Επίσημη προσκεκλημένη του Δήμου Λευκάδας στην λαμπερή βραδιά των εγκαινίων του Μουσείου Άγγελου Σικελιανού ήταν η δισέγγονη του ποιητή, Ελένη Σικελιανού. Έφτασε από τις ΗΠΑ λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η εκδήλωση.
Γοήτευσε με την απλότητά της και την αύρα της. Καταχειροκροτήθηκε για την εμπνευσμένη ομιλία της, μιλώντας ως γνήσια απόγονος των Σικελιανών, για ιδανικά και αξίες πανανθρώπινες.
Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας ενώ μπορείτε να την ακούσετε και στο βίντεο που ακολουθεί στο 39ο λεπτό.
Η κ. Σικελιανού συγκίνησε το κοινό μιλώντας για τα συναισθήματα που της γεννά η παρουσία της στο χώρο, το να στέκεται μπροστά από την φωτογραφία του προπάππου της που τόσο μοιάζει με τον πατέρα της. “Οι απόγονοι του Άγγελου μοιάζουν συχνά να προέρχονται από άλλο κόσμο και δεν είχαν πάντα εύκολες στιγμές. Γι’ αυτό είμαι πολύ περήφανη να μοιράζομαι τα επιτεύγματά τους μαζί σας απόψε“.
Η κ. Σικελιανού εξέφρασε τις ανησυχίες της για την κρίση που δεν είναι μόνο ελληνική, όπως τόνισε, αλλά είναι περιβαλλοντική, οικονομική, πολιτική, παγκόσμια. “Πως αντιμετωπίζουμε τέτοιους προκλητικούς καιρούς; Σε στιγμές κρίσης η τέχνη γίνεται πιο σημαντική από ποτέ επειδή η τέχνη είναι το κερί που τρεμοσβήνει, γύρω από το οποίο η ανθρώπινη ψυχή συναντάται, συγκεντρώνεται, πίνει και αναζωογονείται. Η παραγωγή της τέχνης, η λογοτεχνία, η ποίηση, αυτά είναι τα διαχρονικά σπουδαία πράγματα που πρέπει οι άνθρωποι να αποδείξουν στους εαυτούς τους από την εποχή των σπηλαίων μέχρι σήμερα. Ο προπάππους μου και η προγιαγιά μου είχανε ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη μέσα από το μοίρασμα της τέχνης και της διανόησης. Όταν η επιδίωξη του προσωπικού κέρδους έχει αφεθεί ανεξέλεγκτη και απειλεί την ανθρωπιά μας είθε τα εγκαίνια αυτού του Μουσείου να μας παρακινήσουν να φτάσουμε στο υψηλότερο πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο. Είθε να μας εμπνεύσουν να διαλογιστούμε για το πνεύμα του Άγγελου Σικελιανού και να σκεφτούμε τρόπους για να συμβάλλουμε καλύτερα στις κοινωνίες μας, να υποστηρίξουμε την τέχνη και την λογοτεχνία. Μερικές φορές η τέχνη μπορεί να μην μας κάνει να νιώθουμε άνετα αλλά αυτή είναι η δουλειά της, να αφυπνεί στην περιπλοκότητα του ιστού στον οποίο ζούμε.
Ελπίζω αυτό το μέρος να προσκαλεί νέους συγγραφείς να δημιουργούν και να μοιράζονται την τέχνη τους. Τιμούμε το όραμά τους για να γίνει δυνατή η τέχνη τους στο παρόν και στο μέλλον. Το ποίημα “Ιερά Οδός” ξεκινά με μια πληγή στην ψυχή, ένας πρωτόγονος πόνος για τον οποίο μέσα στους ανθρώπινους αιώνες ο φόρος της ψυχής δεν έχει ακόμη πληρωθεί. Και ακόμη ο ποιητής μέσα από την θεραπευτική γλώσσα της τέχνης αναζωογονεί τον εαυτό του, πίνει από την πλημμύρα του και βρίσκει ελπίδα. Αυτό είναι το δώρο της τέχνης σε εμάς”.
Φωτογραφίες και βίντεο: Θανάσης Κατωπόδης
