Πικρός αποχαιρετισμός στον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον «αδερφό» και Δάσκαλο!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Από το Σάββατο, 10 Ιούνη του 2023, η Ελλάδα και οι απανταχού, ανά τον κόσμο, Συνέλληνες, θρηνούν τον χαμό του οικουμενικού και σπουδαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη, του Γιάννη Μαρκόπουλου που «έφυγε» απ’ τη ζωή σε ηλικία 84 χρόνων.
Η μουσική ψυχή της Ελλάδας σίγασε! Η Ελλάδα έχασε τη ταυτότητά της! Ο μεγάλος εθνικός μας συνθέτης, μας χαιρέτισε για την αιωνιότητα! Όμως, ο Γιάννης Μαρκόπουλος θα μένει παντοτινά ζωντανός στη μνήμη μας!
Ο πολυγραφότατος Γιάννης Μαρκόπουλος, αποτέλεσε ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας της ελληνικής μουσικής, αφήνοντας το ισχυρό αποτύπωμά του στον πολιτισμό μας!
Για το έργο του και την προσφορά του, αγαπητοί μου αναγνώστες, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε, ν’ ακούσετε και να δείτε πολλά και σημαντικά που θα καταθέσουν πιο ειδικοί από τον γράφοντα! Εμένα, εκλεκτοί μου αναγνώστες, θα μου επιτρέψετε, να γράψω για τον δικό μου Γιάννη Μαρκόπουλο, όπως, εγώ τον γνώρισα! Τον «αδερφό», όπως του άρεσε να μ’ αποκαλεί και τον Δάσκαλο, όπως εγώ με πολλή αγάπη κι εκτίμηση τον προσφωνούσα!
Πικρός ο αποχαιρετισμός, με δυσκολία βγαίνουν τα λόγια μου για τον αγαπημένο μου Γιάννη Μαρκόπουλο! Γιάννη, γνήσιε Έλληνα και οικουμενικέ μουσικοσυνθέτη, σου μιλάω σε χρόνο ενεστώτα, ως να βρίσκομαι δίπλα σου με τη γνωστή μας παρέα σε κάποια απ’ τα συνηθισμένα μας στέκια!
Σάββατο πρωί « έφυγες», αγαπημένε μου Γιάννη και Σάββατο απόβραδο, συνειδητοποίησα ότι δεν βρίσκεσαι πλέον ανάμεσά μας, κοντά μας!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, σε πρωτογνώρισα – φευγαλέα – το 1973, σ’ ένα σύντομο πέρασμά μου απ’ την Αθήνα και σε ξανασυνάντησα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πάλι στο κλεινόν άστυ για να γίνω παντοτινά πιστός θαυμαστής και φίλος σου!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, μπορεί να χαθήκαμε τα τελευταία χρόνια, χωρίς τη θέλησή μας βέβαια, όμως πάντα είσαι μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου! Ως ένας γνήσιος, αυθεντικός, χαρισματικός και σπουδαίος Έλληνας!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, μου λείπουν οι όμορφες συναντήσεις μας και οι δημιουργικές συνάξεις που είχαμε με αγαπημένα πρόσωπα και φίλους στα Εξάρχεια κι αλλού! Μου λείπουν εκείνες οι ξεχωριστές παρέες με σένα αρχηγό μας Γιάννη, τον Βαγγέλη, τον Λάμπρο, τη Θέκλα, τον Λάκη, τη Βασιλική , τον Φώντα στα αγαπημένα μας στέκια, όπως στη «Ροζαλία» στον «Πειναλέων» κ.α.
Αγαπημένε μου Γιάννη, μου λείπει το μεγάλο και πλατύ χαμόγελό σου!. Μου λείπει η αυθεντικότητά σου, η αρχοντιά σου και το σπινθηροβόλο βλέμμα σου! Μου λείπει η ελληνικότητά σου, η δωρικότητά σου και η μελωδικότητα της φωνής σου!
Αγαπημένε μου Γιάννη, δεν σε ξέχασα κι ούτε θα σε ξεχάσω ποτέ! Στ’ άκουσμα του «φευγιού» σου, σ’ έφερα και πάλι κοντά μου! Χωρίς δυσκολία και, με πολλή συγκίνηση και ξεχωριστή νοσταλγία έβαλα την κασέτα να παίζει στο deck και ταξιδέψαμε και πάλι παρέα με τους απανταχού της γης, Έλληνες ομογενείς! Όπως, τότε, εκεί στα 1994 – 1995, μέσα από το δίαυλο του Antenna Satellite και Antenna pacific, όπου μεταφέραμε τη μουσική Ελλάδα, την Ελλάδα του πολιτισμού, τη δική σου Ελλάδα και το τεράστιο κι ανεπανάληπτο καλλιτεχνικό σου έργο στους απανταχού Συνέλληνες!!!
Και συγκινήθηκα, αγαπημένε μου Γιάννη, όπως συγκινήθηκαν και οι Συνέλληνες ακροατές μας με τα όμορφα λόγια σου και το σπουδαίο έργο σου! Κι έκλαψαν, κι ένιωσαν περήφανοι για σένα Γιάννη και την πατρίδα τους! Θυμάμαι ή μάλλον ακούω με πολλή χαρά και συγκίνηση τα τηλέφωνα των ακροατών/τριών να πέφτουν «βροχή» και το studio του Antenna να «πλημμυρίζει» απ’ την αγάπη των ομογενών αδελφών μας για σένα, τεράστιε Γιάννη Μαρκόπουλε!!! Εκεί, που «η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα»!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, εν ολίγοις, με «παραπονεμένα λόγια», μου λείπουν τα δικά σου «χρώματα κι αρώματα»!!!
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος μουσικοσυνθέτης! Ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος της μουσικής και της τέχνης γενικότερα, ήταν μπροστά από την εποχή του! Ήταν μια μουσική ιδιοφυία που συνδύαζε τη συμφωνική ορχήστρα με τη λύρα, το σαντούρι με τ’ άλλα παραδοσιακά όργανα! Αυτά ήταν πρωτόγνωρα, άγνωστα τοπία για τον κόσμο της διεθνούς μουσικής σκηνής! Από το «Χρονικό» και την «Ιθαγένεια», μέχρι τη «Θητεία» και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»! Από τη «Λένγκω» και τα «Παραπονεμένα λόγια», μέχρι «Τα Μαλαματένια λόγια» και «Τα λόγια και τα χρόνια»! Από τη «Μάνα του Αλέξανδρου», το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» το «Ζαβαρακατρανέμια», μέχρι τη «Φάμπρικα» και το «Πότε θα κάνει ξαστεριά»! Από την «Εικόνα σου» (χρώματα κι αρώματα), το «Μιλώ για τα παιδιά μου» το «Πέρα από τη θάλασσα», μέχρι το «Γεννήθηκα», το «Αγρίμια κι αγριμάκια μου» και το «Ποιος πληρώνει Το Βαρκάρη» (ορχηστρικό) και τόσα άλλα!!!
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, εκλεκτοί μου αναγνώστες, ήταν βαθιά ελληνικός και απέραντα οικουμενικός! Και ταυτόχρονα, μια προσωπικότητα διαχρονικά ταγμένη στη δημοκρατία και την πρόοδο! Με τον χαμό του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα ακόμα μάρμαρο του Παρθενώνα μας ράγισε… και ξεριζώθηκε ένα κομμάτι απ’ τις Ρίζες μας …
Αγαπημένε μου Γιάννη, σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες τη χαρά να σε γνωρίσω και να γίνω ένα κομμάτι της ανεκτίμητης κουβέντας σου και παρέας σου!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, η κληρονομιά που μας άφησες, οδηγός στις σκέψεις μας και στα θέλω μας!!!
Αγαπημένε μου Γιάννη, προσωρινή απώλεια η φυσική απουσία σου, παντοτινός πλούτος όμως η μουσική σου και το έργο σου! Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν πέθανε, μπήκε απλά στην αιωνιότητα!!!
Καλό παράδεισο «αδερφέ» και Δάσκαλε και «καλές βόλτες … … » στους δικούς σου κήπους του Θεού!!!
Τα ειλικρινή μου κι από καρδιάς συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους!
Πηγή «Τα Νέα της Λευκάδας»
