Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ζουν δίπλα μας. Ίσως και να τους χαιρετάμε. Δεν είναι μόνο ανιστόρητοι όταν ρωτούν ποιος ήταν ο Λάκης Σάντας και αν πάτησε ποτέ το πόδι του στη Λευκάδα. Δεν είναι μόνο γελοίοι όταν εκφράζουν την αμάθεια τους δημοσίως. Είναι και επικίνδυνοι.
Η σπασμένη μαρμάρινη πλάκα στην πλατεία των Πηγαδισάνων μένει να μας υπενθυμίζει ότι ο Έλληνας δεν διάβασε ιστορία, δεν σέβεται τους προγόνους που αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, μαγαρίζει το δημόσιο χώρο που ανήκει σε όλους. Και είναι ο ίδιος που με την πρώτη ευκαιρία θα κρίνει αυστηρά όποιον προσφέρει στον τόπο του, που θα καταφερθεί εναντίον εκείνου που θα πιστέψει ότι του προσβάλλει το εθνικό και θρησκευτικό αίσθημα, εκείνο που πρώτος προσβάλλει με τη συμπεριφορά και τη στάση ζωής του.
Η κενότητα των ανθρώπων χτίζει την κενότητα των ημερών ισοπεδώνοντας αξίες και εγκαθιδρύοντας ένα μέλλον σκοτεινό.
Ο Λάκης (Απόστολος) Σάντας (22 Φεβρουαρίου 1922 – 30 Απριλίου 2011) ήταν Έλληνας αντιστασιακός που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη τη νύχτα της 30ής προς 31 Μαΐου 1941.
Ο Λάκης Σάντας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1922, όπου τότε υπηρετούσε ο πατέρας του ως δημόσιος υπάλληλος. Ο πατέρας του κατάγονταν από το χωριό Πηγαδισάνοι της Λευκάδας, και η μητέρα του από την Βυτίνα Αρκαδίας.Το 1934, η οικογένεια Σάντα εγκαθίσταται στην Αθήνα.
Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και αμέσως μετά εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα αποφοιτήσει μετά την απελευθέρωση. Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941 θα κατεβάσει μαζί με το φίλο του Μανώλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης και θα την κρύψει στο πηγάδι που οι αρχαίοι τάιζαν τον Εριχθόνιο, όπου και βρίσκεται θαμμένη ακόμα. Το 1942 εντάσσεται στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και λίγο αργότερα στην Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ). Το 1943 βγαίνει στο βουνό με τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ). Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, τη Φθιώτιδα και την Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία. Το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια, απ’ όπου το 1948 στέλνεται στη Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου έζησε για το υπόλοιπο της ζωής του.
Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 2011.
Δείτε περισσότερα [εδώ]
