Του Δρ. Ξενοφώντα Βεργίνη
Μια αρχόντισσα, μια ευγενής Κυρία, μια υπέροχη Σύζυγος, μια στοργική Μητέρα και Γιαγιά! Κόρη του μεγάλου πολιτικού, βουλευτή Μάρκου Τσαρλαμπά, του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Μια διακεκριμένη επιστήμων, φιλόλογος, ερευνήτρια και μεταφράστρια του έργου το μεγάλου Εθνικού Ποιητή, του Ποιητή του νου και της καρδιάς μας, του δικού μας και δικού της ποιητή Λευκαδίτη, Άγγελου Σικελιανού!
Μια φίλη της καρδιάς μου, έφυγε ξαφνικά και αναπάντεχα από κοντά μας για το μεγάλο ταξίδι… Μας ξάφνιασε όλους… ποιος το περίμενε!
Ήταν μεσημέρι Σαββάτου 29 Ιουλίου, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και στην οθόνη της συσκευής αναρτήθηκε το όνομα Σωκράτης Κακλαμάνης, ο αγαπητός φίλος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Λευκαδίων Αττικής η «Αγία Μαύρα». Με χαρά απάντησα στο κάλεσμά του, γιατί η αγάπη του, όπως και η αγάπη όλων των μελών της ευρύτερης οικογένειάς του, είναι γνωστή και απλόχερη σε μένα! Όπως, είμαι βέβαιος, πως και εκείνοι αισθάνονται τη δική μου μες στην καρδιά τους!
Τη χαρά μου, δυστυχώς, διαδέχτηκε άμεσα η θλίψη, η βαθιά μου θλίψη, όταν άκουσα αδύναμη τη φωνή του Σωκράτη να μου ψιθυρίζει «χάσαμε τη Βιβέτ…»! Ακολούθησε σιωπή και μετά γοερό κλάμα! Η είδηση ήταν συνταρακτική γιατί προμήνυμα δεν υπήρχε…. Όπως, σιωπηρά και ανενόχλητα ζούσε, έτσι αθόρυβα και με υπερηφάνεια έφυγε για το μεγάλο ταξίδι…η Βιβέτ.
Είμαι βέβαιος πως το ίδιο αισθάνθηκε, όπως και εγώ, το πλήθος των φίλων και συγγενών της! Γιατί η ΒιβέτΤσαρλαμπά-Κακλαμάνη, η δική μας Βιβέτ, ήταν βαθύτατα άνθρωπος λαμπρός και φίλη σπουδαία, επιστήμων ξεχωριστή, εμβριθής αναλύτρια και σπουδαία κριτικός με λεπτή απόχρωση ευγένειας και διακριτή συμπεριφορά.
Η παρουσία της, διακριτική πάντα, γέμιζε το χώρο και ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη. Ήταν βαθυστόχαστη στην σκέψη, ευαίσθητη στη ψυχή και άψογη σε κοινωνική συμπεριφορά, με βαθιά επιστημονική γνώση και δικαία κρίση για όλους. Ζούσε συγκινησιακά το δικό της δρόμο σιωπηλά και απέριττα! Η Βιβέτ διακρινόταν για τη βαθιά της παιδεία… πανανθρώπινη!
Στ’ αλήθεια, πόσο φτωχοί και τιποτένιοι φάνταζαν κοντά της οι «καθώς πρέπει» μεγαλοσχήμονοι και των δύο φύλλων!! Μελαγχολία και απογοήτευση αισθανόμουν όταν τη σύγκρινα με τους αυτοχαρακτηριζόμενους «σπουδαίους»!Έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους!
Η Βιβέτ είχε ύψος και βάθος σε μυαλό και ψυχή! Δεν θα ξεχάσω ποτέ, την εκτίμηση και σεβασμό που της έδειχναν οι περισσότεροι συνάδελφοι του Συμποσίου που έγινε στους Δελφούς προς τιμήν του Άγγελου Σικελιανού, όπου παρουσιάσαμε μαζί ένα μέρος δουλειάς, ανέκδοτο, του Άγγελου Σικελιανού!! Μια εργασία που είχαμε δουλέψει και σκοπεύαμε, με δική της πάντα εποπτεία, να δημοσιεύσουμε κάποια μέρα…
Αφορά, ανέκδοτα σικελιανικά χειρόγραφα με στίχους και αισθηματικές επιστολές στην ακριβή του φίλη ΙΣΜΗΝΗ Δ-Κ, μέλος και ενίοτε κορυφαία του χορού των δελφικών θεατρικών παραστάσεων του 1927 και του 1930! Ένα μικρό αδημοσίευτο ανέκδοτο, δείγμα γραφής και με υπογραφή του ποιητή, δημοσιεύτηκε σε άρθρο της ίδιας της Βιβέτ στην «Ηχώ της Λευκάδας», εφημερίδα του Συλλόγου Λευκαδίων Αττικής (αρ. φύλλου 195, Ιούλιος-Αύγουστος- Σεπτέμβριος 2017). Τα ανέκδοτα αυτά κείμενα του Σικελιανού (τα αυθεντικά) είναι στα χέρια μου και ελπίζω κάποια μέρα να είμαι σε θέση να τα δημοσιοποιήσω και επίσης να εκτεθούν στο Μουσείο Σικελιανού!
Η αγαπημένη μου φίλη Βιβέτ, η λατρευτή σύζυγος του φίλου μου Σωκράτη Κακλαμάνη, η αξιολάτρευτη Μητέρα της φίλης μου Κατερίνας και των αδελφιών της Γιάννη και Αλέξανδρου, ταξιδεύει με τον «Αλαφροϊσκιωτο» του ποιητή προς την αιωνιότητα…
Με συγκίνησαν όσοι μίλησαν την ημέρα του αποχαιρετισμού της στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών! Πως να μην συγκινηθείς με τα θερμά και πονεμένα λόγια της αδελφής της Ρένας. Ο Αλέξανδρος, γιός της και φίλος μου, με ταξίδεψε βαθιά στα σωθικά μου και ανέβηκα στα ουράνια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του καθήκοντος (υπαρξιακά) με τη ζεστή λαλιά και τις μεστές υπαρξιακές σκέψεις του.
Και στο τέλος, στο τέλος αισθάνθηκα την ταπεινότητα μου να εξαϋλώνεται και να ταυτίζεται με το σπαραγμό ψυχής και την ουράνια φωνή και τα καυτά δάκρυα της εγγονής της Βιβέτ, της αγαπημένης μου Αλεξίας! Δίπλα της παραστεκόταν η υπέροχη αδελφή της Βιβέτ βουρκωμένη και σιωπηλή!
Εκείνο το καυτό μεσημεριανό του Ιουλίου δεν ξεχνιέται…
Δάκρυα,πόνο και θλίψη, αλλά και ανάταση ψυχής και υπερηφάνεια για το μεγαλείο του ανθρώπου που μας άφηνε…
Εκφράζω σε όλη την οικογένεια τα ειλικρινή μου συλλυπητήριά και είμαι βέβαιος ότι θα αισθάνονται υπερήφανοι για την μεγάλη Βιβέτ. Και για σένα φίλε Σωκράτη θα καταχωρήσω, ως δικό σου αφιέρωμα προς την αγαπημένη σου Βιβέτ, το ποίημα του μεγάλου Άγγελου Σικελιανού προς την Λατρευτή του Ισμήνη, που έγραψε στις 14 Μαΐου 1935 (το πρωτότυπο είναι στα χέρια μου).
