Διεθνές Φεστιβάλ ντοκιμαντερ αναπηρία
3 Δεκεμβριου Emotion Pictures
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ντοκιμαντερ + αναπηρια
( προβολες του Emotion Pictures για την εκπαιδευτκη κοινοτητα )
ωρα εναρξης: 10.00
1. μηνυμα του προεδρου της Δημοκρατιας Καρολου Παπουλια (4′ )
2. δε χρειαζονται φτερα για να πεταξεις – Jessica Cox (ΗΠΑ – 4′ )
3. Κεβιν: αφηστε με να ολοκληρωσω – Γκεοργκ Μπουσεκ ( Γερμανια 2005 – 15′ )
4. τα ματια μου – Ερλεντ Μο (Δανια 2006 – 20′)
5. καθε μερα μετα τις 4 – Α. Ανδρικοπουλου, Α.Τσεπελικας (Ελλαδα 2007 – 10′ )
6. το ονειρο μου – Γουαν Χον Χαι ( Κινα 2007 – 50′ )
7. Αριελ – Ζαν Μαρκ Ντεκαν ( Γαλλια 2006 – 35′ )
8. μια συνομιλια με την ποιητρια Κικη Δημουλα (7′)
( προβολες του Emotion Pictures)
ωρα εναρξης: 20.00
1. μηνυμα του προεδρου της Δημοκρατιας Καρολου Παπουλια (4′)
2. στην οχθη – Λεεντερ Ποτ (Ολλανδια 2005 – 7′ )
3. χτυπημενος απο ναρκη – Χουσαν Μιρζε ( Ιραν 2007 – 30′ )
4.Αριελ – Ζαν Μαρκ Ντεκαν ( Γαλλια 2006 – 35′ )
5. μια συνομιλια με την ποιητρια Κικη Δημουλα (7′ )
__________________________________________________________________________________________________
4 Δεκεμβριου ( προβολες του Emotion Pictures)
ωρα εναρξης: 20.00
θα παραστει και θα προλογισει
η καλλιτεχνικη διευθυντρια του Φεστιβαλ,
Μαρια Χατζημιχαλη – Παπαλιου
1. τα ματια μου- Ερλεντ Μο (Δανια, 2006 – 20′ )
2. το ονειρο μου- Γουαν Χον Χαι (Κινα 2007 – 50′ )
παρασταση χορου
ωρα 21.30
“αγγιζοντας τα ορια”
χορευουν:
Ειρηνη Κουρουβανη
Μαρκελλα Μανωλιαδη
_________________________________________________________________________________________________
5 Δεκεμβριου σεμιναριο δημιουργικου χορου για ανθρωπους με κινητικητικη αναπηρια
ωρα 10.00
διδασκαλια :
Ειρηνη Κουρουβανη
Μαρκελλα Μανωλιαδη
( προβολες του Emotion Pictures)
ωρα εναρξης: 20.00
1. Κεβιν: αφηστε με να ολοκληρωσω – Γκεοργκ Μπουσεκ ( Γερμανια 2005-15΄ )
2. αναζητωντας τον ρυθμο – Ολιβερ Ραιλι Σμιθ ( Μεγαλη Βρετανια 2009 – 12΄ )
3. απαγορευμενες πραξεις- Τοντ Χερμαν ( ΗΠΑ – 12΄ )
4. η φακα – Μαρινα Δανεζη ( Ελλαδα 2009 – 23΄ )
5. τυφλοι ερωτες- Γιουραι Λεχοτσκι ( Σλοβακια 2008 – 77΄ )
Η Ειρηνη Κουρουβανη εργαζεται στο δημοσιο τομεα και εχει τελειωσει το πολιτικο τμημα της Νομικης σχολης Αθηνων.
Ασχολειται με τον αθλητισμο και τα τελευταια δεκα χρονια ειναι μελος της Εθνικης ομαδας αρσης βαρων σε παγκο , οπου εχει συμμετασχει σε τρια παγκοσμια πρωταθληματα.
Επισης εχει ασχοληθει αλλα δεκα χρονια με τον στιβο , οπου πηρε την ογδοη θεση στο παγκοσμιο πρωταθλημα στιβου
( Athens 97 ).
To 1992 της απονεμεται το βραβειο της Ακαδημιας Αθηνων, για την σταση της απεναντι στη ζωη, υπερνικωντας τις δυσχερειες της αναπηριας της.
Το 1994 εκπροσωπησε την Ελλαδα στο παγκοσμιο festival που διοργανωσε το Very Specials Arts International.
To 1996 και για μια χρονια , ειχε διωρη εβδομαδιαια εκπομπη στον Αθηνα 9,84 ψυχαγωγικου χαρακτηρα.
Το 1999, πηρε χρυσο μεταλλιο στο παγκοσμιο κυπελλο αγωνιστικου χορου με καροτσι , στην Ολλανδια.
Με την ομαδα χορου « λαθος κινηση » εχει χορεψει στο Μεγαρο Μουσικης Αθηνων και στο festival Αθηνων το 2007
( μουσειο Μπενακη )
Εδω και εναν χρονο ασχολειται ερασιτεχνικα με την ιστιοπλοοια
Η Μαρκελλα Μανωλιαδη γεννηθηκε στην Αθηνα.
Αποφοιτησε απο την Κ.Σ.Ο.Τ. το 2002.
Εχει συνεργαστει με τους εξης χορογραφους : Κ. ΜΙΧΟΣ, Α.ΠΑΠΑΔΑΜΑΚΗ,
Α.ΦΟΝΙΑΔΑΚΗΣ,Κ.ΡΗΓΟΣ, κ.α.
Χορευει στην Ελλαδα και στο εξωτερικο.
Διδασκει συχρονο χορο και αυτοσχεδιασμο στην Κ.Σ.Ο.Τ., στο
Κ.Μ.Χ.Ι.κ.Ρ. ΝΤΑΝΚΑΝ, κ.α.
Εχει χορογραφησει σε διαφορες θεατρικες ομαδες για την Επιδαυρο, το
Μεγαρο Μουσικης και τη Λυρικη Σκηνη.
_____________________________________________________________________________________________
οι ταινιες
Αναζητώντας το ρυθμό / Born Without a Beat – Όλιβερ Ράιλι-Σμιθ ¦ Μεγάλη Βρετανία ¦ 2009 ¦ 12 λεπτά
Η Λένι λατρεύει τη μουσική και το χορό, αλλά λόγω της κώφωσής της αισθανόταν πάντοτε άβολα όταν έμπαινε σε κάποιο κλαμπ. Τώρα ταξιδεύει στην Ολλανδία, για να παρευρεθεί σ’ ένα ρέιβ πάρτι για κωφούς. Σ’ έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο με δονούμενη πίστα, κωφούς χορευτές και έναν ντι-τζέι που «μιξάρει», εκτός από τη μουσική, και αρώματα, η Λένι μπορεί πλέον, μαζί με αντίστοιχους κωφούς κλάμπερς, να ζήσει το όνειρό της.
Απαγορευμένες πράξεις / Forbidden Acts – Τοντ Χέρμαν ¦ ΗΠΑ ¦ 2006 ¦ 12 λεπτά
Ο σκηνοθέτης Τοντ Χέρμαν παρουσιάζει με εξαιρετικά λυρικό τρόπο τρία ποιήματα του μαύρου συγγραφέα με αναπηρία Λίροϊ Μουρ. Η κινηματογραφική δεινότητα του Herman συνδυάζεται έξοχα με την ποίηση του Mουρ, επιτυγχάνοντας ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στην εικόνα του ανάπηρου σώματος και της σεξουαλικότητάς του. Μέσω μιας οπτικοποιημένης ποιητικής προσέγγισης, ο Μουρ ασκεί κριτική πάνω στα κοινωνικά στερεότυπα, που δεν επιτρέπουν στα άτομα με αναπηρία να εκφράσουν ελεύθερα τις βαθύτερες ερωτικές τους επιθυμίες. Μια δυνατή ταινία, που χωρίς αμφιβολία βλέπει πολύ μακρύτερα απ’ τα δυσδιάκριτα σύνορα αναπηρίας και σεξουαλικότητας.
Η φάκα / The Trap – Μαρίνα Δανέζη ¦ Ελλάδα ¦ 2009 ¦ 23 λεπτά
Όταν ανυποψίαστος πιαστείς στη Φάκα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έφτασε το τέλος. Η Φάκα αποτελεί μα ταινία τεκμηρίωσης για την αποκατάσταση των αναπήρων (και όχι μόνο). Ψυχιατρεία-αποθήκες ανθρώπων και ξενώνες που βρίσκονται σε κίνδυνο στην χριστουγεννιάτικη Αθήνα του 2009. Ο Διονύσης είναι 34 χρόνων και ζει με τη μητέρα του. Είναι τετραπληγικός και έχει ελαφρά νοητική καθυστέρηση. Αγαπά τις κυριακάτικες βόλτες, το τραγούδι, να μιλά στο τηλέφωνο και να πίνει κρυφά κόκα κόλα! Το μέλλον του είναι αβέβαιο. Όπως λέει και ο ίδιος: «Είναι πάρα πολύ δύσκολα στη σημερινή κοινωνία που ζούμε. Καλά, οι γονείς μας θα φύγουνε, αλλά εμείς, τα παιδιά, τι έχουμε να δούμε;»
Στην όχθη / Strand – Λέεντερτ Ποτ & Aνια Χίντινγκα ¦ Ολλανδία ¦ 2005 ¦ 7 λεπτά
Μια ποιητική καταβύθιση στην ανθρώπινη υπόσταση, μια αναζήτηση για το ποιοι πραγματικά είμαστε, μια ταινία από καλλιτέχνες κωφούς. Ένας χορός των αισθήσεων που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ποιητή και την κάμερα. Η ομορφιά και η δύναμη της ποίησης στη νοηματική γλώσσα μέσα από ένα μονοπλάνο.
Τυφλοί έρωτες / Blind Loves – Γιούραϊ Λέχοτσκι ¦ Σλοβακία ¦ 2008 ¦ 77 λεπτά
Τέσσερις ιστορίες για τον έρωτα μεταξύ τυφλών, δοσμένες με εξαιρετικό τρόπο, μέσα από το πρίσμα του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Γιούραϊ Λέχοτσκι. Σκηνές μιας κυνικής, ενίοτε σκληρής, πραγματικότητας με αναπάντεχες δόσεις σουρεαλισμού, ένα φιλμ με εξαιρετική κινηματογραφική αισθητική, ανάμεσα στα όρια της μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ. Μια ταινία έκπληξη από τη Σλοβακία, ένας κόσμος από ανάμικτα συναισθήματα που ξεχειλίζει από ευαισθησία και ανθρωπιά και θέτει νέα ερωτήματα για το νόημα της ευτυχίας.
Χτυπημένος από νάρκη / Something like my eyes (Mine) – Χουσάν Μιρζέ ¦ Ιράν ¦ 2007 ¦ 30 λεπτά
Ένα αγόρι μάχεται να επανακτήσει τη θέση του στη ζωή μετά από ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη όταν ήταν στην πρώτη δημοτικού. Μια νάρκη που εξερράγη στα χέρια του τον άφησε τυφλό και με ακρωτηριασμένα χέρια. Σήμερα, έξι χρόνια αργότερα, είναι ο καλύτερος μαθητής του σχολείου και έχει μάθει να διαβάζει το αλφάβητο Μπρέιλ χρησιμοποιώντας τα χείλη του. Η λατρευτή του γιαγιά και ο αγαπημένος του δάσκαλος τον βοηθούν να επιβιώσει και να βλέπει τη ζωή με θετικό τρόπο. Μια πολύ ευαίσθητη ταινία γύρω από την αστείρευτη επιθυμία για ζωή, ακόμη και κάτω απ’ τις δυσκολότερες συνθήκες διαβίωσης.
Κέβιν: Αφήστε με να ολοκληρώσω! – Γκέοργκ Μπούσεκ, Γερμανία, 2005, 15 λεπτά
Ο Κέβιν καταβάλλει καθημερινά προσπάθεια να μιλήσει, αλλά οι τραυλοί και οι βραδύγλωσσοι φτάνουν σπάνια και με μεγάλο κόπο στο τέλος της πρότασης. Καθώς ο Κέβιν δυσκολεύεται να το αποδεχτεί αυτό, αποφασίζει να ξεκινήσει μια επίπονη σειρά μαθημάτων προκειμένου να ξεπεράσει το πρόβλημά του. Θα τα καταφέρει;
δε χρειαζονται φτερα για να πεταξεις – Jessica Cox, ΗΠΑ, 4 λεπτα
Οι γιατροί δεν γνωρίζουν με ακρίβεια γιατί η Τζέσικα γεννήθηκε χωρίς χέρια. Οι υπέρηχοι και άλλες εξετάσεις πριν γεννηθεί δεν αποκάλυπταν αυτή την εκ γενετής κατάσταση. Παρολ’ αυτά από πολύ νωρίς τα πόδια της «αντικατέστησαν» τα χέρια της. Σαν όλα τα παιδιά πέρασε από διάφορες φάσεις ανάπτυξης. Έμαθε να τρώει και να γράφει με τα πόδια της. Στα παιδικά της χρόνια πήρε μέρος σε πολλές δραστηριότητες .Η Τζέσικα δεν έχει αφήσει τη σωματική της ιδιαιτερότητα να την καταβάλει. Η μεγαλύτερη νίκη στη ζωή είναι η αντίληψη του εαυτού της ως ολοκληρωμένο άτομο, που της δίνει την ελευθερία και τη δύναμη να επιμένει ώστε η κοινωνία να την αποδεχτεί και αυτή με τη σειρά της, έτσι όπως ακριβώς είναι.
Η Τζέσικα τώρα, πιλοτάρει αεροπλάνα. Είναι η πρώτη γυναίκα πιλότος στην ιστορία που πετάει χρησιμοποιώντας τα πόδια της. Είναι απόφοιτος Ψυχολογίας, είναι ακτιβίστρια και μεταφέρει την εμπειρία της σε σχολεία.
Τα μάτια μου – Έρλεντ Μο, Δανία, 2006, 19 λεπτά
Η Κάτια, δεκαέξι χρόνων, και η Κάθριν οκτώ, έχουν αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, τη φύση και, γενικότερα, με τις αισθήσεις. Η Κάτια και η Κάθριν είναι τυφλές, αλλά έχουν αναπτύξει τις υπόλοιπες αισθήσεις τους σε τέτοιο βαθμό, που -σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους- τις βιώνουν με πρωτοφανή ενθουσιασμό. Ο σκηνοθέτης Έρλεντ Ε. Μο μάς παρουσιάζει τα δύο κορίτσια δίνοντάς μας την εικόνα που έχουν για τον κόσμο μέσα από τις αισθήσεις τους: έναν κόσμο εξίσου πλούσιο αλλά και διαφορετικό από τον δικό μας.
Κάθε μέρα μετά τις 4 – Αγγελικη Ανδρικοπουλου& Αργυρης Τσεπελικας
Σε μια μικρή γειτονιά κάτω από το δασύλλιο στην Πάτρα, η Χρύσα, ο Βλάντ, η Βίκυ η μαζορετα,Η Ναβντίπ και ο Χρήστος είναι μερικά από τα παιδιά που κάθε μέρα μετά τις 4 κλείνουν το δρόμο για να παίξουν ποδόσφαιρο. Δυστυχώς όμως τους λείπει ένας και η Ελένη που πρόσφατα μετακόμισε στην πολυκατοικία της Χρύσας, δεν έχει χέρι και γι’ αυτό δεν παίζειμπάλα.Η Χρυσα προσπαθεί να την πείσει, να παίξει, λέγοντας της πως: “με τα πόδια παίζουμε μπάλα”
Το όνειρό μου – Γουάν Χον Χάι, Κίνα, 2007, 50 λεπτά
Η Κινηματογραφική Ακαδημία του Πεκίνου, εμπνευσμένη από την Καλλιτεχνική Ομάδα Ατόμων με Αναπηρία της Κίνας, παρουσιάζει τις εξαιρετικές παραστάσεις και τη ζωή εκτός σκηνής επτά καλλιτεχνών με αναπηρία. Η ταινία καταγράφει τόσο τη δουλειά όσο και την ψυχοσύνθεσή τους, μέσα από παραστάσεις που καλύπτουν διαφορετικές περιόδους της ιστορίας της κινεζικής τέχνης. Παρουσιάζει μια συνηθισμένη παρέα νέων, οι οποίοι είναι εξίσου γεμάτοι ενέργεια με τους υπόλοιπους συνομηλίκους τους, αλλά και μια ομάδα εξαιρετικών καλλιτεχνών που κυνηγούν τα όνειρά τους.
Aριελ – Ζαν Μαρκ Ντεκάν, Γαλλία, 2006, 34 λεπτα
Από πολύ μικρή η Αριέλ ονειρευόταν να ανέβει στη σκηνή. Μολονότι γεννήθηκε κωφή, άρχισε να χορεύει ήδη από τα τρία της χρόνια και αργότερα σπούδασε υποκριτική και παντομίμα. Χάρη στην αποφασιστικότητά της, η Aριελ έμαθε να εκπληρώνει τα όνειρά της παρά την αναπηρία της. Στα δεκαεφτά της αποφασίζει να δώσει εξετάσεις σε μια φημισμένη σχολή χορού στη Νέα Υόρκη, με την ελπίδα να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια.
_____________________________________________________________________________________________
χορηγοι: Μαρινα Λευκαδας
ξενοδοχειο Ιανος
η εισοδος στις προβολες, στην παρασταση χορου και η συμμετοχη στο σεμιναριο ειναι δωρεαν
_________________________________________________________________________________________________
ARTηρια www.artiria.gr
e-mailq info@artiria.gr
τηλ: 26450.22820
