Ρεπορτάζ και φωτογραφίες από την εξόρμηση.
Ιστορική ημέρα μπορούμε να θεωρήσουμε την περασμένη Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013, αφού τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Πρέβεζας είχαν την προγραμματισμένη τους εξόρμηση στην Λευκάδα. Αυτή την φορά θα ανέβαιναν στους Σκάρους, το βουνό πάνω από την Νικιάνα, που στην ψηλή κορυφή του βρίσκεται το μοναδικής ομορφιάς δρυοδάσος με τις αιωνόβιες βελανιδιές.
Πάνω από τριάντα χρόνια είχε να πατηθεί αυτό το μονοπάτι, από τότε δηλαδή που οι τελευταίοι κτηνοτρόφοι της περιοχής έπαψαν να το χρησιμοποιούν, αφού οι εποχές άλλαξαν και ο τουρισμός ήταν πια η κύρια πηγή εσόδων των κατοίκων της περιοχής. Περίπου πέντε χρόνια είχαν χρειαστεί ο Κώστας ο “Ρεκακάβας” και ο νεαρός τότε Σπύρος Βρεττός “Μανιόλος” για να χαράξουν αυτό το μονοπάτι, προκειμένου να ανεβοκατεβαίνουν στους Σκάρους που είχαν τα ζώα τους. Μετά από αμέτρητες ώρες εργασίας με τον κασμά και το τσαπί στα χέρια, κατάφεραν να το φτιάξουν και έτσι μπορούσαν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους, όπως το γάλα και το τυρί, με τα άλογα που κατέβαιναν την πλαγιά του βουνού. Από τότε τα χρόνια πέρασαν, οι θάμνοι και τα άγρια δέντρα με την βοήθεια του βροχερού χειμώνα έσβησαν το μονοπάτι, το οποίο ξεχάστηκε και από την μνήμη των ντόπιων.
Πριν από λίγες μόλις ημέρες τα μέλη του ΕΟΣ Πρέβεζας σε συνεργασία με τον Σύλλογο Επαγγελματιών και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας και με την πολύτιμη βοήθεια εθελοντών ανέλαβαν να καθαρίσουν και να σηματοδοτήσουν το μονοπάτι προκειμένου να γίνει ξανά βατό για τους ανθρώπους, για ψυχαγωγικούς λόγους αυτή την φορά. Πράγματι έντεκα εθελοντές την πρώτη μέρα και δέκα την επόμενη, με τα πριόνια και τα κλαδευτήρια ανά χείρας, έκοψαν τους θάμνους και τα δέντρα και σηματοδότησαν την διαδρομή βάφοντας με κόκκινο χρώμα τους πιο χαρακτηριστικούς βράχους. Έτσι την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου οι Σκάροι περίμεναν τους εκδρομείς να απολαύσουν την θέα από την κορυφή.
Λίγο μετά από τις 7 το πρωί η ομάδα του ΕΟΣ Πρέβεζας ξεκίνησε με προορισμό το χωριό της Νικιάνας στην Λευκάδα, όπου θα συναντούσαν τους Λευκαδίτες που θα ανέβαιναν μαζί τους στην κορυφή. Μια ώρα αργότερα, εξήντα περίπου άτομα ξεκίνησαν να ανηφορίζουν προς το μονοπάτι για τους Σκάρους.
Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη ακόμα και για αρχάριους και έτσι οι ορειβάτες ήταν όλων των ηλικιών, από μικρά παιδιά μέχρι μεγάλους και έμπειρους. Η θέα όσο ανέβαιναν ψηλότερα γίνονταν όλο και καλύτερη. Η Πρέβεζα στην άκρη της Ηπείρου, η πόλη της Λευκάδας, το ψαροχώρι της Λυγιάς και η Νικιάνα στα παράλια του νησιού και απέναντι η Πλαγιά και τα ψηλά βουνά της Αιτωλοακαρνανίας φαίνονταν πεντακάθαρα από εκεί απαλύνοντας έτσι την κούραση από την ανάβαση.,
Δύο περίπου ώρες από το σημείο εκκίνησης οι πρώτοι ορειβάτες έφτασαν στο δρυοδάσος των Σκάρων με τις αιωνόβιες βελανιδιές που όμοιες τους δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην χώρα μας. Από εκεί η διαδρομή ήταν πιο εύκολη. Ακολουθώντας τον αγροτικό δρόμο οι εκδρομείς έφτασαν σε ένα ξέφωτο που μοιάζει θαρρείς σαν μπαλκόνι πάνω από τα “Πριγκιπονήσια”. Από εκεί η ομορφιά της θέας είναι ανεπανάληπτη. Χαμηλά ο κόλπος του Βλυχού και το Νυδρί φαντάζουν σαν πίνακας ζωγραφικής φτιαγμένος από το χέρι του Θεού. Το Χελώνι, η Σπάρτη, η Μαδουρή του Βαλαωρίτη, ο Σκορπιός του Ωνάση, το Σκορπίδι και το Μεγανήσι, το ένα κοντά στο άλλο σαν αδελφάκια τα “Πριγκιπόνησα” βρέχονται από τα δροσερά νερά του Ιονίου. Πιο μέσα ο Κάλαμος, ο Καστός, το Αρκούδι, η Άτοκος και στο βάθος η Ιθάκη και η Κεφαλονιά.
Εκτός όμως από την μοναδική θέα μια ακόμα έκπληξη περίμενε τους ορειβάτες. Ο πρόεδρος και μέλη του Συλλόγου Επαγγελματιών Νικιάνας βρίσκονταν εκεί στην κορυφή για να τους δροσίσουν και να τους ξεκουράσουν προσφέροντας τους κρύο νερό, καφέ και παραδοσιακά γλυκίσματα που πρόσφερε για αυτό τον λόγο το αρτοποιείο “Αρχονταρίκι”.
Αφού ξεκουράστηκαν και χόρτασαν την θέα η μεγάλη αυτή παρέα πήρε τον δρόμο της επιστροφής κατεβαίνοντας το μονοπάτι του “Μανιόλου”, παίρνοντας δύναμη από το δροσερό αεράκι που έπαιζε ανάμεσα στα φύλλα των βελανιδιών.
Το μόνο μελανό σημείο της εξαιρετικής αυτής ημέρας ήταν οι άθλιες, επικίνδυνες και προχειροφτιαγμένες στάνες που βρίσκονται στο ομορφότερο σημείο, μολύνοντας και καταστρέφοντας το ευαίσθητο περιβάλλον του βουνού. Η ανεξέλεγκτη βόσκηση που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην περιοχή και ο μεγάλος αριθμός βοειδών(!) που βρίσκονται ελεύθερα εκεί, έχουν προκαλέσει τεράστιες ζημιές στο οικοσύστημα του δάσους. Δυστυχώς η ανοχή των υπευθύνων αλλά και η απραξία των αρμόδιων υπηρεσιών, δίνουν εδώ και χρόνια το δικαίωμα σε κάποιους να λυμαίνονται μια περιοχή που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους.
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ του συνεργάτη μας Μάριου Γαζή ενώ σύντομα θα αναρτηθεί και το σχετικό βίντεο.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
