Ποίημα αναγνώστη μας.
Πόνος αβάσταχτος, πικρός
το σπίτι σου όταν χάνεις
για αυτό που δουλευες σκληρά,
κ΄όνειρα είχες κάνει.
Με όνειρα ξεκίνησες
χαρά και προσμονή
και με λαχτάρα έβλεπες
στο έργο σου ζωή.
Αυτό που τόσο αγάπησες
που πόθησες να φτιάξεις
να ζήσεις ήσυχα κι απλά
εκεί, για να γεράσεις.
Μα όνειρο ήταν τελικά
που καποιοι σου το κλέψαν
και τη ζωή σου διέλυσαν
βίαια στην ληστέψαν.
Σου γκρέμισαν τα όνειρα
σου πήραν τη χαρά σου,
σε άφησαν μονάχο σου,
σου πήραν την καρδιά σου.
Εσείς που όλοι είσαστε μαζί στην εξουσία
και αποφασίσατε για εμάς
αυτή τη λεηλασία
σας εύχομαι από καρδιάς
Τον πόνο που έχω νιώσει
να τον νοιώσετε διπλό,
κανείς να μην σας δώσει
ούτε αγάπη ούτε χαρά
παρά μονάχα πίκρες
να έχετε για συντροφιά
τις μέρες και τις νύχτες.
Β.Ν.Π.
