Αντιστίξεις…… απο τον Μπάμπη Λάζαρη
Ο Κώστας αγάπησε , σεβάστηκε και ύμνησε τη θάλασσα :
Θάλασσα Αυγούστου
Που σαν δεκαεφτάχρονη ροδιά πίνει
Με μεγάλες ρουφηξιές τον ήλιο
Θάλασσα
Που αρπάζει το φως
Για να το σκορπάει μέσα της………..
……………………………………………………….
Κάποιοι βασανίζουν στη θάλασσα
Ό, τι πιο ελεύθερο τους απέμεινε
Άνδρες που πληρώνουν τη ζωή με ζωή
Άνδρες που χειραφετούν τον κίνδυνο
Άνδρες αφεψήματα πελάγους.
Κάποιοι μένουν πάντα με τ’ όραμα ενός κύματος.
Κώστας Μαμαλούκας : Αλλοτροπία του Φθινοπώρου 1983
Εδώ ο Κώστας συναντιέται με τον τραγικό αυτόχειρα της Πρέβεζας :
Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη.
Γιατί έχει την όψη του ιδανικού.
Και τ’ όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.
Παιδί ακόμα , εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της.
Ξαπλωμένος στην αμμουδιά , εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν.
Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου.
Οι αύρες μου άγγιζαν τα μαλλιά.
Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια.
Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα : ο ήλιος ,τα λευκά σύννεφα , η μακρινή βοή της.
Είδα πολλά λιμάνια,
Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες επήγαιναν δώθε – κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.
Κουρασμένα πλοία , με ονόματα περίεργα, εξωτικά, ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.
Άνθρωποι σκεφτικοί , ώριμοι από την άλμη, ανέβαιναν σταθερά τις απότομες , κρεμαστές σκάλες. Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.
Ύστερα ενύχτωσε…………………………..
ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ του Κ. Καρυωτάκη
