Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα, αγαπητοί μου αναγνώστες! Ήρθαν όμως! Ζούμε, εδώ και δύο μήνες, σε ρυθμούς κορονοϊού, σε ρυθμούς πανδημίας! Η χώρα μας, από τις 26 του Φλεβάρη, που επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα, μπαίνει στον χάρτη του κορονοϊού! Ξαφνικά, όλα άρχισαν ν’ ανατρέπονται! Ξαφνικά, όλα άρχισαν να παγώνουν! Σχολεία πανεπιστήμια, εκκλησίες, γραφεία, καταστήματα, εστιατόρια, καφετέριες, κ.λ.π., τα πάντα όλα κλειστά! Ανοιχτά, μόνο τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία! Η χώρα, σε απόλυτη καραντίνα, μέχρι νεωτέρας! Με την πολιτεία, να προτρέπει τους πολίτες, όλους μας, να μένουμε στο σπίτι σε μια προσπάθεια περιορισμού εξάπλωσης του φονικού ιού!
Οι ειδήσεις, όλες οι ειδήσεις, όλες τις ώρες – οι ειδήσεις των οκτώ έπαψαν να είναι ειδήσεις – σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρονται στον κορονοϊό! Αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τον θανατηφόρο ιό! Όλοι παρακολουθούμε καθηλωμένοι στα σπίτια μας τους αριθμούς των κρουσμάτων και των θυμάτων, εξ αιτίας της πανδημίας σε Ελλάδα κι εξωτερικό! Βλέπουμε κι ακούμε για τα μέτρα που παίρνει η Ελλάδα και οι άλλες χώρες για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, τις έρευνες της Ελλαδικής και παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για την ανακάλυψη του εμβολίου κατά του κορονοϊού, αλλά και τις επιπτώσεις που μπορεί να φέρει η νέα κατάσταση την οποία καλούμαστε όλοι ν’ αντιμετωπίσουμε. Αλήθεια, εκλεκτοί μου αναγνώστες, θυμόμαστε πως ήταν η ζωή μας πριν μας επισκεφτεί ο καταραμένος ιός;
Ο κορονοϊός, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι για όλους μας μια τεράστια, σκληρή κι επίπονη δοκιμασία! Δοκιμάζει σε προσωπικό επίπεδο τις αντοχές μας, την υπομονή μας, τις δυνάμεις μας, την καρτερικότητά μας, την αυτοπειθαρχία μας, την προσαρμοστικότητά μας στις ιδιόμορφες συνθήκες κι απαιτήσεις που δημιούργησε και πάνω απ’ όλα, την υγεία μας! Απ’ την άλλη μεριά, σε επίπεδο κράτους και κοινωνίας, δοκιμάζει το σύστημα υγείας, δοκιμάζει την ικανότητα διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων, τον βαθμό οργάνωσης του κράτους, τ’ αντανακλαστικά του, την ευαισθησία και φροντίδα σ’ όσους συνανθρώπους μας την έχουν ανάγκη αυτές τις δύσκολες στιγμές και φυσικά και κύρια στην οικονομία μας! Και εδώ, εκλεκτοί μου αναγνώστες, μπαίνει αβίαστα ένα μεγάλο και σημαντικό ερώτημα! Το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό θ’ ανταπεξέλθουμε – θα βγούμε δηλαδή λιγότερο λαβωμένοι, γιατί, για νικητές ούτε λόγος να γίνεται – και σε προσωπικό επίπεδο και σε επίπεδο κοινωνίας και κράτους, σ’ αυτή τη σκληρή, πρωτόγνωρη και πολυεπίπεδη καταστροφή που βιώνουμε λόγω του κορονοϊού! Το τέλος αυτής της επίπονης διαδρομής, έχει ακόμα μακρύ δρόμο και η έξοδος απ’ το εφιαλτικό τούνελ που έχουμε μπει, πέρα του ότι είναι σκοτεινή, φαντάζει κι δυσκολοδιάβατη! Ο Γολγοθάς που καλούμαστε ν’ ανέλθουμε, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν έχει τελειωμό! Γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να βγάζουμε από τώρα συμπεράσματα και ν’ απονέμουμε πρόωρα, είτε εύσημα, είτε επικρίσεις! Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι, και όπως όλα δείχνουν, δεν φτάσαμε ακόμα ούτε καν στη μέση αυτής της μακρόχρονης διαδρομής! Καλά θα κάνουν, λοιπόν, αυτοί που πιστεύουν ότι, σε προσωπικό επίπεδο θέλουν να δείχνουν πως είναι ατρόμητοι και σ’ όσους θέλουν να πιστεύουν πως είναι άτρωτοι και δεν θα τους αγγίξει ποτέ και τίποτε, να «κάτσουν στ’ αυγά τους!». Αλλά και σ’ όσους σπεύδουν, είτε να επικρίνουν το κράτος και την κυβέρνηση για οτιδήποτε κάνει για την αντιμετώπιση της πανδημίας, είτε να χαρακτηρίσουν άριστους κι αψεγάδιαστους τους οποιουσδήποτε χειρισμούς, να «κρατούν μικρό καλάθι!».
Και εξηγούμαι. Για τους μεν πρώτους, δηλαδή τους «ψευτοπαλληκαράδες», αυτούς δηλαδή που πιστεύουν ότι, ο κορονοϊός δεν τους αγγίζει και δεν τους αφορά, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, η άγνοια και η περιφρόνηση κινδύνου μπροστά σε μια τέτοια λαίλαπα, δεν είναι ένδειξη μαγκιάς, αλλά έλλειψη μετριότατου και στοιχειώδους βαθμού νοημοσύνης! Για τους δεύτερους δε, τους επικριτές δηλαδή των πάντων, αλλά και τους χειροκροτούντες τα πάντα, ότι η παρούσα συγκυρία δεν προσφέρεται για τον αντιπολιτευτικό οίστρο μας, να μας εξουσιάζει, αλλά ούτε και ώρα είναι, για να επενδύουμε σε πολιτικά και κομματικά οφέλη! Εδώ όμως, δεν μπορεί να μην καταγραφεί, ότι οφείλουμε όλοι μας, άπαντες , να δώσουμε τα εύσημα στην Κυβέρνηση, στην επιστημονική και ιατρική κοινότητα της χώρας μας, αλλά και συνολικά στην αντιπολίτευση – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων βέβαια – που λησμόνησαν για μια φορά ακόμη το καθήκον τους, απέναντι στην κοινωνία και την Πατρίδα! Και φυσικά, μιλάω για εκείνους τους πολιτικούς και τους πολιτικάντιδες αυτού του τόπου, των οποίων η σοβαρότητα και υπευθυνότητα, έχει δοκιμαστεί πλειστάκις εδώ και χρόνια και έχει πάρει απροβίβαστο, μετά επαίνου!
Μιλάω, βέβαια και για εκείνους τους πολίτες, που ελέω καραντίνας, αφιερώνουν ατέλειωτες ώρες μπροστά στους υπολογιστές τους και στα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης κι έχουν αποδοθεί σ’ ένα αγώνα δρόμου, για το ποιος ή ποια θα επικρίνει ή θα χειροκροτήσει περισσότερο την εξουσία, τοπική και κεντρική! Όλοι, έγιναν ειδικοί και κρίνουν και σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα, βυθισμένοι στους καναπέδες των σπιτιών τους! Βαθμολογούν κατά το δοκούν κι έχουν άποψη για όλα! Γράφοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ό, τι κατεβάζει η κούτρα τους, πιστεύοντας ταυτόχρονα, πως κάνουν το καθήκον τους ως ευαισθητοποιημένοι κι ενεργοί πολίτες! Άλλοι, βλέπουν συνομωσίες, κατασκευάζουν απίστευτες ιστορίες ίντριγκας και παρασκηνίου, άλλοι τοποθετούνται ευνοϊκά υπέρ του ενός ή άλλου μέτρου κι άλλοι μοιράζουν αβέρτα – κουβέρτα μπράβο και θεοποιούν αβασάνιστα πρόσωπα και καταστάσεις!
Το σίγουρο, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι ότι ο λογαριασμός της διαχείρισης της κρίσης απ’ όλους, θα έρθει πολύ αργότερα, γι’ αυτό, όπως προανέφερα, καλό είναι, όλοι, να κρατάμε μικρό καλάθι! Για τα υπόλοιπα, ας περιμένουμε να ξεπεράσουμε με το καλό και όσο ανώδυνα γίνεται πρώτα την οδυνηρή δοκιμασία που περνάμε και μετά έχουμε καιρό … …
Μέχρι τότε, «ο Θεός να βάλει το χέρι του» κι επειδή οι ευχές γεννούν κι ελπίδες, αγαπητοί μου αναγνώστες, σας εύχομαι από καρδιάς, Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά και υγεία σε όλους μας, είτε μένουμε στο σπίτι, είτε είμαστε εκτός!
