«Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην… ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λκ. 2, 10-11)
Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί μου,
Ο ευαγγελισμός αυτός των Αγγέλων συντάραξε την πλάση ολόκληρη πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί πάντα να γοητεύει και να ενθαρρύνει την ανθρωπότητα. Τα Χριστούγεννα είναι η «Πρόεδρος» και «Μητέρα» όλων των εορτών, όπως τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Και τούτο, γιατί χωρίς τη Γέννηση του Χριστού, του Σωτήρα μας, δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τίποτε άλλο· ούτε για το Πάθος ούτε για την Ανάσταση, τη Μεταμόρφωση ή την Πνευματοφόρο Πεντηκοστή.
Σύμφωνα με την Πίστη μας, ο σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωσή του, η ένωσή του με το Θεό. Πλασθήκαμε «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσίν» Του. Η ομοίωση προϋποθέτει την εικόνα και εκείνη σημαίνει πολλά και σπουδαία. Εννοεί όμως την εικόνα του Υιού Του, που επρόκειτο να σαρκωθεί. Την εικόνα του Σωτήρα, που θα γινόταν άνθρωπος σαν κι εμάς, για να αγιάσει την ανθρώπινη φύση, για να μας δώσει τη δυνατότητα να απαλλαγούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και να κατακτήσουμε το «καθ’ ομοίωσιν». Να γίνουμε δηλαδή Θεοί κατά Χάριν κοντά Του.
Τη νύχτα των Χριστουγέννων σαρκώνεται η αγάπη του Θεού. Έτσι φανερώθηκε η αγάπη Του, με το να στείλει το μονογενή Υιό Του στον κόσμο, για να ζήσουμε μέσω Αυτού (Α’ Ιω. 4, 8-9). Αυτή η αγάπη του Θεού είναι πάντοτε ορατή μέσα στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία Του, που παραμένει «Εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της Αληθείας» (Α’ Τιμ. 3,15).
Αυτή η αγάπη του Θεού δεν είναι γενική και αόριστη, αλλά συγκεκριμένη και καθημερινή πραγματικότητα που καλύπτει και αγιάζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. «Μακροθυμεί, χρηστεύεται, δεν ζηλεύει, δεν κομπορρημονεί, δεν ασχημονεί, δεν είναι χαιρέκακη, δεν ζητάει τίποτε για τον εαυτό της, δε θυμώνει, δε σχεδιάζει το κακό, δεν απολαμβάνει την αδικία που πνίγει τον άλλο, αλλά χαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια και, βέβαια, αυτή η αγάπη δεν μειώνεται, ούτε θα παύσει ποτέ να υπάρχει» (Α’ Κορ. 13, 4-8).
Η σημερινή μεγάλη εορτή μας καλεί να ρυθμίσουμε, όχι μόνο τους υψηλούς μας στόχους και οραματισμούς, αλλά και αυτήν ακόμη την καθημερινότητά μας, σύμφωνα με τις αλήθειες που αναφέρθηκαν, με κορυφαία την Αγάπη. Βιώνοντας κάθε στιγμή την αγάπη, η ζωή μας έχει νόημα, καταξιώνεται αληθινά και μπορεί να έχει ουράνιο στόχο και προορισμό. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα.
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Σε αντίθεση με την υπέροχη Αλήθεια του Χριστού, διαπιστώνουμε πολύ συχνά στάσεις και συμπεριφορές που απέχουν από το μέτρο της αγάπης. Βλέπουμε τους ισχυρούς της γης να την έχουν διαγράψει και από το λεξιλόγιό τους ακόμη. Ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται και διαπιστωμένα δίκαια των λαών μετατίθενται συνήθως στο περιθώριο. Οι βιομηχανίες όπλων εξακολουθούν να ανθούν. Η διακίνηση του λευκού θανάτου επισημαίνεται, αλλά δεν αντιμετωπίζεται. Η ανεργία και η ανέχεια μαστίζουν μεγάλο μέρος του κόσμου και τα όνειρα των νέων μας τσακίζονται χωρίς ευαισθησία. Όμως το μήνυμα των Χριστουγέννων εξακολουθεί να είναι πάντα επίκαιρο και ελπιδοφόρο για εκείνους που θα θελήσουν να το προσεγγίσουν και να αποδεχθούν τον αγγελικό λόγο: «Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην… ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ!»
Αδελφοί μου, Σας εύχομαι
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Εν Λευκάδι, τη 20ή Δεκεμβρίου 2010
Μετά πατρικής εν Κυρίω αγάπης
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
† Ο Λευκάδος και Ιθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς
«Κύριε ο Θεός ημών, ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος … την είσοδον ταύτην τη θεία σου χάριτι ευλόγησον». (Ευχή Δοξολογίας πρώτης του νέου έτους)
Αγαπητοί μου Αδελφοί, Παιδιά μου,
Διανύουμε ήδη τις πρώτες ώρες του νέου έτους 2011 και ατενίζουμε με χρηστές ελπίδες το μέλλον. Θέλουμε ό,τι κακό συνέβη στη διάρκεια του 2010 να ξεχασθεί και μια νέα σελίδα να ανοίξει στη ζωή μας. Πάντα ο άνθρωπος θέλει να αισιοδοξεί και να προσβλέπει με ελπίδα στο μέλλον.
Ο τόπος που ζούμε είναι προσωρινός, γιατί «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13,14) και ο χρόνος που τον συνοδεύει είναι μια προθεσμία, ώστε να ετοιμαστούμε για τα Άνω, για τον γλυκύ Παράδεισο που τόσο επόθησε, αλλά και κατέκτησε με την ζωή του ο σήμερα εορταζόμενος Μέγας Βασίλειος. Αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας μας, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα που επικρατεί στον σημερινό κόσμο, τον κόσμο του υλισμού και της ισοπέδωσης.
Γι’ αυτόν τον κόσμο, ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από μια ευκαιρία προσωπικής προβολής και καταναλωτικής απόλαυσης. Για τον Χριστιανό όμως, αυτός ο χρόνος, ο σύντομος και φευγαλέος είναι μία ευκαιρία, για να διέλθει τα τρία στάδια της σωτηρίας, που είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση.
Μόνον έτσι αξιοποιούμε τον χρόνο μας σωστικά. Ο κάθε χρονικός σταθμός ίσως να γιορτάζεται με διάφορους τρόπους, για τον πιστό όμως η αξία του εστιάζεται στον απολογισμό του χθες και στον σχεδιασμό του αύριο.
Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε με τις αποτυχίες ούτε να καυχόμαστε για τις επιτυχίες. Ας μας ενδιαφέρει περισσότερο πώς θα φανούμε αρεστοί στο Θεό. Και μέσα από την εναλλαγή θλίψεων και ευτυχών στιγμών μπορούμε να το πετύχουμε. «Τηρείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού» (Μτθ. 6, 33). Όλα τα άλλα έρχονται μετά.
Αυτή είναι η σοφία! Ας ευθυγραμμισθούμε όλοι με αυτήν. Είναι ο μονόδρομος για την αληθινή ευτυχία που τόσο ποθούμε.
Με αυτές τις σκέψεις αφήνουμε τον περασμένο χρόνο και ατενίζουμε το 2011, με προσευχή, με την υπόσχεση αλλαγής, με την ελπίδα της υπέρβασης του χρόνου και της συμμετοχής μας στη Βασιλεία του Θεού.
Αδελφοί μου,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2011!
Εν Λευκάδι, τη 20ή Δεκεμβρίου 2010
Μετά πατρικῆς ἀγάπης
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
