Την Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014 στις 20:00 στον πολυχώρο Αίτιον.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Με μια ποίηση ευγένειας μας συστήνεται η Έλυα Βερυκίου καταθέτοντας τα πρώτα ποιητικά της διαπιστευτήρια. Ποιήματα με λόγο απλό, ανεπιτήδευτο που αρθρώνεται με μιαν αγνότητα προσθέσεως, όπως ίσως θα ήταν ο λόγος, είτε ως φθόγγος είτε ως νεύμα, είτε ως έκφραση, των πρωτόπλαστων πριν την πτώση. Ποίηση ερωτικής εξομολόγησης σε πρώτο, συνήθως, πρόσωπο, λόγος λαγαρός, τονισμένος μουσικά, με ένα υπόρρητο παράπονο, κάτω από τις φλέβες των λέξεων. Ήρεμος λόγος, ήμερος τρόπος. Ένα ποιητικό adagio είναι ολόκληρη η συλλογή. Η ποιήτρια δημιουργεί, συνήθως, έναν σκηνικό χώρο στο φυσικό περιβάλλον, τον περιγράφει, κι εκεί αναπτύσσει την αφηγηματική δράση. Το ερωτικό υποκείμενο είναι παρόν μέσα στην απουσία του. Η ποιητική της Έλυας Βερυκίου είναι η αναζήτηση ενός τρόπου προκειμένου να ντυθεί με όρους τέχνης η μοναξιά και η εγκατάλειψη. Ένας τρόπος κατανίκησης του θανάτου μέσα από τις μικρές στιγμές αιωνιότητας, που θα πει αθανασίας, οι οποίες δωρίζονται στην ανθρώπινη θνητότητα μέσω του έρωτα. Η ποιήτρια, στην πρώτη της εμφάνιση, φαίνεται ότι ελέγχει σε ικανοποιητικό βαθμό τα εκφραστικά της μέσα. Οι καταληκτικοί στίχοι θεμελιώνουν γερά τα ποιήματα. Δείχνει να γνωρίζει καλά την τεχνική της μεταφοράς. Ποίηση σαν κρυστάλλινη σιωπή, μέσα από την οποία διαθλάται ένας λόγος ερωτικού σπαραγμού, εκφρασμένος με αξιοθαύμαστη ευγένεια και αξιοπρέπεια.
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ
Mνήμη.
Ένα φως αχνορόδινο.
Κι εκείνο το φλογισμένο δειλινό που μ΄αγκάλιαζες σφιχτά με την σιωπή σου.
Απ΄την δροσιά κυλούσαν δάκρυα στα δέντρα,
κι εγώ να πλάθω σε σχήματα τη μοναξιά προσπαθώντας να διώξω μακριά τη θλίψη.
Ο θάνατος ένα γυάλινο λουλούδι,
τα δάχτυλά μου τώρα που σφίγγουν το μολύβι κι αγγίζουν το χαρτί,
σκορπούν μακριά τη γύρη του.
Το ξέρω,
μπορεί να είναι δύσκολο να πορεύεσαι με μία άγρυπνη ψυχή,
ο πόνος είναι πιο βαθύς
και τα αισθήματα, φύλλα ωχρά, που σκορπά η βροχή στους δρόμους.
Η αγάπη σου όμως απόψε μοιάζει ευλογία στην ουράνια διαφάνεια της νύχτας.
Μπορείς να λάμψεις το γαλάζιο σου,
να γίνεις ανάσα, να γίνεις μουσική,
να ξεχυθείς σαν άνεμος εσπερινός μες στα μαλλιά μου.
Ίσως να καταλάβω πως ψιθυρίζουν τα άστρα,
πως η ευτυχία βρίσκει μία θέση στο όνειρο.
Μόνο να μη ξεχάσεις να μ΄αγκαλιάσεις σφιχτά με κείνη την σιωπή.
Κι όσο κι αν η ζωή μου μοιάζει κάποτε με δάσος δακρυσμένο,
πάντα πλάι στους στίχους μου θα μένει μία πνοή,
κι ο θάνατος λουλούδι ραγισμένο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Έλυα Βερυκίου γεννήθηκε το 1972, κατάγεται από τη Λευκάδα και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Απόφοιτος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει εργασθεί επί σειρά ετών στον χώρο της εκπαίδευσης, ενώ σήμερα είναι στέλεχος του ΔΕΔΔΗΕ με ειδικότητα στα θέματα Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού. Ποιήματά της καθώς και μεταφράσεις της ιταλών και γάλλων ποιητών έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και στο προσωπικό της ιστολόγιο: http://elyaverykioupnoespoihshs.blogspot.gr Το παρόν βιβλίο με τίτλο «Σιωπή Κρυστάλλινη» αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.
