Μεσημέρι Σαββάτου 17 Δεκεμβρίου 2016. Η μέρα ηλιόλουστη, το κρύο όμως τσουχτερό. Ξεκινάμε με προορισμό τη Δαύλεια, αφετηρία μας για την ανάβαση της επόμενης μέρας στα Μαύρα Λιθάρια του Παρνασσού. Ορειβάτες από Πρέβεζα, Λευκάδα, Βόνιτσα και Γιάννενα με πλήρη χειμερινό εξοπλισμό απαρτίζουν την ορειβατική μας ομάδα με αρχηγό τον δυναμικό, οργανωτικό και αεικίνητο Νίκο Βάγια.
Ακολουθώντας τη διαδρομή από Ναύπακτο-Ιτέα και μέσω Δεσφίνας φτάνουμε σούρουπο στη Δαύλεια, όπου μας υποδέχονται στον φιλόξενο ξενώνα. Οι πιο τολμηροί και παρά την υπό το μηδέν θερμοκρασία διανυκτερεύουμε σε σκηνές.
Με το πρώτο φως της μέρας, αναχωρούμε οδικώς με κατεύθυνση τη μονή Ιερουσαλήμ στα 700 μ. υψόμετρο. Το τοπίο γύρω μας χιονισμένο και ο δρόμος επίσης. Έτσι γύρω στις 8.00 π.μ. αρχίζουμε την ανάβαση απευθείας στο χιόνι ακολουθώντας σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ξεκινά από τον περίβολο της Μονής και ανεβαίνει ομαλά μέσα από ελατοδάσος. Λίγο πριν την έξοδο από το δάσος το μονοπάτι κλείνει και διασχίζουμε, μέχρι να βρούμε τη συνέχειά του, αρχικά μια ομαλή και πλατιά ρεματιά και στη συνέχεια κινούμαστε για λίγο στην απέναντι πλαγιά. Σύντομα η σήμανση του μονοπατιού 022 γίνεται και πάλι εμφανής, ενώ εμείς αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε γυμνό πλέον πεδίο με καλή ποιότητα χιονιού με κατεύθυνση Β-ΒΔ με στόχο την κορυφογραμμή.
Ο καιρός είναι πολύ καλός, ένας καταγάλανος ουρανός σε ένα κατάλευκο τοπίο. Μικρές ριπές αέρα μας υποδέχονται σε κάποια σημεία, ενώ κατά τόπους έχουν συσσωρευτεί μεγάλες ποσότητες χιονιού που προσπαθούμε να τις αποφεύγουμε. Από τα 1800 μ. και μετά η ανάβαση γίνεται απαιτητική, εξαιτίας της απότομης κλίσης της πλαγιάς. Κατά διαστήματα διασχίζουμε σημεία παγωμένα, ιδιαίτερα πάνω σε πέτρες.
Η ομάδα έχει συνοχή και καλό ρυθμό, αφήνοντας ένα ίχνος φιδιού πάνω στο χιόνι. Ακολουθούμε τα βήματα που ανοίγουν οι πρώτοι, για να μη βουλιάζουμε στο χιόνι και σιγά-σιγά, καθώς τα παγωμένα σημεία γίνονται περισσότερα, φοράμε τα κραμπόν.
Φτάνοντας στην κορυφογραμμή τραβερσάρουμε προς τα ΒΑ. Γύρω στις 2 μ.μ. έχουμε ανέβει πλέον στην κορυφή Μαύρα Λιθάρια (2335 μ.) που μας προσφέρει μια καταπληκτική θέα μέχρι τα βάθη του ορίζοντα. Ο ήλιος λάμπει, η παγωνιά απόλυτη ενισχύεται και από τον δυνατό αέρα.
Περιτριγυριζόμαστε από χιονισμένες κορυφές όσο βλέπει το μάτι μας. Απέναντί μας στα ΒΑ η Λιάκουρα (2457 μ.), η ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού. Στο βάθος στα Β ο Όλυμπος, το Πήλιο, η Όθρυς. Στα Α διαγράφεται όλη η Εύβοια και η ψηλότερη κορυφή της η Δίφρη. Στα Ν οι χιονισμένες κορυφές της Πελοποννήσου, η Ζήρεια, ο Χελμός, το Παναχαϊκό. Κι αυτό το πανόραμα γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό από τη θέα της θάλασσας. Κάτω από τον ήλιο αστράφτει ο Παγασητικός, ο Μαλιακός, ο Ευβοϊκός και ο Κορινθιακός κόλπος.
Η μέρα, όμως, είναι πολύ μικρή και πρέπει να επιστρέψουμε εγκαίρως. Οι φωτογραφίες μας έχουν αποτυπώσει ένα μικρό μέρος αυτού του υπέροχου τοπίου. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή και με γρηγορότερο ρυθμό αρχίζουμε την κατάβαση. Φτάνουμε στη μονή Ιερουσαλήμ την ώρα που ο ήλιος δύει και αρχίζει να σκοτεινιάζει. Ταχτοποιούμε τον εξοπλισμό μας στο λεωφορείο με τους φακούς κεφαλής. Αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής. Αισίως, τα μεσάνυχτα έχουμε φτάσει Πρέβεζα. Είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια από τις πολύ ωραίες αναβάσεις του ΕΟΣ Πρέβεζας που άξιζε τον κόπο και την οποία βοήθησαν οι εξαιρετικές καιρικές συνθήκες.
Ευχαριστίες σε όλους τους διοργανωτές και στον αρχηγό της ανάβασης για την επιλογή αυτής της εξόρμησης και την υλοποίησή της.
Χρόνια Πολλά σε όλους και πάντα ψηλότερα.
Αγγέλα Χατζηαθανασίου
