ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Σαν να μη πέρασε μια μέρα …, δυστυχώς όμως …, έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια!!!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Το σημερινό μου σημείωμα, αγαπητοί μου αναγνώστες, αναφέρεται σε μια πραγματική κι αληθινή ιστορία του παρελθόντος. Μια ιστορία, που έλαβε χώρα πριν από 26 ακριβώς χρόνια! Η ιστορία αυτή, θάλεγα, ότι δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, αντίθετα μάλιστα, πρόκειται για μια απ’ τις πολλές και συνηθισμένες «προβληματικές και στενάχωρες ιστορίες» που έχουν συμβεί και θα ξανασυμβούν στο μέλλον στο όμορφο νησί μας και όχι μόνο!
Προβληματίστηκα πολύ, εκλεκτοί μου αναγνώστες, αν θάπρεπε να τη μοιραστώ μαζί σας! Οι λόγοι πολλοί, με κυριότερο εκείνον του Πανδαμάτορα χρόνου που έχει τη δύναμη να «γιατρεύει» στεναχώριες και «πληγές» του παρελθόντος!
Να, όμως, που μια πρόσφατη ανακοίνωση του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας, (με ημερομηνία 3 – 9 – 2020), υπήρξε η αφορμή να «ξυπνήσει» αυτές τις παλιές στεναχώριες για ένα θέμα που μας αφορά όλους και παράλληλα πρέπει να διαπνέει τους απανταχού Λευκαδίτες, όπου κι αν είναι, όπου κι αν βρίσκονται!
Μια κραυγή αγωνίας, λοιπόν, απ’ το αρχαιότερο σωματείο του νησιού μας, το οποίο μέσα απ’ την ανακοίνωσή του αυτή – για μια ακόμη φορά – προβάλλει τα χρόνια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και που επιδεινώθηκαν σήμερα λόγω του covid – 19!
Επιτρέψτε μου, για μια ακόμα φορά, αγαπητοί μου αναγνώστες, ξετυλίγοντας το νήμα αυτής της ιστορίας που διαδραματίστηκε εκεί στο μακρινό 1996, να μείνω σ’ αυτή καθεαυτή την ιστορία και στα γεγονότα και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο! Κι αυτό, γιατί τα ίδια τα γεγονότα, ξεπερνούν θεσμούς, πρόσωπα και καταστάσεις! Απλά, θέλω μέσα απ’ τα γεγονότα αυτά, έτσι όπως συνέβησαν τότε, να καταδείξω την ευθύνη που έχουν τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν και διαχειρίζονται τις τύχες και τη λειτουργία πολιτιστικών, αθλητικών κι άλλων σωματείων κατά περιόδους στο νησί !
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο έτος 1996 και εργάζομαι στον ΑΝΤΕΝΝΑ TV/ RADIO. Δέχομαι ένα τηλεφώνημα απ’ τον αείμνηστο Μεγανησιώτη Γιατρό, Παναγιώτη Πάλμο, Βουλευτή Λευκάδας τότε, να με προσκαλεί στο γραφείο του στην Ηλιούπολη. Έναν εξαιρετικό Λευκαδίτη, αθόρυβο κι ακούραστο σκαπανέα προσφοράς για τη Λευκάδα.
Ανεπιφύλακτα και με μεγάλη χαρά, απαντάω ναι και βρίσκομαι στο γραφείο του στην Ηλιούπολη. «Αγαπητέ μου Σωτήρη, θέλω τη βοήθειά σου. Έχω απευθυνθεί και σ’ άλλους αξιόλογους Λευκαδίτες, αλλά δεν βρήκα ανταπόκριση. Το θέμα για το οποίο σε φώναξα και θέλω αν μπορείς να βοηθήσεις, αφορά την Φιλαρμονική μας, η οποία αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα με κυριότερο το κτιριακό! Πρόκειται, για ένα κτίριο στο οποίο στεγάζονται τα παιδιά και το οποίο έχει πολλά προβλήματα. Τα παιδιά κάνουν μάθημα, με το ταβάνι να στάζει, με σοβάδες να πέφτουν και το κυριότερο, υπάρχει ο κίνδυνος να τραυματιστούν τα παιδιά και να καταστραφούν τα μουσικά τους όργανα. Με λίγα λόγια, το κτίριο είναι ακατάλληλο και σε παρακαλώ να κάνουμε κάτι για το αρχαιότερο και ιστορικότερο σωματείο του νησιού μας! Τι μπορείς να μου προτείνεις», κατέληξε λέγοντάς μου, ο μακαρίτης Παναγιώτης Πάλμος.
«Αγαπητέ κύριε Πάλμο, το θέμα που μόλις τώρα μου αναφέρατε, είναι πολύ σημαντικό και θέλω λίγο χρόνο για να σκεφτώ, και να σας προτείνω κάτι», του απάντησα. Κι έτσι, ανανεώσαμε την επόμενη συνάντησή μας, όταν θα ήμουν έτοιμος. Σημειωτέον, ότι το έτος 1996, η Ελλάδα διεκδίκησε τους 26ους Ολυμπιακούς Αγώνες για να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την αναβίωση του θεσμού, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά τους έχασε από την Ατλάντα της Αμερικής. Η Φιλαρμονική της Λευκάδας, λοιπόν, μαζί με την Φιλαρμονική των Αθηνών και την Φιλαρμονική της Κέρκυρας, θα παιάνιζαν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντας!
Μετά από λίγες μέρες, βρίσκομαι και πάλι στην Ηλιούπολη, μαζί με τον αείμνηστο Βουλευτή Παναγιώτη Πάλμο για τη συνέχεια της κουβέντας μας. Έχω κάνει την απαραίτητη έρευνα κι έχω καταλήξει πως μια καλοκαιριάτικη συναυλία στο γήπεδο ή στο Κάστρο, μ’ ένα απ’ τα δύο – τρία κορυφαία ελληνικά ονόματα καλλιτεχνών τότε και με την απαραίτητη κι επιβεβλημένη στήριξη όλων των εμπλεκομένων φορέων και προσώπων στο ανωτέρω θέμα, ήταν πολύ πιθανό να πετύχουμε το καλλίτερο αποτέλεσμα!
Αλεξίου, Μητροπάνος και Κορκολής, ήταν τα ονόματα των καλλιτεχνών που θα μπορούσαν μέσα απ’ τη συναυλία τους στη Λευκάδα, να προσφέρουν ένα σημαντικό οικονομικό αποτέλεσμα για την επίλυση του τότε κτιριακού προβλήματος που αντιμετώπιζε η Φιλαρμονική μας. Κατέληξα στην Χαρούλα Αλεξίου, για συγκεκριμένους λόγους που δεν είναι του παρόντος ν’ αναφερθούν. Δρομολογήθηκε η συναυλία στο γήπεδο, με ημερομηνία Τετάρτη 13 Αυγούστου 1996, προπαραμονή της Παναγίας, όπου η Λευκάδα «βουλιάζει» από κόσμο!
Θ’ αποφύγω συνειδητά, όπως σας προανέφερα, αγαπητοί μου αναγνώστες, να μπω σε λεπτομέρειες για το ατελέσφορο αυτής της προσπάθειας. Έχω ακόμα στο μυαλό μου την εικόνα του αείμνηστου Παναγιώτη Πάλμου, με αποτυπωμένη και ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του τη στεναχώρια και την απογοήτευση! Έχω ακόμα στο μυαλό μου τα λόγια του γιατί αυτός ο τόπος με την μικρότητα και την μιζέρια που τον διακρίνει, μένει στάσιμος και κυνηγάει σαν «το σκύλο την ουρά του!». Λεπτομέρειες, όμως, σημαντικές τότε, που δείχνουν ακόμη και σήμερα, γιατί στη Λευκάδα επικρατούν κοντόφθαλμες πολιτικές και πρακτικές, εγωπαθή πρόσωπα, προσωπικές διαδρομές, και ψευτοεγωϊσμοί, που φρενάρουν ό, τι καλό πάει να γίνει και αφορά την πρόοδο στο νησί!
Επιμύθιο : Η συναυλία για τη στήριξη της Φιλαρμονικής μας δεν έγινε, τότε το 1996, με την σύμπραξη της Φιλαρμονικής κι άλλων τοπικών φορέων, γιατί ακόμα πλανάται το ερώτημα και δυστυχώς, δεν βρίσκει απαντήσεις, για το ποιος θα μοίραζε τις προσκλήσεις και ποιος θα έκανε την αφισοκόλληση!!!!!!
Τα συμπεράσματα δικά σας!!!
ΠΗΓΗ : «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ»
