ΟΙ ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Λερναία Ύδρα ή Γόρδιος Δεσμός;
Του Σωτήρη Κων. Κάτσενου, Δημοσιογράφου
Τα «Νέα της Λευκάδας» και ο υπογράφων, στο φύλλο της εφημερίδας 1630/19-3-2021 με τίτλο «Δασικοί Χάρτες στην Ελλάδα, τα Ιόνια Νησιά και τη Λευκάδα», ανοίξαμε το θέμα των Δασικών Χαρτών δίνοντας τροφή για συζήτηση. Με μια εκτενή, όσο και ουσιαστική αρθρογραφία – παρέμβαση, ο συμπατριώτης μας Περιβαλλοντολόγος – Μηχανικός, κ. Γεώργιος Θερμός, κατέγραψε με αναλυτικό αλλά και πρακτικό τρόπο το ζήτημα των Δασικών Χαρτών στη χώρα μας και ιδιαίτερα όσον αφορά τα Ιόνια Νησιά και τη Λευκάδα.
Με το σημερινό σημείωμά μου, επιχειρώ να φωτίσω κάποιες «σκοτεινές», όσο κι αθέατες πλευρές, που αφορούν το θέμα των Δασικών Χαρτών στη Χώρα μας και το οποίο ανάγεται στο μακρινό 1945 για την Ελλάδα και 1946 για τη Λευκάδα. Από το επίσης μακρινό 1975 μέχρι και τις μέρες μας, έχουν εκδοθεί και δημοσιευτεί αρκετοί νόμοι και Π.Δ., δεκάδες τροποποιητικές διατάξεις, εγκύκλιοι, αποφάσεις, γνωμοδοτήσεις και χρονικές παρατάσεις προθεσμιών, χωρίς να έχουν λυθεί όμως, τα έως τώρα άλυτα προβλήματα, πολλά εκ των οποίων δημιούργησε αυτή η ίδια η πολυνομία.
Στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», όπου ζούμε, όλα τα πράγματα, σημαντικά ή όχι, γίνονται στο γόνατο και με οδηγό την ανευθυνότητα, την προχειρότητα τα μικρομεγάλα συμφέροντα και το «άρπα κόλλα!!!». Στη χώρα «του περίπου», του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και του «όσα έρθουν κι όσα πάνε», πρώτα νομοθετούμε κι αποφασίζουμε και μετά διαβουλευόμαστε και συζητάμε!
Συγκεκριμένα και όσον αφορά το θέμα με τους δασικούς χάρτες, αντί να γίνουν συζητήσεις στις προπαρασκευαστικές επιτροπές του αρμόδιου υπουργείου, των συναρμόδιων υπουργείων και της Βουλής για το νομοσχέδιο, να διορθωθούν προϋπάρχοντα σφάλματα και παραλείψεις, ν’ ακουστούν οι φωνές θεσμικών προσώπων, φορέων αλλά και των ιδιωτών – ιδιοκτητών, κοτσάρουμε ένα νόμο ή μια διάταξη και πιστεύουμε πως καθαρίσαμε! «Αμ πως!», που θάλεγε κι ο μακαρίτης ο Κώστας Χατζηχρήστος! Αγαπητοί μου αναγνώστες, «εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε – γέλασε!». Εδώ «όλα τα σφάζουμε κι όλα τα μαχαιρώνουμε». Εδώ, πρώτα νομοθετούμε και μετά τρέχουμε να «σβήσουμε τις φωτιές που ανάψαμε».
«Από τον Άννα στον Καϊάφα!»
Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα – ξεκινώντας από το μακρινό 1945! Και τι διαπιστώνουμε, εκλεκτοί μου αναγνώστες; Διαπιστώνουμε την προχειρότητα και την έλλειψη σχεδιασμού από το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος, με όποια ονοματολογία κι αν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Παράλληλα, διαπιστώνουμε ότι οι αλλεπάλληλες τροποποιητικές διατάξεις και η πληθώρα εκδοθεισών εγκυκλίων καταδεικνύουν τη δυσκολία εφαρμογής και υλοποίησης της ισχύουσας νομοθεσίας, έτσι όπως ισχύει και με το τρόπο τον οποίο καλείται ο κάθε Έλληνας πολίτης να υπακούσει σ’ αυτή. Με αποτέλεσμα, να έχει προκληθεί μια άνευ προηγουμένου κοινωνική αναταραχή και μια μεγάλη ανησυχία στους πολίτες, οι οποίοι σύρονται σε Δασαρχεία, σε Περιφέρειες, σε Δήμους, σε δικηγόρους, σε πολιτικούς μηχανικούς, σε τοπογράφους μηχανικούς και σε συμβολαιογράφους, προκειμένου να ενημερωθούν και να αρχίσουν τις διαδικασίες που τους αφορούν. Οι αρμόδιοι, υποτίθεται, φορείς παρέπεμπαν και παραπέμπουν τους πολίτες, ακόμα και τώρα, από τον «Άννα στον Καϊάφα», αφού κι αυτοί οι ίδιοι έχουν μπερδευτεί με την προχειρότητα και τον ερασιτεχνικό τρόπο που αντιμετωπίζουν η Πολιτεία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις το σοβαρό, όσο και πολύπλοκο αυτό ζήτημα.
Μάλιστα, ένεκα αυτής της έλλειψης οργάνωσης και σχεδιασμού του υπουργείου πάνω στο ζήτημα των δασικών χαρτών, παρατηρείται, διαχρονικά κι έντονα, μεγάλο ποσοστό αποχής κι άρνησης των πολιτών να ξεκινήσουν τις διαδικασίες συμπλήρωσης των δικών τους αγροτεμαχίων στους δασικούς χάρτες.
Αν μάλιστα, προστεθούν σ’ αυτή την άρνηση, τα σπουδαία νομικά προβλήματα της ισχύουσας νομοθεσίας, η δαιδαλώδης ταλαιπωρία των όσων ξεκίνησαν ή θα ξεκινήσουν τις πολύπλοκες διαδικασίες, οι συνεχείς τροποποιήσεις και οι χρονικές παρατάσεις, οδηγείται ο καθένας στο λογικό συμπέρασμα, ότι αυτή η νομοθεσία για τους Δασικούς Χάρτες βρίθει εφαρμογής και νομιμότητας!
Σήμερα, η κοινωνία βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό. Δεν της έφτανε το γεγονός ότι ταλαιπωρήθηκε και εξακολουθεί να ταλαιπωρείται απ’ το αμαρτωλό Κτηματολόγιο, με ευθύνη του αρμόδιου υπουργείου και της Πολιτείας, πάντα, τώρα με τους Δασικούς Χάρτες έρχεται να προστεθεί ένας ακόμα πονοκέφαλος, και μάλιστα, εν μέσω της πανδημίας!!! Τα 200 χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους, δεν γίνεται να τα συμπεριλάβουν σε δίμηνες ή ενός χρόνου προθεσμίες στους δασικούς χάρτες! Ας σημειωθεί, ότι μεγάλη μερίδα των πολιτών αδυνατεί να τακτοποιήσει τα αγροτεμάχιά τους, διότι δεν υπάρχουν πλέον διαθέσιμοι πολιτικοί μηχανικοί, καθώς οι υπάρχοντες δεν επαρκούν για να φέρουν σε πέρας το μεγάλο όγκο εργασίας που έχει δημιουργηθεί. Επιπλέον, το κόστος των αντιρρήσεων και της μετέπειτα εξαγοράς είναι δυσανάλογο με την σημερινή αξία των αγροτεμαχίων!
Συνοψίζοντας, τα κόστη εργασίας των πολιτικών μηχανικών, τοπογράφων μηχανικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων, αντιρρήσεων, παραβόλων, εξαγοράς και ενστάσεων, οδηγείται ο καθένας, αβίαστα, στο συμπέρασμα ότι ο μοναδικός, θεμελιώδης και βασικός λόγος και ρόλος της ισχύουσας νομοθεσίας είναι ο εισπρακτικός της χαρακτήρας, αδιαφορώντας για την οικονομική αφαίμαξη του ελληνικού λαού! Το αρμόδιο υπουργείο, τα συναρμόδια υπουργεία μαζί με την κυβέρνηση, είναι αποκλειστικά υπεύθυνα για αυτή την, άνευ προηγουμένου, απρόκλητη και αναιτιολόγητη διατάραξη της κοινωνικής συνοχής και της αναταραχής που έχει προκαλέσει στους πολίτες και δη στον αγρότη, ο οποίος καλείται να εξαγοράσει τα χωράφια που είχε ήδη κατά το παρελθόν αγοράσει δύο και τρεις φορές!!!
Γενικότερα για τους Δασικούς Χάρτες στην Ελλάδα και ειδικότερα για τους Δασικούς Χάρτες στα Ιόνια Νησιά και δη στη Λευκάδα, καλείται το αρμόδιο υπουργείο και η Κυβέρνηση, να πάρουν άμεσες αποφάσεις. Να προβούν, δηλαδή, στην απαραίτητη εκείνη νομοθετική ρύθμιση η οποία θα «παγώνει» τις συνέπειες που προκύπτουν από την ανάρτηση των δασικών χαρτών για την έκδοση οικοδομικών αδειών, μεταβιβάσεων κ.λ.π., και να γίνει έλεγχος για το πώς έχουν δηλωθεί στο Κτηματολόγιο οι εκτάσεις που απεικονίζονται ως δάση ή δασικές στους χάρτες αυτούς. Πρέπει να γίνει σαφές, προς κάθε κατεύθυνση, ότι Κτηματολόγιο και Δασικοί Χάρτες είναι ένα και το αυτό. Είναι ενιαία και «πάνε» μαζί. Τα όποια προβλήματα, πρέπει να λυθούν ταυτόχρονα και εφαρμόζοντας επιτέλους τους νόμους του κράτους.
Συμπερασματικά, πρέπει η ισχύουσα νομοθεσία που αφορά την κύρωση των Δασικών Χαρτών, όπως ισχύει και εφαρμόζεται να ακυρωθεί ή να τροποποιηθεί θεμελιωδώς, γιατί είναι κοινωνικά ανεφάρμοστη, αποτελεσματικά απρόσφορη και μη αποδεκτή απ’ τους πολίτες, καθώς προσβάλει αγαθά και αρχές. Τόσο απλά!
ΠΗΓΗ: «Τα Νέα της Λευκάδας»
