Γράφει η Ουρανία Ραυτοπούλου.
Κατάφερα, επιτέλους να επισκεφθώ το λαογραφικό μουσείο στον Κάβαλο. Είχα μάθει ότι κάτι πολύ καλό είχε στηθεί εκεί, αλλά η πραγματικότητα ήταν ανώτερη κάθε προσδοκίας μου. Τόσος πολύς πλούτος από τη ζωή της Λευκάδας που χάνεται, τόσα επαγγέλματα που έχουν εξαφανιστεί, αναβιώνονται με πλήθος εργαλεία!!!! Και, τύχη αγαθή, ο Κυρ Αντρέας Λάζαρης παρών, να μας ξεναγεί, να εξηγεί με γνώση και σεβασμό τη χρήση, να μας βάζει στο κλίμα της εποχής, να ζωντανεύει παραστατικά τους βιοτέχνες εκείνων των καιρών…. Είναι ολοφάνερη η άδολη αγάπη του για τον τόπο του, για τον τόπο μας και η προσπάθειά του να διασώσει την παράδοση. Χίλιες φορές μπράβο του!
Όταν με έκπληξη παρατηρήσαμε ” Γιατί Κοντομίχειο Λαογραφικό Μουσείο;» με πλατύ χαμόγελο μας απάντησε : «Το μουσείο να βλέπετε, τα άλλα δεν έχουν σημασία…» Ο μπάρμπα Αντρέας μας ….. καυχήθηκε ότι είναι τελειόφοιτος της πρώτης δημοτικού. Ίσως να μην αντιλαμβάνεται πλήρως το νόημα της πινακίδας ” Εμπνευστής και δωρητής Ανδρέας Λάζαρης ” . Εμείς οι γραμματισμένοι όμως αναρωτιόμαστε : ο ΙΔΡΥΤΗΣ ποιος είναι;…..
Τελικά όλα είναι θέμα παιδείας και σίγουρα οι εμπνευστές αυτών των ασχημοτήτων δεν την διαθέτουν. Ο Πανταζής ο Κοντομίχης δεν έχει ανάγκη να σφετεριστεί κανενός το έργο για να καταξιωθεί και να μνημονεύεται. Και αν κάποιοι ….επαΐοντες δεν τον σέβονται, οι δικοί του οφείλουν να απαιτήσουν σεβασμό. Αδικείται όταν σχολιάζουμε το όνομά του αναφερόμενοι σε κάτι που δεν του ανήκει. Το αλσάκι που περιβάλλει το χώρο του σχολείου-μουσείου θα μπορούσε να ονομαστεί ” Άλσος Πανταζή Κοντομίχη” για να τιμηθεί ο άξιος συντοπίτης. Και το Λαογραφικό Μουσείο ” Ανδρέας Λάζαρης” προς τιμήν του αγράμματου, αλλά τόσο βαθειά μορφωμένου μπάρμπα Αντρέα, που επίσης έχει αδικηθεί κατάφωρα. Και στους δύο αξίζει αποκατάσταση.
Ουρανία Ραυτοπούλου
Συνταξιούχος
