Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου, γνωστός και ως Βάλια Κάλντα, βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσπρόσιτη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου στα όρια μεταξύ των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων. Η συνολική του έκταση φτάνει τα 68.990 στρέμματα.
Ο δρυμός περιλαμβάνει την κοιλάδα της Βάλια Κάλντα και του Αρκουδορέματος καθώς και τα βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι. Χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την ποικιλία μορφολογικών αντιθέσεων με απότομους γκρεμούς και ορμητικούς χειμάρρους, καθώς και πυκνά δάση.
Και τα 22 μέλη που συμμετείχαμε στην πρόσφατη εξόρμηση του ΕΟΣ Πρέβεζας μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τις παραπάνω πληροφορίες της Βικιπαίδεια καθώς γνωρίσαμε τον εθνικό αυτό δρυμό με τρόπο που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστος, σε ένα διήμερο που δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας πολυεπίπεδα!
Η πρώτη μέρα περιελάμβανε το ταξίδι προς το Μαυροβούνι, με μια μικρή στάση για καφέ και φρέσκο γαλακτομπούρεκο στο Μέτσοβο. Ακολούθησε μια ανηφορική πορεία προς το καταφύγιο Μαυροβουνίου το οποίο δεν διαθέτει νερό, ρεύμα και κλινοσκεπάσματα. Η διαδρομή εντυπωσιάζει με την θέα της και τα αμέτρητα σπάνια αγριολούλουδα. Διανυκτερεύσαμε στο Καταφύγιο, σε υψόμετρο 1950μ., με το τζάκι να τροφοδοτείται καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και ξεκινήσαμε την επομένη νωρίς το πρωί για την κορυφή Φλέγγα στα 2157μ.
Η διαδρομή περιλαμβάνει καταπράσινα λιβάδια αλλά και τοπία απόκοσμα, γεμάτα πέτρες και κεραυνοβολημένα πεύκα που στέκουν σε πείσμα της καταστροφής που υπέστησαν αλλά και των καιρικών συνθηκών. Πριν την κορυφή η ομίχλη επέτρεψε να δούμε τις λίμνες των πηγών Αώου και να θαυμάσουμε την εντυπωσιακή θέα.
Η κατάβαση από την κορυφή σταματά στις λίμνες Φλέγγα στα 2000μ. όπου το τοπίο είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό της διαδρομής, με τις δυο διαδοχικές λίμνες και το ρέμα να γαληνεύουν τον περιπατητή που περιστοιχίζεται από τις κορυφές των βουνών της Πίνδου.
Η διαδρομή συνεχίζει αριστερά των λιμνών, το τονίζουμε, αριστερά, με το μονοπάτι Ρ6 να οδηγεί στο Αρκουδόρεμα, όπου απαιτείται να περάσουμε το ποτάμι αρκετές φορές. Το μονοπάτι Ε6 μας οδηγεί στην Βωβούσα. Η διαδρομή είναι κοπιαστική μέχρι το χωριό, ή τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε εμάς, που περπατήσαμε υπό βροχή και έχοντας ήδη αρκετές ώρες στο βουνό.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Ειρήνη Βονιτσάνου
