Εάν αποφασίσετε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο, θα πρέπει να ζητήσετε επιπλέον ασφάλεια.
Στην ιστοσελίδα της γνωστής αγγλικής εφημερίδας αναρτήθηκε το άρθρο του Jenny Coad το οποίο αναφέρεται στην Λευκάδα.
Παρακάτω δημοσιεύουμε σε ελεύθερη μετάφραση το άρθρο το οποίο μπορείτε να δείτε [εδώ].
Τα νερά του Ιονίου πελάγους στην Ελλάδα είναι συνήθως τόσο ήρεμα όσο ένα σιγανό ρυάκι. Αλλά όχι σήμερα, γιατί είμαστε σε μια βάρκα 30 ίππων εν μέσω μιας καταιγίδας. Η γάστρα της βάρκας χτυπά πάνω – κάτω στα κύματα ενώ η βροχή μας χτυπάει με δύναμη, για αυτό και φορέσαμε όλοι τα σωσίβια μας.
Όλα τα υπόλοιπα σκάφη έχουν ήδη φτάσει στην ακτή αφού εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε μια τελευταία βουτιά στα νερά του Σκορπιού του Ωνάση. Ευτυχώς οι απότομες αλλαγές των καιρικών συνθηκών στην περιοχή είναι συχνές, κάτι το οποίο μας επιβεβαιώνει και ο Dennis, ο ιδιοκτήτης του σκάφους, έτσι μέχρι να φτάσουμε στην ακτή η καταιγίδα έχει κιόλας σταματήσει.
Η Λευκάδα ενώνεται με την ηπειρωτική Ελλάδα με μια στενή λωρίδα δρόμου που διασχίζει την λιμνοθάλασσα και απέχει μόλις 40 λεπτά με το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο της Πρέβεζας.
Εάν αποφασίσετε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο, θα πρέπει να ζητήσετε επιπλέον ασφάλεια. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι τρύπες, θερμόαιμους οδηγούς, απότομες στροφές και διασταυρώσεις χωρίς σήμανση.
Η παρέα μας που αποτελείται από πέντε φίλους, μένει σε ένα νεόκτιστο πέτρινο σπίτι που βρίσκεται μακρυά από τη φασαρία της πόλης πάνω σε έναν απότομο λόφο με θέα το νησί της Μαδουρής (που ανήκει στην οικογένεια του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη), την Σπάρτη, τον Σκορπιό και το Μεγανήσι. Η θέα είναι πραγματικά ένας πολύ καλός λόγος για να κάθεται κανείς και να χαζεύει με τις ώρες. Η πισίνα του σπιτιού όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τις πανέμορφες παραλίες του νησιού.
Η παράδοση δεν είναι το δυνατό σημείο του νησιού – σύμφωνα με τον υπεύθυνο της βίλας μας – για αυτό και αποφύγαμε τις διαδρομές προς μοναστήρια, όπως το μοναστήρια της Φανερωμένης.
Η παραλίες στην δυτική μεριά του νησιού έχουν άμμο σε αντίθεση με τα βότσαλα που υπάρχουν στην ανατολική πλευρά με ζεστά και βαθιά νερά και με λίγο κόσμο. Η κοντινότερη ωραία παραλία από τη βίλα μας είναι στον Πόρο, 15 λεπτά με το αυτοκίνητο σε ένα μικρό κόλπο με κατάλευκα βότσαλα στα οποία είναι αδύνατο να περπατήσεις άνετα. Επίσης, μας άρεσε και η παραλία Μικρός Γιαλός.
Στον Πόρο μπορείτε να κολυμπήσετε σε μια απομονωμένη παραλία πλαισιωμένη από κοφτερούς βράχους. Εκεί υπάρχει και μια ταβέρνα που σερβίρει σκορδάτα ελληνικά γεύματα και κρύους καφέδες. Είναι το τέλος της σεζόν και έτσι δεν υπάρχουν παιδιά, παρά μόνο ζευγάρια και οι ντόπιοι συνταξιούχοι, συμπεριλαμβανομένου ενός μοτοσικλετιστή με μουστάκι και t-shirt Hooters. Αυτές οι παραλίες είναι, όμως, εξαιρετικά φιλικές προς την οικογένεια, ενώ υπάρχουν αρκετές ομπρέλες που προσφέρουν σκιά.
Η ακτές στην δυτική πλευρά του νησιού είναι απομονωμένες. Χρειάζεται περισσότερο από μια ώρα για να φτάσεις εκεί ενώ σε αρκετές από αυτές η πρόσβαση είναι αρκετά δύσκολη.
Στα ορεινά το τοπίο θυμίζει σχεδόν τροπικό κλίμα με την απειλή της βροχής συχνή. Στενοί δρόμοι, ηλικιωμένες γυναίκες χωρίς δόντια, που πουλάνε μέλι και λάδι σε υπαίθρια κιόσκια. Η παραλία “Γιαλός” είναι σχεδόν έρημη.
Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να πιω μια κρύα μπύρα και να θαυμάζω την παραλία αφού στο εγκαταλελειμμένο καφενείο είχαν απομείνει μόνο οι σκουριασμένες καρέκλες με θέα την θάλασσα αν και θεωρώ ότι ακόμα και μια τέτοια πρόχειρη κατασκευή σε ένα τέτοιο σημείο θα μπορούσε να είναι χρυσωρυχείο.
Σχεδόν όλοι οι επιβάτες από την πτήση μας μεταφέρθηκαν με λεωφορείο στο Νυδρί, ένα τουριστικό προορισμό με τα καταστήματα που προσφέρουν τα πάντα, από σπιτικό παγωτό, mojito, κοτόπουλα, πλήρες αγγλικό πρωινό, πάρτυ με Σλοβένους και νυχτερινή διασκέδαση στο ρυθμό του Dj FETA. Υπάρχουν, επίσης, αρτοποιεία που διαθέτουν γλυκά, όπως τον γνωστό “μπακλαβά” και ψωμιά κάθε είδους.
Από την τρίτη μέρα και έχοντας σαν παράδειγμα το ιδιωτικό νησί του Αριστοτέλη Ωνάση με το λιμάνι και το ελικοδρόμιο που κατά καιρούς έχει ακουστεί ότι θέλησαν να αγοράσουν η Μαντόνα, ο Armani και ο Bill Gates, συζητούσαμε για το πότε θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε και εμείς μια θέση στον ελληνικό ήλιο.
