Γράφει ο Κώστας Σκλαβενίτης
Η εννενηνταεξάχρονη σήμερα κα Σπυριδούλα Διγενή μου έστειλε πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό που διαθέτει από μικρό παιδί κι ακόμη μου έδωσε πληροφορίες ώστε να αναδείξουμε γεγονότα μιας περιόδου άγνωστης για όλους μας σχετικά με τα μαθητικά χρόνια της δεκαετίας του ’30 στη Κατούνα Λευκάδας.
Μου έστειλε με το γιό της Νίκο μερικές φωτογραφίες και τις πήρα όλες στο σπίτι μου, για να τις φωτογραφίσω και θα τις επέστρεφα την άλλη μέρα.Την ίδια μέρα κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνό μου… ήταν η κα Σπυριδούλα και η πρώτη της κουβέντα ηταν:”Μη μου χάσεις τη φωτογραφία”… κι εννοούσε μία σχολική της χρονιάς 1931-1932 η οποία είναι τραβηγμένη στο Παράδεισο της Λυγιάς την Άνοιξη του 1932.
Μαζί με τη σχολική, συμπληρωματικά για να είμαστε ακριβείς σ αυτά που θα γράφαμε, μου έστειλε ακόμη μια φωτογραφία με τη δασκάλα της τάξης την Έλλη Σολδάτου – Διγενή η οποία την περίοδο εκείνη που έγινε η εκδρομή δεν ήταν στο σχολείο διότι είχε άδεια τοκετού.
Αρχίσαμε τη συζήτηση και το πρώτο που μου ανέφερε ήταν πως πήγανε μαζί με τη μάνα μου Κατερίνα στο σχολειό το 1931. Είχαν γεννηθεί και οι δύο το 1924. Αμέσως κοιτάζω τη φωτογραφία και προσπαθώ να την εντοπίσω.Τη βρήκα μόνος μου στη πρώτη σειρά τέταρτη απο δεξιά (έχοντας μεγάλη ομοιότητα με την κόρη μου που φέρει και το όνομα της) σε ηλικία οκτώ χρόνων.
Για λίγο δεν έβγαζα μιλιά ενώ η κα Σπυριδούλα με τρομερή διαύγεια συνέχιζε να μου περιγράφει.Της λέω, ένα λεπτό σε παρακαλώ να συνέλθω και μετά συνεχίζεις….εντάξει παιδί μου, περιμένω μου απαντάει.
Συνεχίσαμε τη συζήτηση μετά από μια μικρή παύση και μου περιέγραψε τα παρακάτω…
Το σχολειό της Κατούνας τη σχολική χρονιά 1931-1932 ήταν μονοθέσιο, είχε περίπου εξήντα παιδιά και δασκάλα την Έλλη Σολδάτου Διγενή.
Από την αρχή της χρονιάς η δασκάλα τους είπε, πως κάθε μέρα οι μαθητές θα πρέπει να φέρνουν από μια δεκάρα (δεκάλεπτο το δέκατο της δραχμής) έκαστος/η ώστε την Άνοιξη που θα πηγαίνανε τη σχολική εκδρομή να είχε μαζευτεί ένα ποσό με το οποίο θα αγόραζαν ένα αρνί για να το ψήσουν.Όσα παιδιά δεν είχαν την απαραίτητη καθημερινή δεκάρα “έτρωγαν ξύλο” λες και με το ξύλο θα μαζευόταν το ποσό, αλλά εάν δεν έπεφτε… δεν θα έφερνε ποτέ κανείς άλλος!
Το ποσό μαζεύτηκε, πήρανε το αρνί, πήγανε και κάποια μεγαλύτερα παιδιά εξωσχολικά να βοηθήσουν στο ψήσιμο.
Το σημείο που είναι τραβηγμένη η φωτογραφία είναι στη τοποθεσία Παράδεισος στη Λυγιά προς τη μεριά της λεγόμενης “Πέτρας”.
Από τη φωτογραφία απουσιάζει η δασκάλα διότι όπως προανέφερα είχε άδεια τοκετού. Τα παιδιά συνόδευσαν, ο αντικαταστάτης δάσκαλος που δεν θυμόταν το όνομά του η κα Σπυριδούλα και ο συνταξιούχος δάσκαλος Γιώργος Λάζαρης (Καρούσος).
Τελειώσαμε τη συζήτηση και μετά μια ώρα με παίρνει τηλέφωνο ο γιός της κας Σπυριδούλας Νίκος και μου λέει… Κώστα η μάνα μου θυμήθηκε το όνομα του δασκάλου που αντικατέστησε την Έλλη, λεγόταν Καπελαντώνης!
Η κα Σπυριδούλα “ακόνιζε” το θέμα στο μυαλό της και μας πρόσφερε ακόμη μία πληροφορία.
Αναγνώρισε στη φωτογραφία όλα σχεδόν τα πρόσωπα με τα ονόματά τους.
Από τη χρονιά εκείνη στη ζωή βρίσκονται σήμερα μόνο πέντε μαθητές. Η κα Σπυριδούλα (96),η κα Τζέτα Κολλόκα (96),ο κ. Μιχάλης Κοντοπρίας (Μιχαλαντρέας 96) ο κ. Ποσειδώνας Λογοθέτης (97) και ο κ. Πάνος Γουρζής (Κοκορετσάς 96).
Τη φωτογραφία μου είπε πως την πήρε μαζί με τα προικιά της όταν παντρεύτηκε και δεν την έχει αποχωριστεί ποτέ….εύλογη λοιπόν η αγωνία της… “Μη μου χάσεις τη φωτογραφία”!
Ευχαρίστησα την κα Σπυριδούλα για τη διάθεση της φωτογραφίας αλλά και τις σημαντικές πληροφορίες γι αυτή, κι ακόμη που μου έδωσε την εικόνα της μάνας μου σε νεαρή ηλικία η οποία μαζί με όλα τα παιδιά της σχολικής χρονιάς 1931-1932, κοσμεί πλέον το σπίτι μου.
Η κα Σπυριδούλα Διγενή με τον άντρα της Γιώργο απέκτησε δύο γιούς, τον Δημήτρη και το Νίκο.Ακόμη έχει τέσσερα εγγόνια και τρία δισέγγονα.
ΥΓ. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ” το 2017. Οι ηλικίες όσων αναφέρονται εν ζωή είναι σημερινές και όχι του 2017.
