Το Πάσχα της ακρίβειας, αλλά και της ελπίδας!
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Όταν έρχονται Άγιες Ημέρες, οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, με βασανίζουν σκέψεις και προβληματισμοί!Και μαζί κι ένα εύλογο ερώτημα! Γιατί, όμως, να με βασανίζουν. Γιατί απλά, ήθελα να ξαναγίνω παιδί, να νιώσω βαθιά την ομορφιά, το μεγαλείο και το νόημα της γιορτής. Γιατί ο παιδικός κόσμος, απαλλαγμένος απ’ τους αρχαϊκούς συμβολισμούς, τους μύθους και τα αρχαία θρησκευτικά δόγματα του Όσιρι, του Άτι, του Διονύσου και της Περσεφόνης, που συμβόλιζαν τη διαρκή ανανέωση της φύσης και διαμορφώθηκαν τα διάφορα μυστήρια και οι γιορτές προς τιμήν των θεών, αυτός ο παιδικός κόσμος, λοιπόν, μπορεί μέσα απ’ την αγνότητά του να χαρεί με ειλικρίνεια, τον ιερό κύκλο της Μεγάλης Εβδομάδας και κυρίως της Ανάστασης!
Το φετινό Πάσχα, όμως, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι διαφορετικό για τους πολίτες και ιδιαίτερα για τους καταναλωτές! Είναι γεγονός, ότι τα τρία (3) προηγούμενα χρόνια, η επώδυνη και θανατική πανδημία του covid – 19, η ενεργειακή κρίση, η διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας και οπόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας προκάλεσαν την «τέλεια καταιγίδα» στην ασυγκράτητη αύξηση των τιμών στα προϊόντα και ιδιαίτερα στα τρόφιμα! Σ’ όλα σχεδόν τα προϊόντα πρώτης ανάγκης κι όχι μόνο!!!Στην καθημερινότητα των πολιτών! Σ’ ολόκληρη τη ζωή των πολιτών! Αδιάψευστος «μάρτυρας» η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ (βλέπε μέσα σελίδες) που δείχνει γλαφυρά το αυξανόμενο ράλι στις τιμές των τροφίμων!!!
Δυστυχώς, στα συνεχή κι επαχθή μνημόνια των προηγούμενων χρόνων,ήρθαν και τα παραπάνω για ν’ αποτελειώσουν τη σημερινή ανθρώπινη οικονομική διαβίωση των Ελλήνων πολιτών!Ένα Πάσχα για εκατομμύρια Έλληνες στα όρια της ανέχειας, με αδυναμία για πασχαλινό τραπέζι και με ψυχική διάθεση πολύ κακή! Κάκιστη! Παρότι, (τη ψυχική διάθεση) τη χρειάζονται και την έχουν ανάγκη! Και τώρα που «απελευθερώθηκαν» απ’ τα «δεσμά» του κορονοιού, αδυνατούν να βρεθούν στις πόλεις, στα χωριά τους καιστο οικογενειακό περιβάλλον, λόγω της «αχαλίνωτης» ακρίβειας που «μαστίζει» τα ελληνικά νοικοκυριά!!!
Στο βάθος όμως του ορίζοντα, μια αχτίδα ελπίδας ανατέλλει!
Γιατί, ας μην ξεχνάμε, ότι μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση, είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά, το δει κανείς!
Φέτος, η Μεγάλη Εβδομάδα συνέπεσε με την επιθυμία εκατομμυρίων Ελλήνων για το πέρασμα σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή ελπίδας και αλληλεγγύης, στη μετάβαση από το σκοτάδι της οικονομικής κρίσης, της αβεβαιότητας, στο φως της εξόδου και της ανάτασης απ’ αυτήν. Μια διαρκής επιθυμία να διαβούν τον «Ρουβίκονα» της μιζέριας και της ανέχειας για να συναντηθούν με το φως και την άνοιξη που οραματίζονται στη νέα πορεία τους! Οι Έλληνες πολίτες, οι συμπατριώτες μας, όλοι μας, δοκιμαζόμαστε σκληρά. Η παρατεταμένη οικονομική, ενεργειακή, κοινωνική και ψυχική κρίση αποδυνάμωσε τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και δηλητηρίασε τις αρχές και τις αξίες της ζωής μας. Σάπισε «το μεδούλι»της ελληνικής κοινωνίας! Το αχνό φως που φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα, έρχεται με καθυστέρηση και δείχνει αδύναμο να ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη μας!
Καθώς το μελάνι «τρέχει» στο χαρτί και οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μου, «μπερδεύονται» όμορφα, έρχεται στο νου μου, «Το Πάσχα», το μοναδικό έργο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ που έχει αίσιο τέλος! Γραμμένο το 1900, από έναν, απ’τους μεγάλους μάστορες του – τότε – θεατρικού λόγου, το έργο περιγράφει το σκοτεινό δράμα της οικογένειας Χέιστ που ζει σ’ ένα μουντό, χειμωνιάτικο σύννεφο ανασφάλειας κι αβεβαιότητας! Ο πατέρας είναι φυλακή για χρέη. Η κυρία Χέιστ και ο καθηγητής γιος της, βρίσκονται στο κατώφλι της οικονομικής καταστροφής! Ώσπου, μπαίνει στη ζωή της οικογένειας μια νεαρή κοπέλα, η Ελεονώρα, φέρνοντας μαζί της ένα σπανιότατο λουλούδι, έναν «κρίνο του Πάσχα», που φυτρώνει μόνο στην Ελβετία!Έτσι, η Ελεονώρα έρχεται σαν άγγελος, σαν το φως που θα διώξει το σκοτάδι… Ο ερχομός της σηματοδοτεί την άνοιξη, την γιορτή της Ανάστασης και έχει μια ξεχωριστή σημασία που ξεπερνά τον απλό συμβολισμό!
Η ανωτέρω σημειολογική αναφορά μου, αγαπητοί μου αναγνώστες, έχει την αξία της, αλλά η σκληρή πραγματικότητα με προσγειώνει και πάλι στα γήινα και τα καθημερινά! Έτσι, η Πατρίδα μας και ιδιαίτερα η Λευκάδα μας, έχοντας μέσα της την άσβεστη φλόγα της ελευθερίας, της δημιουργικότητας, της εργατικότητας και των μεγάλων δυνατοτήτων της, έβλεπε τα τελευταία χρόνια τις ευκαιρίες να περνάνε από μπροστά της «σαν τα τρένα δίχως γυρισμό», χωρίς να τις «αρπάζει απ’ τα μαλλιά» και να τις εκμεταλλεύεται προς όφελος των κατοίκων της! Αντίθετα, υπήρξε θεατής στην αποβάθρα των μεγάλων ευκαιριών και ανακατατάξεων που θα άλλαζαν την εικόνα της και θα προσέφεραν στους κατοίκους της μέρες ανάπτυξης και ευημερίας!
Και τώρα θα πει κανείς, τι κάνουμε.Μένουμε στην αποβάθρα με το εισιτήριο στο χέρι; Και βέβαια, όχι! Η ανάπτυξη και η αναγέννηση, το αχνό φως που σας έλεγα, η ελπίδα της ανατροπής και της δημιουργίας, είναι μπροστά μας! Απαιτούν, όμως, την ενεργό συμμετοχή όλων, την προσωπική μας υπέρβαση, την συλλογικότητα και πάνω απ’ όλα την πίστη ότι μετά τα Πάθη και τη Σταύρωση, έρχεται η Ανάσταση!
Ας είναι, το φετινό Πάσχα, το τελευταίο της κρίσης που περνάμε κι ας γίνει η απαρχή της αναγέννησης και της ελπίδας για τον τόπο μας. Για την Λευκάδα μας, για την Λευκάδα των ονείρων μας και των παιδιών μας!
Συμπατριώτες μου, εκλεκτοί μου αναγνώστες, από καρδιάς εύχομαι σε όλες και όλους σας Χρόνια Πολλά και καλά και πάνω απ’ όλα δημιουργικά!
Ανάσταση ζωής, Ανάσταση ελπίδας, Καλό Πάσχα!!!
Πηγή : «Τα Νέα της Λευκάδας»
