός ο διαχωρισμός πρέπει να είναι ξεκάθαρος από τους χοροδιδασκάλους στους μαθητές κατά την άποψη μου. Βέβαια αυτό το «ρεύμα» επικρατούσε κυρίως τις δεκαετίες του 80’ και 90΄ σε όλη την Ελλάδα και τείνει σήμερα να μειώνεται και να ξεκαθαρίζει το τοπίο αναφορικά με την ορθή αποτύπωση των χορών. Αναφορικά με την επίδραση των παραδόσεων άλλων γεωγραφικών διαμερισμάτων όπως λ. χ η Μακεδονία ή Θράκη δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μια κάποια αλλοίωση στο τόπο μας αναφορικά με τη παράδοση μας. Είναι μια κουλτούρα που μας εντυπωσιάζει με τη δυναμική της αλλά σίγουρα δεν επιβεβαιώνει τη ταυτότητα και τις ρίζες μας. Όμως παρόλα ταύτα καλώ και τους χοροδιδασκάλους του νησιού όλοι από κοινού να επικεντρωθούμε πιο ενεργά στην πολυποίκιλη παράδοση του τόπου μας που ακόμη και σήμερα δεν έχει αποτυπωθεί σε όλη της τη γκάμα και την αίγλη. Εμένα προσωπικά με εκπλήσσει διαρκώς και μέσα από την έρευνα βρίσκω ολοένα και διαφορετικές πτυχές της.
Πόσο εύκολο είναι να ανταπεξέλθεις σ’ όλες αυτές τις απαιτήσεις και υποχρεώσεις που λογικό είναι να προκύπτουν, μιας και έχεις αναλάβει τη διδασκαλία διαφόρων χορευτικών συγκροτημάτων; Πέτρο, θ’ άλλαζες κάτι στην επαγγελματική σου καθημερινότητα κι αν ναι, τι θα ήταν αυτό;
Πιστεύω ακράδαντα ότι όταν κάνεις κάτι και το αγαπάς τόσο πολύ, είναι μέρος της προσωπικότητας σου και αποτελει τρόπο ζωής για σένα, δεν καταλαβαίνεις κούραση. Το αντίθετο μάλιστα, εμένα με αναζωογονεί και μου προσφέρει σωματική και ψυχική υγεία. Πολλές φορές οι μαθητές μου λένε «πόσα πράγματα μας μαθαίνεις» και εγώ τους απαντώ «εσείς να δείτε πόσα πράγματα μου μαθαίνετε». Μέσα από τη διδασκαλία, την επικοινωνία με το συνάνθρωπο θεωρώ ότι εκπαιδεύομαι και εγώ καθημερινά στο να γίνω ακόμη καλύτερος σε αυτό που κάνω, πιο μεθοδικός, πιο αποτελεσματικός, μα κυρίως να προσπαθήσω να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Στο τέλος της μέρας σίγουρα υπάρχει μια μικρή κόπωση από την έντονη δραστηριότητα, όμως δεν συγκρίνεται με την ανάταση της ψυχής που νιώθω. Συνεπώς δεν νομίζω ότι θα άλλαζα κάτι στην επαγγελματική μου καθημερινότητα όσο έντονη και αν είναι αυτή.
Ποια συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά ώστε ν’ ασχοληθούν με την ελληνική παραδοσιακή μουσική ή χορό; Τελικά, για ποιον λόγο να το κάνουν;
Για να ασχοληθεί κάποιος με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και το χορό ανεξαρτήτου ηλικίας πρέπει να το θέλει. Ειδικότερα για τα νέα παιδιά πιστεύω ότι οι γονείς είναι εκείνοι που πρέπει να δώσουν το κίνητρο και τα ερεθίσματα στο να ασχοληθούν με τη παράδοση χωρίς όμως να πιέσουν τα παιδιά. Πιστεύω ότι τα οφέλη της ενασχόλησης με το χώρο της παράδοσης είναι πάρα πολλά. Κεντρική μου σκέψη είναι ότι η αγάπη για τη τέχνη, τη δημιουργία, την ελληνική μας παράδοση αποτελεί το εφαλτήριο για να γνωρίσουμε καλύτερα τις ρίζες μας και κατ’ επέκταση τον ίδιο μας τον εαυτό. Με σεβασμό στα βιώματα μας πρέπει εμείς οι ίδιοι να προχωρήσουμε μπροστά την διαρκώς εξελισσόμενη και πολυποίκιλη-πλούσια παράδοση του τόπου μας. Ο χορός και η μουσική είναι ήθος, μεράκι, άσκηση, πολιτισμός, είναι τρόπος ζωής! Μέσα από αυτά κοινωνικοποιούμαστε, γινόμαστε δραστήριοι και αποκτάμε όλες αυτές τις «αρετές» που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να μας συντροφεύουν σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής. Τέτοιες είναι η ομαδικότητα, η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση, η πειθαρχεία και ο σεβασμός του ενός ανθρώπου στον άλλο.
Τελειώνοντας τη συζήτησή μας, σχετικά με τον παραδοσιακό χορό και τη μουσική, ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου και ποια τα μελλοντικά σου σχέδια;
Στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε όλοι λόγω της πανδημίας οι προβλέψεις είναι λίγο δύσκολες. Ειδικότερα ο χώρος της τέχνης και του πολιτισμού έχει πληγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Παρόλα ταύτα εμείς συνεχίζουμε δυναμικά να υπηρετούμε αυτό που αγαπάμε και πιστεύουμε. Για φέτος προετοιμάζω ποικίλες συνεργασίες αναφορικά με την επέτειο των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση από την άνοιξη και μετά. Ειδικότερα έχω ξεκινήσει ήδη τη προετοιμασία για ένα πολύ μεγάλο αφιέρωμα στη προσφορά των Επτανήσων στον «Αγώνα» με την Ένωση Επτανήσιων Ελλάδος στην οποία έχω τη τιμή να έχω τη καλλιτεχνική διεύθυνση με συντελεστές από όλα τα Επτάνησα. Μια παραγωγή η οποία θα παρουσιαστεί σε θέατρα των Αθηνών και όχι μόνο. Παράλληλα ετοιμάζουμε με τους συνεργάτες μου μια σειρά από συναυλίες-αφιερώματα που θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ελλάδα και θα έχουν χαρακτήρα τιμής για ανθρώπους της παράδοσης που έχουν προσφέρει και έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους σε αυτή. Ταυτόχρονα τρέχει ένα ακόμη εγχείρημα μου σε συνεργασία με την Ένωση Επτανήσιων Ελλάδας αναφορικά με την αποτύπωση των παραδοσιακών φορεσιών των Επτανήσων και το πέρασμα τους στη σύγχρονη εποχή μέσω του παιχνιδιού «Playmogreek». Εν κατακλείδι ήδη πραγματοποιώ επιτόπια έρευνα για τα λαογραφικά της Λευκάδας αναφορικά με την έναρξη του διδακτορικού μου κύκλου σπουδών κάτι το οποίο με χαροποίει ιδιαίτερα. Αυτό γιατί βρίσκομαι στο νησί μου περισσότερο χρονικό διάστημα εξαιτίας των ερευνών αλλά κυρίως γιατί επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουν τόσα να μου μάθουν και τόσες ιστορίες να μου διηγηθούν.
