H ενέργεια και οι ανταγωνισμοί των αρπακτικών του Νεοφιλελευθερισμού.
Η Ουκρανία αποτελεί εδώ και μήνες πεδίο ωμής επέμβασης από ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και εξωθείται σε έναν εμφύλιο πόλεμο στο υπογάστριο της Ρωσίας.
Στην κυβέρνησή της αναδεικνύονται με τη στήριξη της ΕΕ αντιδραστικές, ακροδεξιές και φιλοφασιστικές δυνάμεις.
Η επικίνδυνη και τυχοδιωκτική αυτή πολιτική εξελίσσεται, ενώ η Ουκρανία αποτελεί ενεργειακό κόμβο διέλευσης του μεγαλύτερου όγκου του φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Γερμανία και πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
H EE και η Γερμανία εξαρτώνται ενεργειακά από τη Ρωσία και το φυσικό της αέριο, που οι αγωγοί του διαπερνούν το έδαφος της Ουκρανίας. Η Γερμανία μόνη της εξαρτάται μεταξύ 35% και 40%.
Έτσι δημιουργείται η αντίφαση από τη μια να προχωρεί η επέμβαση από τα αρπακτικά του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα αυτή και από την άλλη
να διακυβεύεται ο ενεργειακός εφοδιασμός της Ευρώπης από τη Ρωσία σε φυσικό αέριο, λόγω ενδεχόμενων απρόβλεπτων καταστροφών αυτού του δικτύου από την απειλούμενη εμφύλια σύγκρουση.
Η Ρωσία αναβαθμίζει το στρατηγικό της ρόλο ως βασικός παίκτης στην ενέργεια. Αυτό αποδεικνύεται με τις νέες συμφωνίες που υπόγραψε με την Κίνα ,την πρώτη για 73 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο το χρόνο για δέκα χρόνια και είναι σε ισχύ , καθώς και την νέα για το φυσικό αέριο, με την πώληση 37 δις κυβικών μέτρων ανά έτος που μπαίνει σε ισχύ από τον Μάη του 2014 .
Επομένως αποδεσμεύεται από πιθανά εμπάργκο της ΕΕ και των ΗΠΑ, ενώ αντίθετα μπορεί να πιέσει αποτελεσματικά πολιτικά σε αυτόν τον ενεργειακό πόλεμο την ΕΕ και την οικονομία της που, έτσι ή αλλιώς ,βρίσκεται σε κρίση και ύφεση που αγκαλιάζει το Νότο, αλλά απειλεί και το Βορρά.
Στη Γερμανία ισχύει από το τέλος του 2013 η προγραμματική συμφωνία των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ και των σοσιαλιστών του Γκάμπριελ ,που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει και τη μείωση ως την κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας από τη χώρα αυτή σταδιακά από το 2022 ,με τον παροπλισμό των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και τη διασφάλιση της αποθήκευσης των πυρηνικών αποβλήτων αυτών των μονάδων .
Η ίδια συμφωνία προβλέπει τη στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με ποσοστό 55% έως 60% έως το 2035, ενώ αποκλείει το Fracking (Mέθοδο απόκτησης φυσικού αερίου από σχιστολιθικά πετρώματα) ως επικίνδυνο.
Ρητά περιλαμβάνεται σε αυτήν η διάταξη για την ασφάλεια του εφοδιασμού της ενέργειας για τη Γερμανία, διάταξη που όπως γίνεται αντιληπτό θα αξιοποιηθεί πολιτικά ποικιλοτρόπως.
Επομένως, η Γερμανία ,όπως στο δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ,σε νέες συνθήκες ιμπεριαλιστικής οικονομικής επέκτασης και ανταγωνισμού, προσπαθεί να προσεγγίσει τις ενεργειακές πηγές που είναι αναγκαίες για τη βιομηχανία της και στις οποίες δεν έχει άμεση πρόσβαση με στόχευση μακροπρόθεσμη.
Οι υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο, σε Κύπρο, Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο Ιόνιο, αποτελούν μεσοπρόθεσμες στοχεύσεις και συγχρόνως νέα αναγκαία πεδία εξάρτησης για το Γερμανικό ιμπεριαλισμό και την ΕΕ.
Στην Ελλάδα, η περιοχή που προτάσσεται για λόγους γεωπολιτικούς, επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνισμοί και εκκρεμότητες με γειτονικά κράτη, είναι η Δυτική Ελλάδα και το Ιόνιο όπου με βάση τις μέχρι τώρα ερευνητικές εργασίες φαίνεται ότι υπάρχουν επαρκή για εκμετάλλευση αποθέματα υδρογονανθράκων .Ο πρωθυπουργός τα εκτίμησε σε πρώτη φάση σε 150 δις ευρώ. Αυτό γίνεται το «Άγιο δισκοπότηρο» μιας προσδοκώμενης ανάκαμψης που εκχωρείται όμως εξ αρχής σε μονοπωλιακούς ομίλους.
Ο τυχοδιωκτισμός του νεοφιλελευθερισμού στην έρευνα και εκμετάλλευση στο Ιόνιο και στη Δυτική Ελλάδα εκδηλώνεται ήδη .Αφ’ ενός με την ταχύτητα που προωθείται η εκμετάλλευση αυτή και αφ’ ετέρου με τη μηδενική φροντίδα για το περιβάλλον και τους κατοίκους των μελλοντικών εκμεταλλεύσεων που θα εκχωρηθούν σε πολυεθνικές, φέρνοντας πολύ κοντά στους πολίτες αυτών των περιοχών αυτήν την πραγματικότητα.
Το ζήτημα των υδρογονανθράκων και η συσχέτισή του με τις υπουργικές αποφάσεις που εκχωρούν ουσιαστικά την προστασία του περιβάλλοντος στους κεφαλαιούχους εκμεταλλευτές τους σε μια σεισμογενή περιοχή, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και την ανάγκη ανατροπής αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Αυτές οι αποφάσεις δεν έχουν πάρει υπόψη τους το σεισμικό κίνδυνο.
Οι πρόσφατοι σεισμοί της Κεφαλονιάς, στην πιο επιβαρυμένη σεισμικά Περιφέρεια της χώρας μας, την Περιφέρεια των Ιονίων ,κάνουν αυτό το μεγάλο πρόβλημα κεντρικό ζήτημα στην ατζέντα των Περιφερειακών εκλογών στα Ιόνια ,αποδείχνοντας ταυτόχρονα την τυχοδιωκτική στάση των ξένων και ντόπιων «διαχειριστών» της τύχης της χώρας μας.
Η περιοχή των Ιονίων είναι μια περιοχή όπου για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους δικομματικής εγκατάλειψης των άλλων τομέων της οικονομίας, ο Τουρισμός είναι η μεγαλύτερη σήμερα οικονομική δραστηριότητα.
Ο κίνδυνος του περιβαλλοντικού ατυχήματος που ο καπιταλισμός “καζίνο” αγνοεί
τυχοδιωκτικά , ενώ είναι πρόσφατο το μεγάλο ατύχημα στον Κόλπο του Μεξικού,
αποδείχνει πως η μνημονιακή τροϊκανή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ -ΝΔ είναι επικίνδυνη για τη χώρα , τους πολίτες των Ιονίων και της Δυτικής Ελλάδας.
Συγχρόνως, η “γαλάζια ανάπτυξη”, που είναι η νέα κατεύθυνση των νεοφιλελεύθερων κέντρων της ΕΕ, αποδεικνύεται πως είναι “πράσινα άλογα” .
Αυτήν τη “γαλάζια ανάπτυξη” ευαγγελίζονται τα προεκλογικά σχήματα του μνημονιακού κατεστημένου σε Περιφερειακό και Δημοτικό επίπεδο που εμφανίζονται σαν “ανεξάρτητα” ,χωρίς να λένε κουβέντα για τις μνημονιακές πολιτικές, την καταστροφή που αυτές επιφέρουν σε Περιφέρειες και Δήμους και τους κινδύνους για το περιβάλλον που αυτές εγκυμονούν.
Σε αυτά τα σχήματα δραστηριοποιούνται πρώην και νυν βουλευτές που έχουν ακέραια την ευθύνη για τις μνημονιακές πολιτικές μέχρι σήμερα , αλλά και μνημονιακοί συνοδοιπόροι που ανέχθηκαν αδιαμαρτύρητα αυτές τις πολιτικές.
Ο δικομματισμός στη χώρα μας, αφού ερήμωσε και κατέστρεψε την ξηρά, θέλει να περιλάβει τώρα υπό την ηγεμονία των τροϊκανών και τη θάλασσα.
Έχουμε ήδη την πρόσφατη άμεση εκδήλωση ενδιαφέροντος της Ιταλικής εταιρείας ENEL για την έρευνα και εκμετάλλευση σε τρεις περιοχές της Δυτικής Ελλάδας.
Με τις εξελίξεις στην Ουκρανία έχουν προβληθεί και προταθεί ως εναλλακτικές πηγές απόκτησης φυσικού αερίου για τη Γερμανία και την ΕΕ, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, αφού νέες γραμμές εφοδιασμού ,όπως ο ΤΑΡ( Τrans Adriatik Pipeline) μέσω της Αδριατικής ή ο South Stream μέσω της Μαύρης Θάλασσας, είναι στο στάδιο του σχεδιασμού .
Όμως ΗΠΑ και Καναδάς είναι χώρες που βρίσκονται μακριά και έτσι το κόστος μεταφοράς θα είναι αυξημένο. Ακόμα με αυτό τον τρόπο θα προωθείται η ενεργειακή εξάρτησή τους από τις ΗΠΑ και μάλιστα σε συνθήκες εντεινόμενου ανταγωνισμού αυτών των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Επομένως οι νεοφιλελεύθεροι της Γερμανίας και της ΕΕ, θα προτιμούσαν να λυθεί το πρόβλημα στη δική τους «αυλή», με Ευρωπαϊκή λύση.
Η πυρηνική ενέργεια αποκλείεται, αφού η Γερμανία έχει δεσμευτεί για την κατάργηση των εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας στο έδαφός της.
Με βάση τα προαναφερθέντα, η Ελλάδα – κυρίως το Ιόνιο και η Δυτική Ελλάδα- και η Κύπρος μεσοπρόθεσμα αποτελούν για την ΕΕ, τη Γερμανία και τις βιομηχανίες της πηγές και εφεδρείες υδρογονανθράκων (φυσικού αερίου και πετρελαίου).
Επομένως επιθυμούν να παραμείνουν, η Κύπρος και η Ελλάδα, αποικίες χρέους και μόνιμα εξαρτημένες από τα νεοφιλελεύθερα γεράκια της ΕΕ με την ηγεμονία της Γερμανίας.
Η προσπάθεια εξάρτησης, εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης της Ελλάδας και των ενεργειακών πηγών της σε μόνιμη βάση είναι η επιλογή των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ με επικεφαλής τη Γερμανία.
Συμπέρασμα: Η επέμβαση της ΕΕ -ΗΠΑ- ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δημιουργεί ασταθές περιβάλλον στον ενεργειακό εφοδιασμό της ΕΕ και της Γερμανίας επιδεινώνοντας και περιπλέκοντας την εσωτερική κρίση της Ευρωζώνης και όλης της ΕΕ.
Η ανάγκη αποδέσμευσης από την ενεργειακή εξάρτηση της Ρωσίας αναβαθμίζει μεσοπρόθεσμα το ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου ως προμηθευτών ενέργειας της ΕΕ και της Γερμανίας και άρα την προσπάθεια μονιμοποίησης της εξάρτησής τους.
Από την άλλη, το ίδιο αυτό γεγονός μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πλεονέκτημα στα χέρια της χώρας μας ,απαλλαγμένης όμως από τα μνημόνια, την τρόικα και τους υποτακτικούς τους στο Ελληνικό έδαφος, τη συγκυβέρνηση δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Μεταξύ των άλλων η ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας είναι βασικός παράγοντας αυτοδύναμης ανάπτυξης και πολιτικής ανεξαρτησίας.
Άρα η ανατροπή της συγκυβέρνησης ,η ουσιαστική απελευθέρωση της χώρας από τους δανειστές και η εφαρμογή ενός ισχυρού μεταβατικού προγράμματος με ανοιχτούς ορίζοντες προόδου και κοινωνικής δικαιοσύνης είναι μονόδρομος για τη χώρα μας.
Αυτό μόνο η άμεση ανατροπή της κυβέρνησης της υποτέλειας και της καταστροφής και η ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς μπορεί να το πετύχει με την αποφασιστική στήριξη του Ελληνικού λαού.
Χρήστος Παπαδόπουλος – Πολιτικός μηχανικός
Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
