Ο ΕΟΣ Πρέβεζας στην συνάντηση.
Καθε χρονο οι ορειβατικοι συλλογοι δυτικης ελλαδας και Ηπειρου πραγματοποιουν χειμερινη συναντηση, κατα τη διαρκεια της οποιας συζητιουνται , διαφορα θεματα που αφορουν τη λειτουργια των συλλογων, ανταλλαγη αποψεων, προγραμματισμος κοινων εκδηλωσεων, κλπ.
Φετος την συναντηση διοργανωσε ο ΕΟΣ Ιωαννινων, στην Ιερα Μονη Στομιου στην Κονιτσα.
Τα μελη των συλλογων συγκεντρωθηκαν στο παλιο τοξωτο γεφυρι της Κονιτσας στις 8:30 το πρωι. Ο καιρος ηταν πολυ καλος, η διαδρομη ηταν ευκολη, χωρις να απαιτειται ειδικος εξοπλισμος, και ετσι η συμμετοχη ηταν πολυ μεγαλη.
Απ΄το ομαλο μονοπατι στους προποδες της Τυμφης, μεσα στον Εθνικο Δρυμο του Αωου, ,και με την ευχαριστη φασαρια του ορμητικου ποταμου στα αυτια μας, βαδιζοντας για 1:30 ωρα περιπου φτασαμε στην Ι.Μ. Στομιου.
Το μοναστηρι ορθώνεται σε ενα τοπιο αγριας ομορφιας. Χτισμενο σ’ενα αποτομο βραχο, σε υψομετρο 600μ. Απο πανω του κρεμεται η οροσειρα της Τυμφης με τις χιονισμενες κορυφες της, κι από κατω χασκει η χαραδρα του Αωου.
Συμφωνα με μια εντοιχισμενη επιγραφη η Ι.Μ. Στομιου χτιστηκε γυρω στα 1770. Εδω μονασε για τεσσερα χρονια και ο Αγιορειτης Μοναχος Γεροντας ΠαΪσιος.
Με το καλωσορισμα στο μοναστηρι μας προσφερθηκε λουκουμακι, και ζεστο τσαΪ του βουνου με μελι.
Ακολουθησε η συνελευση των εκπροσωπων των συλλογων και στη συνεχεια στον περιβολο της εκκλησιας διαβαστηκε παρακληση υπερ των ορειβατικων συλλογων.
Με το περας των εκδηλωσεων οι πιο πολλοι πηραν το δρομο της επιστροφης, με προορισμο ενα ταβερνακι της Κονιτσας, οπου ο ΕΟΣ Ιωαννινων ειχε την ευχαριστηση να προσφερει μεζεδακια και τσιπουρακι.
Με την λιακαδα συμμαχο και την ομορφια του τοπιου να μας προκαλει πολλοι ορειβατες αποφασισαν να κανουν μια βολτα προς τα πανω.Προορισμος το ¨σαδι της μυγας”, που βρισκεται στα 1400 μ.
Ανεβηκαμε από πολύ καλα σηματοδοτημενο μονοπατι προς την “Γκαμηλα” (κορυφη του ορους Τυμφη), μεσα σε ενα δασος απο οξιες, και ελατα .Στη διασταυρωση των μονοπατιων προς Δρακολιμνη και για Σκαμνελι ακολουθησαμε την πορεια προς Σκαμνελι.
Ανεβαινοντας το μονοπατι μετα τα 1000 μετρα , αρχιζε να γινεται δυσκολοτερο εξαιτιας του παγωμενου χιονιου.
Μετα απο δυο ωρες πορεια φτασαμε στο «Σαδι της μυγας». Ένα μικρο οροπεδιο τριγυρισμενο από χιονισμενες κορφες και δασος με ελατα στολισμενα ,με χιονι που ειχε παγωσει πανω στα κλαδια τους. Η θεα μοναδικη. Ξεκουραστηκαμε , φαγαμε λιγο , βγαλαμε φωτογραφιες και απολαυσαμε το τοπιο.
Η ωρα περασε χωρις να το καταλαβουμε, οι υπολοιποι της παρεας μας περιμεναν κατω κι αυτο μας εκανε να βιαστουμε λιγο. Τελευταιες ματιες να ‘’χορτασει’’ το βλεμμα , τελευταιες φωτογραφιες, και ξεκινησαμε για το γυρισμο.Σε 2:30 ωρες περιπου φτασαμε στα αυτοκινητα.
Τη γλυκια κουραση που νοιωθαμε, αποζημιωσε η εκπληκτικη θεα, αλλωστε οπως λεει ενας φιλος ορειβατης, που εχει φαει με το κουταλι ολα τα βουνα της Ελλαδας (στην κυριολεξια) “οταν το σωμα κουραζεται, ξεκουραζεται η ψυχη” !
Τα λογια του ερχονται στο μυαλο μου στο τελος καθε εξορμησης!
Ευχαριστούμε τον Στέφανο Κατηφόρη για το κείμενο και τις φωτογραφίες
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
