ΑΡΘΡΟ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Του Δρ. Ξενοφώντα Βεργίνη
«Η Ελληνική Οικονομία στο τέλος του 2021 και πριν το 2022!»
Είναι γεγονός ότι η χώρα μας στα δύο (2) τελευταία χρόνια, έχει σημειώσει πρόοδο σε πολλούς τομείς και δραστηριότητες, εσωτερικά αλλά και ως προς τις δεσμεύσεις της προς τρίτους. Δεν χωράει αμφισβήτηση από κανέναν ότι εσωτερικά υπάρχει μια σύγχρονη αντίληψη, οργανωτικά και διαχειριστικά, σε πολλά από τα θέματα που αφορούν τη χρήση νέων τεχνολογιών και νέων θεσμών. Όπως, επίσης, η αποκατάσταση και προαγωγή της αξιοπιστίας της χώρας στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. Και αυτά επιτεύχθηκαν με ένα συστηματικό τρόπο που έχει συνέπεια και συνέχεια. Το επίτευγμα αυτό το αποδέχονται και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και η διεθνής διπλωματία.
Η πρόοδος αυτή παρατηρείται και στην οικονομία γενικά και ειδικότερα σε ορισμένους τομείς, όπως η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας (βλέπε 2019 – δεύτερο εξάμηνο και πρώτους μήνες του 2020). Η ανάκαμψη αυτή έγινε σαφής το 2021 και φαίνεται να ενταθεί και στο 2022. Πράγματι το επίπεδο των επενδύσεων αυξήθηκε, ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών εντός και εκτός της χώρας πολλαπλασιάστηκε και η ανεργία μειώθηκε, ενώ έχει αποκατασταθεί ένα κλίμα πολιτικής και επενδυτικής δραστηριότητας. Αποτέλεσμα αυτής της πορείας ήταν το αυξημένο ποσοστό ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας που μετριέται με ποσοστό αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ειδικότερα στο προτελευταίο τρίμηνο (8-9%). Στην κατεύθυνση αυτή συνέβαλε η χρήση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, που βοήθησε στη χρηματοδότηση πρόσθετων επενδύσεων και οικονομικής ενίσχυσης επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Και όλα αυτά επιτεύχθηκαν μέσα σ’ ένα κλίμα αναταραχής και αβεβαιότητας που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί η ΠΑΝΔΗΜΙΑ.
Όλα τα ανωτέρω δημιούργησαν ένα κλίμα αισιοδοξίας και μεγάλωσαν τις προσδοκίες επιχειρήσεων, νοικοκυριών και καταναλωτών.
Όμως, η αισιοδοξία αυτή κινδυνεύει από δύο βασικούς παράγοντες που αφορούν το τέταρτο (4ο) κύμα της Πανδημίας Covid-19 και την ακρίβεια που ενέσκηψε κυρίως στο τελευταίο δίμηνο του 2021. Και οι δύο αυτοί παράγοντες μαζί και ο καθένας χωριστά θα προκαλέσουν τελικά αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στο σύνολο την κοινωνία. Οι επιπτώσεις από την Πανδημία απειλούν τον κοινωνικό ιστό της υγειονομικής Πρόνοιας, της νοσηλευτικής ικανότητας του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και της ψυχολογικής αντοχής του πληθυσμού.
Από το άλλο μέρος, η ακρίβεια αποδυναμώνει περαιτέρω και μάλιστα επικινδύνως την ήδη χαμηλή αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, λόγω αύξησης των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών, με αποτέλεσμα η ζήτηση να μειώνεται, η φτώχεια να επεκτείνεται και οι επιχειρήσεις να αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αναγκαία παραγωγή προσφοράς αγαθών, λόγω του αυξανόμενου κόστους αγοράς πρώτων υλών και υπηρεσιών που σπρώχνουν τις τιμές σε επίπεδα απρόσιτα για τους καταναλωτές. Παράλληλα, οι αυξήσεις στο κόστος παραγωγής, λόγω αυξημένων τιμών σε πρώτες ύλες, σε ενέργεια, (ηλεκτρικό, φυσικό αέριο, πετρελαιοειδή), σε κόστος μεταφοράς κ.λ.π. θα οδηγήσουν πολλές, ιδιαίτερα μικρές επιχειρήσεις, σε μείωση της παραγωγής ή και κλείσιμο, αφού ούτε επαρκή ρευστότητα θα διαθέτουν, ούτε και τα προϊόντα τους θα μπορούν να πουλήσουν σε τιμές που θα καλύπτουν το κόστος τους. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει, χωρίς αμφιβολία, σε μείωση του επιπέδου απασχόλησης, άρα και σε αύξηση της ανεργίας, ενώ θα μειώνεται και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και βέβαια η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, με τελικό αποτέλεσμα την περαιτέρω φτωχοποίηση πολιτών και νοικοκυριών.
Αν παράλληλα, λάβει κανείς υπόψη του ότι η χώρα μας εξακολουθεί να έχει σχεδόν την πρωτιά ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των οικονομικών συναλλαγών θα πέσουν στα θολά νερά της χαμηλής ρευστότητας ζήτησης και σίγουρα στα δίχτυα της αφερεγγυότητας.
Στις συνθήκες αυτές, επικρατούν το παραεμπόριο, η νοθεία, η απατεωνιά και οι πλειστηριασμοί, ενώ πολλαπλασιάζονται οι δικαστικές διαμάχες με ό,τι αυτό συνεπάγεται οικονομικά και κοινωνικά.
Ας μη ξεχνάμε ότι μέχρι σήμερα ένα στα τρία νοικοκυριά δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις βασικές του ανάγκες και αυτό πριν ενσκήψει η ακρίβεια! Σκεφτείτε μετά! Το γεγονός αυτό δημιουργεί μεγαλύτερο κενό μεταξύ των ελληνικών νοικοκυριών και των αντίστοιχων των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δυστυχώς η κατάσταση κρίνεται ακόμα κρισιμότερη αν κανείς αναλογιστεί ότι η χώρα μας έχει το υψηλότερο έλλειμμα ανάμεσα στις χώρες της ζώνης του ευρώ, σε όρους (σε ποσοστό) Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, με τελευταία τη Μάλτα! Το 2020 η Ελλάδα σημείωσε τη μεγαλύτερη άνοδο στο ποσοστό του Δημόσιου χρέους (25,6 μονάδες σε σχέση με το 2019!)
Δυστυχώς η πανδημία εξακολουθεί να πνίγει στα χρέη νοικοκυριά και επιχειρήσεις και η ακρίβεια να μειώνει την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού κατά 7,4% (προς το παρόν). Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι οι φορολογούμενοι στο δεκάμηνο από Γενάρη ως και Οκτώβριο δεν πλήρωσαν οφειλόμενους φόρους 4,385δις ευρώ και ειδικότερα τον Οκτώβριο τα «φέσια» αυξήθηκαν κατά 627 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά αναφέρουν τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Περισσότεροι από 4.300.000 φορολογούμενοι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με την εφορία και η ποσοστιαία αύξηση των οφειλετών φθάνει στο 17,39%.
Σήμερα, το συνολικό ποσό του ληξιπρόθεσμου χρέους ξεπερνά τα 109δις ευρώ και τα ανεπίδεκτα είσπραξης ξεπερνούν τα 25δις ευρώ περίπου!
Τα ανωτέρω δείχνουν πως η οικονομία πρέπει να αναταχθεί και η υπευθυνότητα των οικονομικών φορέων αλλά και η δραστηριότητα, σε προγραμματισμό και νοικοκυροσύνη των Κυβερνητικών αποφάσεων, πρέπει να ενταθεί με συμπαράσταση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Ας μην ξεχνάμε ότι σε μια φτωχότερη χώρα, όλοι είμαστε φτωχότεροι, και ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, σήμερα ζει κάτω από τα όρια της οικονομικής συντήρησης και αντοχής.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες απαιτούνται: η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων της χώρας, η αύξηση της επενδυτικής δραστηριότητας σε απόδοση παραγωγής και παραγωγικότητας και νέα πολιτική ανακατανομής των παραγωγικών πόρων και εγχωρίου εισοδήματος της χώρας, προς όφελος των αδυνάτων και δεινοπαθούντων παρά τις προσπάθειές τους για επιβίωση.
