ΒΕΡΥΚΙΟΣ – ΜΠΑΛΤΣΑΣ
Απ’ το μεροκάματο στην καταξίωση!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Το σημερινό μου σημείωμα, αγαπητοί μου αναγνώστες, καταπιάνεται με μια ξεχωριστή ιστορία απ’ τον κόσμο του επιχειρείν.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται στη προσπάθεια δυο παιδιών απ’ την Κατούνα Λευκάδας, που ξεκίνησαν απ’ το μεροκάματο κι έφτασαν σήμερα να είναι στην κορυφή της επιχειρηματικότητας στη Λευκάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή (Βόνιτσα και Πρέβεζα), όπου και δραστηριοποιούνται.
Ειδικότερα, πρόκειται για την επιχείρηση ΒΕΡΥΚΙΟΣ-ΜΠΑΛΤΣΑΣ, που φέτος γιορτάζει τα τριάντα της χρόνια στο επιχειρείν.
Μια μικρή, αλλά αναγκαία αναδρομή στο παρελθόν
Ήταν καλοκαίρι του 1991, όταν τα δύο ξαδέρφια Κώστας και Αλέκος, πίνανε τον καφέ τους στο Νυδρί και στο τραπέζι «έπεσε» απ’ τον Κώστα (πρώτος ξάδερφος του Αλέκου) η ιδέα για το ταξίδι στον επιχειρηματικό στίβο, άγνωστο κομμάτι παντελώς για τους ίδιους μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Είναι αλήθεια, ότι η απόφαση αυτή των παιδιών, εκείνη την εποχή, ήταν μια μικρή επανάσταση εκ μέρους τους, αφού ήταν μόνα τους, χωρίς ιδιαίτερα κεφάλαια, «ξένοι» με το αντικείμενο και φυσικά χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποστήριξη. Μάλιστα, αντιμετώπισαν και σχετικές αντιρρήσεις απ’ το κοντινό τους περιβάλλον, όχι κακοπροαίρετα, για την επικινδυνότητα του εγχειρήματός τους.
Από τότε, λοιπόν, πέρασαν τριάντα (30) χρόνια και σήμερα η μικρή επιχείρηση απ’ το κτίριο του Ζώη Παπαδάτου (τώρα Κοινοτικό Γραφείο Κατούνας), μεγάλωσε περνώντας μέσα από μεγάλα σκαμπανεβάσματα και δυσκολίες. Σκύβοντας όμως το κεφάλι και με όπλο τον σεβασμό στον πελάτη, την αξιοπιστία, το χαμόγελο και κυρίως τη σκληρή δουλειά, κατάφερε να πάρει ένα μερίδιο της αγοράς απ’ το νησί, αλλά και τους γειτονικούς δήμους Βόνιτσας και Πρέβεζας.
Σήμερα, η επιχείρηση Βερύκιος – Μπάλτσας στεγάζεται σε ιδιόκτητα κτίρια και παράλληλα συνεργάζεται με επιτυχία με την Porcelana (Francise), ένα μεγάλο Brand name στο χώρο των πλακιδίων και των ειδών υγιεινής.
Λίγα λόγια απ’ τον Συντάκτη
Προσωπικά, τους κ.κ.κ. Κώστα Βερύκιο, (ξάδερφο), Αλέκο και Φίλιππο Μπάλτσα (αδέρφια) δεν τους γνωρίζω. Ή μάλλον, τους γνωρίζω τόσο, όσο για τα λίγα λεπτά που βρισκόμουν στην επιχείρησή τους, αφού κάθε καλοκαίρι όλο και κάτι ψώνιζα απ’ τα παιδιά για να κάνω και κάποιο μερεμέτι στο χωριό. Αυτό, λοιπόν, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, απ’ την πρώτη στιγμή, που μπήκα στο κατάστημά τους, ήταν η καλή οργάνωση της επιχείρησης, αλλά κυρίως η άμεση εξυπηρέτηση των πελατών.
Έτσι, ρώτησα κι έμαθα, ότι τα συγκεκριμένα παιδιά είναι απ’ τους ανθρώπους που πάλεψαν πολύ στη ζωή τους, που δεν ξέχασαν την καταγωγή τους (πολύ σημαντικό αυτό για μένα) και που αγωνίστηκαν σκληρά για να φτάσουν εδώ που είναι σήμερα.
Έμαθα, επίσης, ότι μεταξύ τους υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και εμπιστοσύνη, αρμονική συνεργασία και κυρίως ειλικρίνεια και εξαδερφική αγάπη.
Διαπίστωσα, ότι στα συγκεκριμένα ξαδέρφια λειτούργησε αρμονικά το τρίπτυχο τιμιότητα, αλήθεια και σκληρή δουλειά κι έτσι έφτασαν εδώ που είναι σήμερα.
Πληροφορήθηκα, τέλος, ότι άρπαξαν την ευκαιρία που βρήκαν μπροστά τους, δημιούργησαν καλό όνομα στην «πιάτσα» και σήμερα προχωράνε σταθερά κι επιτυχημένα.
Συμπερασματικά, ο δρόμος του καθενός για την επιτυχία, μπορεί να μοιάζει με τη διαδρομή στην Ιθάκη, νάχει δηλαδή δυσκολίες, αντιξοότητες κι απρόοπτα, αλλά γίνεται εφικτός και πραγματώνεται όταν υπάρχει υπομονή, επιμονή, στοχοπροσήλωση και θέληση.
