Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Ένα «μανιφέστο» προς τον εφησυχασμένο κι απαθή δημότη – πολίτη, που δεν έχει καταλάβει ακόμη τη δύναμή του για ν’ αντιδράσει σ’ ότι τον αφορά και καθορίζει το παρόν και το μέλλον του!
Ένα «μανιφέστο», που απευθύνεται σ’ όλους μας και μας αφορά όλους, όπου κι αν είμαστε, όπου κι αν βρισκόμαστε!
Άκου φίλε δημότη, φίλε πολίτη της Λευκάδας και των νησιών της, δεν είσαι παρακατιανός, είσαι Άνθρωπος με Α κεφαλαίο και μ’ αξιοπρέπεια … κι οφείλεις να διεκδικείς το δίκιο σου και το νόμιμο … και ν’ απαιτείς απ’ την οποιαδήποτε εξουσία να σε σέβεται!
Δυστυχώς, έχεις μάθει να ζεις με ψέματα, ανέχεσαι να σε κοροϊδεύουν συνεχώς, φέρεσαι δουλικά και τάχεις αφήσει όλα στη «μοίρα» τους!
Δεν ξέρεις ή μάλλον ξεχνάς εύκολα, δημότη – πολίτη, ότι ο Δήμος φτιάχτηκε για σένα, παρά τα όσα σου λένε οι κομματικοί κόλακες, οι ημέτεροι και διορισμένοι! Δεν ξέρεις ή μάλλον το προσπερνάς γιατί δεν σου αρέσουν οι ευθύνες, ότι είσαι μια μικρή μονάδα μιας μυρμηγκοφωλιάς, μια κουκίδα στο ψηφιδωτό που ονομάζουμε κοινωνία κι ανθρωπότητα! Μια κουκίδα, όμως, που έχει αποστολή να λάμπει κι όχι να τρεμοπαίζει …από φόβο και ιδιοτέλεια …
Άκου δημότη – πολίτη, παρασύρεσαι απ’ τις σειρήνες της ευδαιμονίας, του εύκολου κέρδους, του φιλοτομαρισμού, τις εύκολες κι ανέξοδες κομματικές – πελατειακές υποσχέσεις που σου προσφέρουν οι πολιτικάντηδες κάθε εποχής, αφήνεσαι και δεν αντιδράς …
Άκου δημότη – πολίτη, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να καθορίζεις τη ζωή σου, ν’ ασκείς εξουσία πάνω στη Γη των Πατεράδων σου … γι αυτή, αγωνίστηκαν και πολέμησαν ο προπάππος σου, ο παππούς σου κι ίσως κι ο πατέρας σου … αγωνίστηκαν και πολέμησαν για να μπορείς εσύ να ζεις λεύτερα, να ζεις και να καθορίζεις τη ζωή σου μέσα στα όρια της ποτισμένης με αίμα αυτής γης! Τη γη αυτή, την κληρονόμησες απ’ τους προγόνους σου κι οφείλεις να κάνεις κι εσύ το χρέος σου …
Άκου δημότη – πολίτη, δεν κατάλαβες ότι η αποχή σου απ’ τα κοινά γιγαντώνει την κάθε εξουσία απ’ όπου κι αν αυτή εκπορεύεται … η δική σου απουσία γίνεται το «άλλοθι» της κάθε εξουσίας … η δική σου αδράνεια και μη συμμετοχή στα κοινά δίνει δύναμη και φωνή στις μετριότητες και στους ανίκανους εξουσιαστές σου … στο τέλος, η δική σου απάθεια θα φέρει σίγουρα και την καταστροφή σου!
Αποφάσισε, επιτέλους, δημότη –πολίτη, να βγεις απ’ το τέλμα της απάθειας και της μιζέριας! Πάψε να νιώθεις αδύναμος, απογοητευμένος και δυστυχισμένος! Η σημερινή παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία της βρωμιάς, του ψέματος και της κονόμας, προσπαθεί να επιβάλλει τη φίμωσή σου! Γι αυτό, βγες στο προσκήνιο, βγες μπροστά και στάσου στο φως, στην ίδια τη ζωή σου! Αγωνίσου, διεκδίκησε και πάλεψε!
Άκου δημότη – πολίτη, το γνωρίζεις, αλλά μπορεί για κάποιους δικούς σου λόγους να το ξέχασες … να ξέχασες πως πρώτοι οι Έλληνες, πρώτος εσύ ανακάλυψες το «φάρμακο» για να γίνεις καλά, για να βγεις απ’ το λήθαργο, τη δουλικότητα και την αδράνεια που έχεις πέσει … κι αυτό το «φάρμακο» λέγεται Δημοκρατία! Η αληθινή δημοκρατία, δεν χρησιμοποιεί επιθετικούς προσδιορισμούς! Δεν ξέρεις ή ξέχασες, ότι η δημοκρατία προϋποθέτει ισηγορία, ισονομία και ισοπολιτεία!
Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούν να γίνουν κι εσύ μπορείς να κάνεις!
Άκου δημότη – πολίτη, βάλε ένα φρένο, βάλε ένα τέλος, σ’ αυτούς που με το «έτσι θέλω», θέλουν να σου επιβάλλουν την υποτέλεια, και τον φόβο στην καθημερινότητά σου! Μην είσαι δειλός και μην κρύβεσαι πίσω από φτηνές δικαιολογίες, μην λυγάς στο γεγονός ότι οι πρωτοβουλίες και δράσεις σου θα πάνε χαμένες!
Δημότη – πολίτη, βγες μπροστά, στάσου στο φως και πάρε θέση στο δρόμο της πάλης και του αγώνα. Αγωνίσου απ’ το δικό σου μετερίζι, ως άνθρωπος – δημότης – πολίτης, που έχει δικαιώματα κι όχι μόνο υποχρεώσεις! Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος! Με τιμή κι αξιοπρέπεια όμως!!!
