Εορτάζει η Ιερά Μονή Ασωμάτου Μιχαήλ στη Βαυκερή

Σε ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος.

Η Ιερά Μονή του Ασωμάτου Μιχαήλ στη Βαυκερή εορτάζει σε ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Δεκάδες πιστοί παρακολούθησαν τον πανηγυρικό εσπερινό, τον Όρθρο και την πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο ιστορικό μοναστήρι το απόγευμα της Τετάρτης και το πρωί της Πέμπτης 5 και 6 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα.

Η Μονή βρίσκεται λίγο πιο έξω από το χωριό της Βαυκερής. Για να προσεγγίσετε τη Μονή διασχίζετε μια πανέμορφη διαδρομή με οργιώδη βλάστηση. Η ίδρυση της τοποθετείται το 16ο αιώνα, ενώ σύμφωνα με τον ιστορικό Κ. Μαχαιρά, υπήρχε πολύ πριν από το 1681. Υπήρξε στο παρελθόν ένα από τα πιο πλούσια και αξιόλογα μοναστήρια του νησιού γνωρίζοντας μεγάλη ακμή κατά το 18ο αιώνα, επί Ενετών, με 19 κελιά, πολλά χωράφια και ζώα. Τα ερείπια των κελιών, των ξενώνων, των αποθηκών, των στάβλων και του ελαιοτριβείου, δείγματα αξιόλογης αρχιτεκτονικής, μαρτυρούν την παλιά οικονομική ευρωστία του.

Ο αρχικός ναός ήταν μια μικρή μονόχωρη αίθουσα με σαμαρωτή ξύλινη στέγη που συμπληρωνόταν από μικρά χαμηλά κελιά. Στο καθολικό του ναού διασώζονται σημαντικές τοιχογραφίες, που δημιουργήθηκαν από τα τέλη του 16ου έως τις αρχές του 17ου αιώνα, και κάλυπταν τότε όλο το ναό. Αξίζει να θαυμάσετε την «Παναγία Πλατυτέρα», την «Ανάληψη του Χριστού», την εικόνα της «Άκρας Ταπείνωσης», το «Όραμα του Αγίου Πέτρου» και τη «Θυσία του Αβραάμ», το «Εν Χώναις θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ». Ανέδειξε σπουδαίες μορφές της τοπικής Εκκλησίας στα χρόνια της ακμής της, όπως τους Μητροπολίτες Μελέτιο και Παρθένιο Κονιδάρη.

Το εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Σεπτεμβρίου. Όταν ο Ευαγγελιστής Ιωάννης κήρυττε το Ευαγγέλιο στα μέρη της Φρυγίας, είπε προφητικώς ότι ύστερα από λίγο καιρό ο τόπος αυτός θα βρίσκεται κάτω από τη σκέπη και τη μέριμνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ύστερα από λίγο καιρό άρχισε να βγαίνει από τη γη αγίασμα, το οποίο είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Ένας Χριστιανός, επειδή θεραπεύθηκε η κόρη του, έκτισε έναν ναό στο όνομα του Αρχαγγέλου. Μετά από 99 χρόνια εγκαταστάθηκε στο ναό του Αρχαγγέλου ένας ευσεβής νεαρός, ο Άρχιππος. Ζούσε μια ζωή αρκετά εγκρατή και ασκητική. Οι ειδωλολάτρες όμως κινήθηκαν εναντίον του και τον καταδίωκαν συνεχώς, ενώ προσπαθούσαν να εξαφανίσουν το αγίασμα. Κάποτε σκέφτηκαν να γυρίσουν το νερό από τον πλησιέστερο ποταμό κατά το αγίασμα και έτσι να πνίξουν και τους πιστούς που πήγαιναν να βρουν την υγειά τους και τον Άρχιππον και να εξαφανίσουν το αγίασμα. Τότε το ποτάμι στράφηκε προς το άλλο μέρος. Σαν είδαν ότι απέτυχε και αυτή τους η προσπάθεια γεμάτοι οργή ένωσαν τα δύο ποτάμια, τον Λυκόστρατο και τον Κούφο και τα έστρεψαν προς το ναό και το αγίασμα. Ήταν τόσο ορμητικό το νερό τους και τόσο κατηφορικό το μέρος που δεν θα έμενε ούτε σταγόνα από το αγίασμα και ούτε μια πέτρα από τον ναό. Συγκεντρώθηκαν, έσκαψαν ένα βαθύ χαντάκι και γύρισαν μέσα και τα δύο ποτάμια με κατεύθυνση προς το αγίασμα.

Τότε ο Άρχιππος με θερμά δάκρυα παρακαλούσε τον Αρχάγγελο να σώσει τον ναό και το αγίασμα.. Ο Αρχάγγελος άκουσε την θερμή δέηση, παρουσιάζεται και τον φωνάζει με το όνομα του! Ο Άρχιππος κατάπληκτος από την όψη του Αρχαγγέλου, βγήκε από τον ναό και πέφτει μπρούμυτα στη γη. «Σήκω πάνω, του λέει ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ, και μη φοβάσαι. Έλα μαζί μου και θα δεις με τα μάτια σου τη δύναμη του Θεού, την ακαταμάχητη!».

Ο Αρχάγγελος σχημάτισε το Σταυρό και αμέσως τα δύο ποτάμια που κατηφόριζαν ορμητικά και απειλούσαν με αφανισμό το ναό, σταμάτησαν ακίνητα σαν ένα τείχος! Έπειτα ο Αρχάγγελος χάραξε το σχήμα του Σταυρού επάνω σε μία πέτρα πάρα πολύ ψηλή, που ήταν κοντά στο ναό και αμέσως ακούστηκε μεγάλη και φοβερή βροντή. Η γη σείσθηκε και η πέτρα σχίσθηκε δημιουργώντας ένα βαθύ φαράγγι, ένα χωνευτήρι. Ο Αρχάγγελος σημειώνει και πάλι τον σχήμα του Σταυρού και λέει:

– Ας συντριβεί η δύναμις του διαβόλου και ας γίνεται κάθε καλό σ’ αυτούς που πλησιάζουν με πίστη στον τόπον αυτόν.

Έπειτα με φωνή μεγάλη και λαμπρή πρόσταξε τα ποτάμια με τούτα τα λόγια:

– Εις την χώνην ταύτην χωνευθήτε, ω ποταμοί!

Και αμέσως το νερό των ποταμών καταχωνεύθηκε μέσα σε εκείνη την καταβόθρα. Και μέχρι σήμερα οι ποταμοί αυτοί φαίνονται χωνευμένοι στην πέτρα, προς το επάνω μέρος της Εκκλησίας, λίγο ανατολικότερα από το Ιερό Βήμα. Εκεί χάνονται. Από τότε ο τόπος εκείνος, μετονομάσθηκε και λέγεται Χώναις. Ο Άρχιππος με δάκρυα χαράς δόξαζε τον Θεό για τη σωτηρία του Αγιάσματος, της Εκκλησίας και του ιδίου από τον βέβαιο θάνατο. Έζησε στην Εκκλησία 70 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ειρήνη Βονιτσάνου