Γράφει ο Ανδρέας Σταύρακας “Κόκορος”.
Τα πρωινά τις Κυριακές ανεβαίνω στο χωριό μου την Καρυά ,εκτός από τις Κυριακές εκείνες που τυχαίνει να έχω κάποιες πολύ σημαντικές υποχρεώσεις .
Κάθομαι με τους χωριανούς μου και αναπολούμε τις καλές και τις κακές εποχές που έχουμε περάσει στη μακρινή διαδρομή της ζωής .
Την περασμένη Κυριακή που ανέβηκα στο χωριό μου, πέτυχα σε μια πολύ σημαντική εκδήλωση .Ήταν το σχολικό παζάρι των μικρών μαθητών του σχολείου .Τα παιδάκια είχαν φτιάξει μερικά ωραία χειροτεχνήματα και γλυκά με τα χεράκια τους τα οποία πουλούσαν. Συγχάρηκα τα παιδιά , τους δασκάλους και τους ανθρώπους του «ΑΠΟΛΛΩΝΑ» που διοργάνωσαν αυτή την ωραία εκδήλωση .Ομολογώ πως συγκινήθηκα διπλά γιατί θυμήθηκα τα σχολικά μου χρόνια, στην ίδια ακριβώς αίθουσα πρίν φτιαχτεί το δημοτικό σχολείο που στεγάζεται σήμερα ο «ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ» .
Έπειτα κάθισα κάμποση ώρα με τους εκλεκτούς συχωριανούς μου ,που είχαν διάφορα εδέσματα και μαύρο μπρούσκο υπέροχο κρασί .
Δυστυχώς όμως τη μέρα εκείνη που τα δικά μας παιδιά χαιρόντουσαν ανέμελα στην τρυφερή τους ηλικία την γιορτή του σχολείου τους ,κάποια άλλα παιδιά στη δική τους ηλικία στην άλλη άκρη του πλανήτη αντί για γιορτή δέχονταν τις σφαίρες από τα όπλα κάποιου τρελού ,τελειώνοντας τη χαρά και τα όνειρά τους .Όπως επίσης και κάποια άλλα παιδιά που πάλευαν με τα κύματα για μια καλύτερη ζωή ,την βρήκαν στο βυθό της θάλασσας στις ακτές της Λέσβου. Αυτά δυστυχώς είναι τα παιχνίδια της μοίρας και των ανθρώπων .
Φεύγοντας αγόρασα μερικά από τα εμπορεύματα των παιδιών και κατηφόρισα προς την πλατεία. Εκεί στη λιθιά του Κοψιδά μια γερόντισσα ακουμπισμένη μονολογούσε ψιθυριστά ,που μόλις ακούγονταν και έλεγε :
Το θησαυροφυλάκιο είναι η παιδεία αυτών των παιδιών και όχι οι τράπεζες στην Ελβετία.
18/ 12/ 2012
Α Ι Σ Κόκορος
