Στον Νίκο Σβορώνο (1911-1989) έλαχε μια μάλλον παράδοξη μοίρα. Ενώ είναι ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους νεοέλληνες ιστορικούς, με ακτινοβολία που εκτείνεται πέραν του χώρου της Αριστεράς στον οποίο υπήρξε ταγμένος, ταυτόχρονα το έργο του παραμένει εν πολλοίς δυσπρόσιτο (μεγάλο μέρος των βυζαντινών ερευνών του, που αποτελούν και το κύριο ερευνητικό του αντικείμενο, παραμένει αμετάφραστο στα ελληνικά), ακόμα και άγνωστο. Αν ο όρος δεν ήταν τόσο φθαρμένο, θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ως έναν μεγάλο «γνωστό-άγνωστο».
Το αφιέρωμα της Νέας Εστίας, που βρίσκεται αυτό τον μήνα στα βιβλιοπωλεία, είναι, έτσι, παραπάνω από καλοδεχούμενο. Αποτελεί μια συναγωγή αξιόλογων μελετών (Χριστίνα Αγγελίδη, Τόνια Κιουσοπούλου, Ν. Ε. Καραπιδάκης, Κώστας Κωστής, Ελευθερία Ζέη, Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Γιάννης Κουμπουρλής, Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, Τάσος Σακελλαρόπουλος, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, Κώστας Γ. Τσικνάκης) που μας προσφέρουν ένα σημαντικό σώμα πληροφοριών, στοιχείων, αλλά και εργαλείων για να προσεγγίσουμε και να κατανοήσουμε το έργο του, την αξία και την επίδρασή του. Τέλος, η στρογγυλή τράπεζα (Σπύρος Ι. Ασδραχάς, Σταύρος Ζουμπουλάκης, Βασίλης Κρεμμυδάς, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Νίκος Αλιβιζάτος), συνδυάζοντας αναμνήσεις, αξιολογήσεις και ερωτήματα, αποτελεί ένα έναυσμα για περαιτέρω μελέτη. Το αφιέρωμα αποτελεί την αποτύπωση του συνεδρίου που οργάνωσε, στις 8 και 9 Απριλίου 2011, η Νέα Εστία, για να τιμήσει και να αποτιμήσει το έργο του Ν. Σβορώνου, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Και ας σημειώσουμε τέλος, ως χαρμόσυνο νέο, την είδηση που αγγέλλει ο διευθυντής της ότι το περιοδικό θα καθιερώσει αυτή την εαρινή σύναξη, επί ποικίλων θεμάτων, σε ετήσια βάση.
Στρ. Μπ. (αναδημοσίευση από ΑΥΓΗ)
Πηγή: http://synlefkada.pblogs.gr
