Αρχική Top Stories Επιστρέφοντας στο χωριό μου, τις γιορτές!

Επιστρέφοντας στο χωριό μου, τις γιορτές!

0

Επιστρέφοντας στο χωριό μου, τις γιορτές!

Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου

Χριστούγεννα στον Κάβαλο!

Τα Χριστούγεννα βρέθηκα στην πατρίδα, τη Λευκάδα. Μαζί με την οικογένεια. Μετά από πολλά χρόνια! Ο γενέθλιος τόπος μου, ο αξεπέραστος Κάβαλος, με κάλεσε να ζήσω τις γιορτές, αλλά και να θυμηθώ τον χειμώνα κοντά του, όπως παλιά. Όλα αγαπητοί μου συμπατριώτες και αναγνώστες των «Ν.τ.Λ», όλα είναι μαγευτικά, όπως τα άφησα πριν από πολλά χρόνια. Με μια θλιβερή όμως διαπίστωση και πραγματικότητα!!! Ερημιά! Παντού ερημιά! Ερημοποίηση! Πλήρης απογοήτευση! Και εγκατάλειψη, συνάμα! 

Πρώτα και κύρια από την κεντρική εξουσία και τους εκάστοτε «δερβέναγές» της (Τοπάρχες και λοιποί)! Η σημερινή Πολιτεία, αλλά και οι τοπικοί άρχοντές της, όπως και οι παλαιότεροι φρόντισαν με τη διαχρονικά καταστροφική, αλλοπρόσαλλη κι «αφιλόξενη» πολιτική τους προς την ύπαιθρο, να τη μαραζώσουν! Να την «αποστειρώσουν» και να οδηγήσουν τους ζωντανούς και μάχιμους ανθρώπους των χωριών μας να γίνουν οι «άγνωστοι και άβουλοι» κάτοικοι της πόλης!  Με τον Καλλικράτη, έγινε μια προσπάθεια να ζωντανέψει η ύπαιθρος, ήρθε όμως ο Κλεισθένης κι έκλεισε με μιας τα σπίτια όλα! Παντού λοιπόν, σκέτη μαυρίλα και καταχνιά. Σαν αυτή που συνάντησα, όλες σχεδόν αυτές τις γιορταστικές μέρες στο χωριό! Χωρίς κόσμο. Χωρίς τις φωνές των μικρών παιδιών να λένε τα Κάλαντα! Χωρίς τα μπουχαριά και τις καμινάδες των σπιτιών να βγάζουν καπνό. Χωρίς να βλέπεις τους συγχωριανούς σου! Το χωριό μου, ο θρυλικός και λεύτερος Κάβαλος, μόνος του παλεύει με το χρόνο και τη φθορά να σταθεί όρθιος. Αγέρωχος και δυνατός όπως τον γνώρισα. Με τους συγχωριανούς μου Καβαλισάνους, που θέλω να τους στείλω κάλεσμα μεγάλο, για αντάμωση! Θέλω να τους ξαναδώ και πάλι στα χωράφια τους, στις εργασίες τους. Θέλω να τους δω στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία και στις εκκλησίες! Με  τους συμμαθητές και φίλους μου να ξανακλωτσήσουμε την καλή και καινούργια μπάλα αυτή τη φορά κι όχι την πάνινη και τη χαλασμένη. Να χωριστούμε σε ομάδες, έστω και με τσακωμό και να παίξουμε μπάλα στο σχολείο, στα Σφακίδια, στο Βασιλάκι κι όπου αλλού μας βγάλει ο δρόμος. Θέλω, να ζωντανέψει και πάλι το χωριό μου. Θέλω, να δω τους συγχωριανούς μου νάρχονται με τα ζώα τους κατάκοποι και μουσκεμένοι απ’ το μάζεμα της ελιάς, αλλά μ’ ένα αληθινό και πλατύ χαμόγελο, όπως αυτό που εκπέμπει το φωτεινό και ζεστό αστέρι της Γέννησης του Χριστού μας. 

Μια γλυκιά μελαγχολία με κυριεύει, συμπατριώτες μου, καθώς βαδίζω στους άδειους δρόμους των πολυάνθρωπων άλλοτε γειτονιών του χωριού μου. Αυτές οι πέτρες στους γερασμένους τοίχους των σπιτιών, τα μοναχικά καλντερίμνια, οι γερασμένες αυλόπορτες, οι ροζιασμένες και ξεθωριασμένες από τα φύλλα κληματαριές των ακατοίκητων σπιτιών, όλα αυτά, κι άλλα πολλά, καθώς τα κοιτάζω δείχνουν έτοιμα να μου μιλήσουν, να μου διηγηθούν αμέτρητες ιστορίες αλλοτινές, για ανθρώπους, για χαρές, για αυτούς που έφυγαν στην ξενιτιά, για αυτούς που έφυγαν για πάντα απ’ τη ζωή μας! 

Σε κάθε μου βήμα και πέρασμα, σ’ αυτή τη σύντομη περιπλάνηση μου στα σοκάκια του χωριού μου, μούρχονται στο νου αναρίθμητες ιστορίες. Ιστορίες, που έχουν να μου διηγηθούν πολλές κι όμορφες αναμνήσεις για το χωριό μου .

Καθώς βαδίζαμε με την οικογένεια στους ομιχλώδεις δρόμους του χωριού μου, υπήρχαν στιγμές που λες και κάποιος τραβούσε μια κουρτίνα και η ομίχλη χανόταν από μπροστά μας για να αποκαλυφθεί στον ορίζοντα μια πανώρια θέα, που έφτανε ως την πόλη της Λευκάδας κι ακόμα παραπέρα, μέχρι την Πρέβεζα και την Πάργα. Όπως τότε, όπως παλιά!

Γενικό προσκλητήριο Καβάλου!   

Χωριανοί μου, όπου κι αν είστε όπου κι αν βρίσκεστε, ήρθε η ώρα να κάνουμε γενικό προσκλητήριο. Να ανασυνταχτούμε και να αναμετρηθούμε. Να ξανασμίξουμε και να οργανωθούμε. Να βάλουμε μπροστά το ξαναζωντάνεμα του χωριού μας και να δρομολογήσουμε  νέες καταστάσεις, οριοθετώντας νέες  πρωτοβουλίες. Ο Κάβαλος, είναι εδώ, μας φωνάζει, μας περιμένει και θέλει την αγάπη μας και τη βοήθειά μας. Να μην τον διαψεύσουμε!      

Το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο «Κάβαλος, το χωριό μας» του συγχωριανού μας, άξιου Πρωτοπρεσβύτερου Πατέρα Γεράσιμου Ζαμπέλη, που έχω στα χέρια μου και που πρόσφατα κυκλοφόρησε και μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία της Λευκάδας, ας αποτελέσει την απαρχή, το νέο ξεκίνημα που θα μας δώσει τη δύναμη να ξαναδούμε το χωριό μας, τον ξακουστό Κάβαλο, όπως τον θέλουμε κι όπως του αξίζει! 

Καλή χρονιά, νάχουμε, χωριανοί και πατριώτες μου! Με υγεία και χαρές σε όλες και όλους μας!!! 

Προηγούμενο άρθροΑργίες 2022: Πότε πέφτουν τα τριήμερα της νέα χρονιας
Επόμενο άρθροΣυλλογος Λευκαδιων Ηλιουπολης “ΗΦανερωμένη: Ευχες για το νεο έτος