Τιμήθηκε για την συμβολή του στην λαογραφική μελέτη και έρευνα.
Με το βραβείο του Λαογραφικού Τμήματος της Ακαδημίας Αθηνών τιμήθηκε ο συμπολίτης μας Ανδρέας Λάζαρης, στην Αθήνα, την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013.
Το επί του πιεστηρίου βιβλίο του «Αναμνήσεις από τη ζωή μου», που επιμελείται και θα εκδώσει η Ακαδημία, στάθηκε μόνο η αφορμή της βράβευσης. Το σύνολο του έργου του, η συμβολή του στην λαογραφική μελέτη και έρευνα, η ευγενική και διαρκής προσφορά του στην διατήρηση και διάσωση της ελληνικής και ιδιαίτερα της Λευκαδίτικης παράδοσης, υπήρξαν ικανοί λόγοι που οδήγησαν την Ακαδημία Αθηνών να τιμήσει τον άξιο Λευκαδίτη.
Στην σεμνή και συγκινητική τελετή, ο κ. Ανδρέας Λάζαρης παρέλαβε το βραβείο του από την Δρ. Αικατερίνη Καμηλάκη, διευθύντρια του Λαογραφικού Τμήματος της Ακαδημίας Αθηνών.
Γνωστός στον τόπο μας κυρίως για την προσφορά του στο Κοντομίχειο Λαογραφικό Μουσείο του Καβάλου, για το οποίο στάθηκε ο ουσιαστικός ιδρυτής, ο εμπνευστής και δωρητής των συλλογών, αλλά ακόμη και ο συντηρητής και ο αυτοδίδακτος μουσειολόγος – η ψυχή του Μουσείου δηλαδή, ο κ. Ανδρέας Λάζαρης δεν είναι παρά ένας σεμνός και ταπεινόφρων άνθρωπος, παράδειγμα ήθους και ουσιαστικής προσφοράς.
Οι συλλογές του δεν περιορίζονται μόνο στην λευκαδίτικη λαογραφία, αλλά επεκτείνονται και σε αντικείμενα που χαρακτήρισαν τη ζωή των εσωτερικών μεταναστών στην Αθήνα του ’50, σε χιλιάδες γραμματόσημα, σε ιστορικές μελέτες και καταγραφές, ποιήματα και πολλά άλλα.
Στο βιβλίο του «Αναμνήσεις από τη ζωή μου» ξεδιπλώνει με συγκινητική απλότητα τη ζωή στο χωριό, όπως την έζησε και τη θυμάται ο ίδιος, χωρίς να φαίνεται πως συνειδητοποιεί το μεγαλείο αυτής της καταγραφής. Μέσα από τις περιγραφές του διαφαίνεται η διαφορετική ποιότητα ζωής αλλά και ουσιαστικές ανθρώπινες αξίες, που σήμερα αποτελούν πλέον μουσειακό είδος. Το ομαδικό πνεύμα των παλαιών κοινωνιών, η σοφή τους διάρθρωση, ο σεβασμός στο κάθε τι, πράγματα που σήμερα προσπαθούμε να ανασυνθέσουμε και να επανακατακτήσουμε, μοιάζουν φυσική προέκταση της αναπνοής των παλαιών ανθρώπων. Χωρίς γλυκερή νοσταλγία, μα με την νηφαλιότητα της απόστασης, ο κ. Ανδρέας Λάζαρης μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές, μας δείχνει πώς έφτιαχναν τον ασβέστη, πως γίνονταν οι γάμοι, πώς έφτιαχναν το κάρβουνο, πώς ήταν η ζωή τα πρώτα δύσκολα χρόνια της Αθήνας και γενικότερα κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής μιας άλλης εποχής.
Περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία την έκδοση του πολύτιμου αυτού βιβλίου, αλλά και την αναγνώριση του έργου του από τους ντόπιους ιθύνοντες. Ως τότε, είμαστε περήφανοι για εκείνον, τον ευχαριστούμε για την ακούραστη προσφορά του και τον συγχαίρουμε για την τιμητική βράβευση!
Χαρά Σαΐτη
